Monsieur Tarkovski

ابله

اینها را که می نویسم, خیال نکنید پسرک دچار جنون شده, یا رو به موت است. خودم هم نمی دانم, شاید جدا دچار جنون شده ام و افتاده ام به دور انکار>>>

Bullets can't swim

The night has fallen, our faces haunted with gloom.
We chant forgotten words.
In the name of pain."
In the name of the democracy that was shot to death.
In the name of my country

>>>

حتی نشد دروغ سیزده ببافم از زلف او

صفحه را کنار می زنم, پرت می شود روی تخت. میان یک کپه عکس و کاغذ و چند حلقه فیلم که آن گوشه دهن کجی می کنند>>>

سوار پنجم هراس است

از اینجای صفحه به بعد را نمی خوانم. سرش روی شانه ی من است, خوابش برده. سه ساعت بود می دویدیم بدون اینکه بفهمیم از که یا چه می گریزیم. پشت سرمان همه فریاد می زدند, نعره هایی که با صدای تشویق جمعی که چند متر بالاتر ایستاده بودند ترکیب می شد. >>>

منظره ای در مه

خواب نمی آید. خواب نمی آید. فقط اوست که کنار من اینجا نشسته. یاد گذشته ها را می کنیم. آن شب که زیر بارش برف بی امان خوابمان برد و نور بی رمق مرز ها که صدایمان می زد: بیایید! بیایید! درخت اینجاست! >>>

برف روی دایره قرمز

نشسته ام کنار شومینه و خودم را چسبانده ام به شیشه که آتش کمرم را کباب کند. تب دارم, چهل درجه.>>>

آینه

همه چیز از آن شب کذایی شروع شد, دستمال خونی را روی میز انداخته بود و روبروی آینه نشسته بود. به ترک بزرگی که از لبه آینه به پایین سرازیر شده و صورتش را به دو قسمت تقسیم کرده بود نگاه می کرد. پشت سرش , زیر صندلی پیانو نشسته بودم. >>>

برای نیمه شب(که رفت...)ه

همین الان, یا نه...همین پنج دقیقه پیش بود که او از کنار پنجره ی کافه ردشد. کسی که یک سال و نیم پیش جان از من ربود. حالا خیلی راحت آمد از کنار میز من رد شد و نشست چهار میز آنطرف تر >>>