Musings of a former chicken

بیست و شش روز دیگر اولین روز سال ٢٠١٢ میلادی است و بسیاری از مردم جهان با بزن و بکوب و نوشیدن و خوردن و دید و بازدید کیف مُرکب خواهند کرد، نوش جانشان.

دقیقاً بیست و شش روز دیگر پایان مهلتی است که دولت عراق برای ٣٤٠٠ نفر ایرانی غالباً پا به سن گذاشتۀ ساکن شهر (کمپ) اشرف واقع در عراق تعیین کرده که بروند، کجا، خدا میداند، و اگر نروند، با زور اینکار انجام خواهد شد.

بله؛ اعضای سازمان (کالت و فرقه) مجاهدین خلق هستند، بله، در زمان تجاوز دشمن به خاک ایران با آنها همکاری تنگاتنگ کردند، بله و بله و بله و هزار بله های دیگر.

ولیکن انسانند؛ ایرانی هستند و هنوز برای کارهایی که انجام داده­اند در هیچ دادگاه صالحی محاکمه و محکوم نشده­اند؛ روزی که ایران آزاد شد یکی از کارهای واجب همین دادگاهی کردن اینان است؛ ولیکن تا آنزمان همان حقوقی را دارند که هر ایرانی دیگر دارد.

بیست و شش روز دیگر عراقیها که با نظام پربرکت جیک و پیک دارند به سراغ ٣٤٠٠ ایرانی درب و داغان شده میروند.

ای که دستت میرسد کاری بکن

پیش از آن کز تو نیاید هیچ کار

تبریک