Musings of a former chicken

به شهادت تاریخ ایرانزمین پیش و بعد از هجوم اعراب شبه جزیره جولانگاه بسیاری موارد از وحشیگری بوده است. تاریخ مدون و قابل اعتماد موجود بجز اندک زمان تنفس های کوتاه مدت مابقی صحبت از قتل و غارت میکند.

چنگیز شهر آباد نیشابور را چنان ویران کرد که در جایش یونجه کاشتند، فتیبه بن مسلم باهلی برای ادای سوگندش مبنی بر خوردن نانی که آرد آن با آسیابی که از جویبار خون ایرانیان آرد شده باشد آنقدر کشت تا آسیاب به چرخش افتاد، جلادان خام خوار چیک صفویه به محض صدور فرمان شاه هر نگونبختی را زنده زنده به دندان میگرفتند و تناول میکردند، آغا محمد خان شخصاً تعداد بیست هزار جفت چشم کرمانیها را که فرمان درآوردن آنها را داده بود شمارش کرد و مابقی داستانهای پایان ناپذیر وحشیگری ها.

و حالا در قرن اتم و توریسم فضایی، بسی پس از مونتسکیو و روسو ایرانزمین همچنان در چنگال وحشی گران است. طبق اخبار موثق حکومت "عدل علی " حاکم بر جان و مال ایرانیان چنان کند که انگار نه انگار زمان اینگونه وحشیگری ها گذشته و عهد حقوق بشر فرا رسیده. گلی به روی رهبر " فرزانه انقلاب " و "ولی امر مسلمین جهان " که در عهد فرمانروایی مطلقه او هواداران سینه چاکش مرد و زن و کودک ایرانی را نه تنها شکنجه و به قتل میرسانند به نام او به آنها تجاوز جنسی میکنند. جمال رهبر " فرزانه " را عشق است.