Musings of a former chicken

دیروز در مراسم سالروز مرگ حاج آقا روح الله، جانشین او، خدایگان سید علی آقا رهبر کلی حرفهای طبق معمول ضد و نقیض بامزه زده، این فراز را بخوانید:

"اين ملت [بحرین ]، مظلوم است؛ از حقوق اولیۀ يك شهروند در كشور خود، در خاك خود، در سرزمين خود محروم است. حق خود را مطالبه ميكند، حق رأى دادن خود را مطالبه ميكند؛ میگوید بتوانم رأی بدهم، بتوانم در تشكيل دولت و حكومت نقش ايفاء كنم؛ اين كه جرم نيست؛ اين يك حق مشروع است.

موضع ما در مقابل اين حرکتهای مردمى روشن است: هر جا حركت اسلامی است، مردمى است، ضد آمريكائى است، ما با اين حركت همراهيم؛ اما اگر در جائى ببينيم با تحريك آمريكائى‌ها، با تحريك صهيونيستها، يك حركتى به راه افتاده است، با آن حركت همراهى نميكنيم. ما با حركتهاى ضد آمريكائى و ضد صهيونيستى همراهيم."

سئوال:

چرا خدایگان علی آقا رهبر همان حقوقی را که برای ملت بحرین " مشروع " میداند؛ از ملت ایران دریغ میکند و برای ملت سوریه که توسط رژیم علوی های بعثی بشار اسد با همکاری تنگاتنگ سپاه قدس خود او قتل عام میشوند قائل نمیشود؟

به عبارت دیگر؛ چرا گور بابای ایرانی و سوری، اما، زنده باد بحرینی؟

تبریک