Musings of a former chicken

خدا بسر شاهده که راست میگفت؛ به پیر و پیغمبر و این نون و نمک مجازی که با هم سر سفرۀ اینترنت می خوردیم راس حسینیش را میگفت. البته منظور شادروان دخو، علامه دهخدا است که میفرماید:

در دیاری که عقل معزول است

هرچه خواهی بگو، که مقبول است

این هم شاهد مدعا. یکی از آن طرفداران پر و پا قرص بمب اتمی برای وحوش اسلامیست که خیلی هم اهن و تلپ و افاده ها طبق طبق هم داره وقتی حرف و حدیث از تحریم نظام پر برکت به شیوه آفریقای جنوبی میشه که منجر به آزادی آن کشور شد؛ داد و فریاد در می آره که زکی؛ مقایسه ایران با آفریقای جنوبی جایز نیست.

ولی وقتی حرف و حدیث از بمب اتمی میشه، میگه افریقای جنوبی هم داشت و بدون حمله به زانو در آمد [البته حرفی از نقش کلیدی تحریم نمیزنه].

اینکه چیزی نیست؛ این استدلال هم نوبرِ که میگه چون عراق بمب نداشت و لیبی هم از خیر بمب اتمی گذشت به آنها حمله شد. و چون کرۀ شمالی بمب اتمی داره برای خودش راس راس راه میره و کسی بهش کاری هم نداره [ بیمه عمر نظام].

اغتشاش فکری در استدلال را حال کردید؛ صد رحمت به سفسطه. خوب دخو راست میگفته دیگه.

تبریک

پ.ن. با پوزش؛ پس از ارسال بلاگ، در حین تصحیح غلط املایی، بلاگ به علاوه یک اظهار نظر سهواً پاک شدند.