Musings of a former chicken

در روزگار های پیشین در ایران واژه شتم چنان مذموم میبوده که غالباً در کنار و هم بار واژه ضرب تلقی میشده و ضرب و شتم تقریباً مترادف شده بودند.

ناگفته پیداست که شتم همان دشنام دادن و ناسزاگویی است و ضرب هم همان کتک زدن است. در افواه عمومی وقتی گفته میشود فلانی مورد ضرب و شتم واقع شده، درک شنونده آن است که جرمی صورت گرفته و شخصی قربانی جرم سنگین ضرب و شتم بوده.

ولیکن از بدو روی کار آمدن اسلامیستهای مدعی اخلاق و عدالت، به کار گیری ضرب و شتم علیه ایرانیان، خصوصاً استفاده روزمره ازشتم و هتاکی، توسط مأمورین رسمی و غیر رسمی آنرا به امری رایج تبدیل کرده است. آخر در نظام پر برکتی که ایرانیان مرد و زن و کودک را مورد تجاوز جنسی قرار داده، شکنجه های ماقبل قرون وسطی کرده و از دار و درخت و جرثقیل و چراغ راهنمایی آویزان میکند تا جان دهند، بجز این نباید باشد.

دیروز رهبر تجاوزگران جنسی، سید علی خامنه ای،در اشاره به هتاکی اخیر به دختر یکی از خودیها، به طرفدارانش، به "جوانان با اخلاص، مومن و خوب"، که عنان هتاکی از کف داده و وارد حریم خودیها شده اند گوشزد کرد که هتاکی مورد ضربه زدن به "شکوه و عظمت نظام اسلامی" میشود.

سئوال من:

آیا ایرانیان با دخت هاشمی رفسنجانی، فائزه خاتون، که به زعم بعضی "لیدری" هم میکنند، آنقدر تفاوت دارند که سی و دو سال ضرب و شتم و جرح و تجاوز به عنف و مال و روح آنها به "شکوه و عظمت نظام اسلامی" خدشه ای وارد نکرده ولی هتاکی معمول و عادت ذاتی "جوانان با اخلاص، مومن و خوب" به لیدر خاتون موجب نهیب و هشدار دادن "آقا" میشود؟

و چون جناح شکست خوردۀ "اصلاح طلب" نظام پر برکت هم در این تفاوت گذاشتن ها ید طولایی دارد، اصولاً تفاوت ماهوی ایرانیان با از ما بهترون در چیست؟

//www.ilna.ir/newsText.aspx?ID=184440