مسعود نقره کار از قتل های زنجیره ای میگوید

Ashena, Thank you for

your detail comments about these seven left Islamist who are everywhere and claim as expert in every thing.  I am particularly disgusted with Dabashi, Seroush & Ganji. 

معرفی نامه ی "هفت تن فرنگی کار"

یاد صادق هدایت افتادم و "ادبای سبعه"اش یعنی یک گروه هفت نفری از 
"اوستادان" واپس گرایی که او به این نام می خواندشان.

این عنوان در زمان ما به "هفت تن" دیگری تعلق می گیردکه بهتر است آنها را "هفت تن فرنگی کار" نامید. اگرچه که این "هفت تن"قطعا سواد و منزلت آن "ادبای سبعه" را ندارند و این عنوان می تواند قیاسی ناهمگون باشد.

اما چرا "فرنگی کار"؟ این اصطلاح در اصل به دونوع ورزش کشتی گفته می شود.

"کشتی آزاد" و "کشتی فرنگی" که گویا قواعدی مختلف دارند.  اما بعد از انقلاب

"فرنگی کار" به آن دسته از عوامل جمهوری اسلامی گفته می شود که چرخ نبوت

محمدی را در فرنگ می گردانند، می خواهد شللیک و انفجار باشد یا آنطور که این

گروه دست اندرکارش هستند، تفاضلات دانشگاهی.

ناگفته نماند که ایراندخت دل آگاه در پاسخی که به نامه آنها داده بود همین اصطلاح "فرنگی کار" را به کار گرفته است.

هفت تن فرنگی کار:

1- عبدالکریم سروش ( با نام واقعی حسین حاج فرج دباغ):دینباره ای که اگرچه هیستری علی شریعتی را ندارد ولی در کار آنست که بنیانهای فلسه غرب را  با شریعت اثنی عشری و چاشنی مثنوی مولانا در کپسول کند. این همانست که در آغازانقلاب، "انقلاب فرهنگی" کرد و سه سال دانشگاه ها را بست و  در امتحانات بازگشت مجدد از دانشجویان پرسید که کفن چند قطعه است و آداب حیض و قاعدگی کدام است. او بیشتر از بیست و چند سال است که از پاسخ به پرسش های مربوط به این جنایت و  ندانمکاری های دیگرش طفره می رود  .

2- اکبر گنجی: پاسدار و روزنامه نگاری که در بلبشوی انقلاب پست هایی به او داده شد از جمله پستی فرهنگی در ترکیه. (شایعاتی در باره کرده های دیگرش شنیده شده که او تا کنون پاسخی به آنها نداده.) بعدها او با بعضی گروه های درون قدرت رو در رو شد، در باره قتل های زنجیره ای مطلب نوشت، به زندان افتاد،اعتصاب غذا کرد و سپس آزاد شد تا با حیثیتی که فراهم آورده بود به "فرنگی کاران" دیگر بپیوندد. ایراندخت دل آگاه در نامه اش نوشته بود:" [گنجی] «نزده می‌رقصد» ! يعنی آنکه در هر موضوع و زمينه‌ای که نه به او مربوط است و نه دانش و تخصص و معرفت‌اش رادارد، هيجان‌زده می‌پرد به ميانه ميدان و سر قلم را چاک می‌دهد که ثابت کند فقط اوست که دود چراغ خورده و سره از ناسره باز می‌شناسد."

و آرامشدوستدار گفته بود اگر گنجی آمده اینجا و با من عکس انداخته معنی اش این نیست که من با او دیدی همسان دارم. و اضافه کرده بودکه گنجی از غربیانی حرف می زند و به گفته هایشان استناد می کند که من اصلا نمی شناسم.

3- عطاالله مهاجرانی: وزیر "فرهنگ و ارشاد اسلامی" در دوره خاتمی. این هم در باشگاه ژیمناستیک اسلامی تمرین هایی کرده و  نرم اندامی آموخته که از هر طرف بچرخد یا بچرخانندش در نهایت روی خرک اسلام می بپرد وبالانش بزند. دردش مقام از دست رفته اش است و وحشتش مانند بقیه این گروه این که: "وای اگر از پس امروز بود فردایی"

4- محسن کدیور:(حجت الاسلام و کم کم آیت الله) در دانشگاه (پهلوی) شیراز مدتی الکترونیک خوانده اما نشئه های لاهوتی او را به قم کشانده و شاگرد منتظری شده. چندی در هاروارد ودیگر جاها با کت و شلوار برای گروه هایی ده بیست نفره (کنجکاو یا همفکر) بیانات صادر کرده. اگرچه گاهی انتقادهای اصولی از نظام اسلامی می کند تاجایی که آرامش دوستدار در یکی از دو کتابش کمی با نرمش از او حرف زده است اما بالاخره او هم از خیمه بیرون آمد و به دروغ گفت که مردم در اتفاقات پس ازانتخابات شعار داده بودند "هم غزه هم لبنان، جانم فدای ایران" در صورتی که شعار "نه غزه و نه لبنان" بود.

5- حمیددباشی: از جرگه اسلام پناهان چپ. اوستاد در دانشگاه کلمبا و در زد و خورد دائم باجناح اسراییلی این دانشگاه. عقده "خود ادوارد سعید بینی" دارد و همه جا در افاضاتش از ادوارد سعید تغذیه می کند. جایی نیست که به کتاب "اوریانتالیسم"سعید اشاره نکند. او نیز مانند گنجی نخود هر آش است. از مسائل خاورمیانه گرفته تاسینما و موسیقی و ... آرامش دوستدار در باره او گفته بود این مردک در جایی از "اوورچور" یک سمفونی حرف زده است و نمی داند "اوورچور" مربوط به اپرا است. لابد بقیه پایه "دانشش" به همین قدر در مقدمات گیج است. البته دباشی نمی تواند جلو خودش رابگیرد تا به این گاف ها دچار نشود چون ادوارد سعید یک پیانیست تمام عیار بود او جو فروش گندم نما شده است. یاد آن عبارت معروف افتادم که : " من ادواردسعید را "میشناختم"،  ادوارد سعید"دوست" من بود، اوستاد دباشی تو ادوارد سعید نیستی."

6- 7- احمد ومحمود صدری: دوقلوهای همسان، دستیاران و پاممبری خوانهای دباشی. بیش از این طرف اعتنا نیستند.

بَه َبه

به به، دست مریزاد که انگشت بر چندین گیر اساسی گذاشتید که تا  برطرف نگردند در به همین پاشنه خواهد چرخید . "چغلی" و " جا سنگین" را هم بسیار بجا آوردید، دوباره دست مریزاد. نثرتان  رنگ و بویی از شادروان بزرگ علوی دارد.