«مرحم زخم ایران و ایرانیان ازادی است»

Noosh Afarin Azizam

It would be my pleasure to see you in person.  By the same token, if you are ever in Northern Calif. please indulge me.

اقای قنبری گرامی؛

از لطف شما بسیار سپاسگزارم، ممنون از کامنتتون.

                         آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

دست افشان و مست و بالغ و شیدا

mg

این نسل زیبا و برازنده ،جوانی و مستی را در هم آمیخته و میرود تا حکمت
و اندیشه را به مشقی نو بنشیند. پرواز هما ی یکی از جوانان شایسته دیا
ریست که بی‌ هیچ شکی شیرینترین و گرانبا ر‌ترین خاطر ه این جهان است.
پرواز هما ی و هزاران هزار نو گٔل زیبا و افسونگر سرّ زمین فرهنگ و تمدن
،میروند تا گٔل واژه‌های شکوه و  فهم و شعور انسانی‌ را معنا ی دیگری
بخشند. آینده ازان هما ی و  میلیونها جوان مست و بالغ و شیدا ی ایرانیست
که اینروز‌ها بار سفری نو به مقصدی نو را بسته اند.

نوش آفرین عزیز، صد آفرین به تو و این پست ابتکاری که بی‌ شک هدیه ایست
گران و وزین به هر ایرانی‌ صاحب دلی‌ که آوا ز فردا را در طنین عصیان
فرهنگی جوانان شایسته ایران زمین جستجو می‌کند.

اقای پدروی گرامی؛

ممنون از محبت  و توجه شما به مطلب این بلاگ.  همای در حال حاضر در ایران است، او در ماه آبان بعد از تور و غیبت طولانی خود به وطن بازگشته، وی برای مدتی در پی یادگیری موسیقی و ضبط کارهایش در ایران نبود. همای در ماه فوریه ٢٠١٠ برای اجرای برنامه دوباره  ایران را ترک خواهد کرد. و تا جایی که من خبر دارم، همای زندگی جدید خود را در  سال ٢٠١١ در نیویورگ برای ادامه تحصیل آغاز خواهد کرد. و به گفته ی خودش؛ بعد از اتمام تحصیلش به ایران  باز خواهد گشت. به فرمودهء شما؛ او راه صد ساله را ظرف ٣ سال طی کرد و با سن کم خود و نوکار بودنش، محبوبیت خاصی را برای خود بوجود آورد و همچنین دشمنان زیادی نیز از این سیر صعودی او بسیار ملتهب شده اند. ولی او همانند بلریان، درخشش شفاف خود را دارد و  ترسی از مافیای موسیقی و دولتمندان جبار ندارد.
با سپاس فراوان از شما

 آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

اقای بنِ راس

مطمئن هستم که شما هم از کلام بسیار شیوای «ای شاه» بخوبی متوجه منظور سراینده و اجرا کننده اش «پرواز هما» شده اید. هیچ یک از رئیس جمهورها رول یک پادشاه را نمیتوانند بازی کنند. و از انجائی که خود شعر بسیار گویاست، سلطان علی شاه خامنه بهتر از پهلوی اول و دوم نیست. و این شعر ربطی به روسای ریاست جمهوری ندارد.  امیدوارم که پیام شعر را برایتان روشنتر کرده باشم. ممنون از کامنت شما.

 ای شاه

 ای شاه بی خیال مست.....
ای شاه بی خیال مست با توام، آیا ...با منه مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهی دست
تا کنون آیا کنار کودکانت نیمه شب آشفته خفتستی؟
نه، نه، تو؛ بی غم و مستی
 تا کنون حتی برای تکه نانی پیش فرزندان خود شرمنده بودستی؟
نه، نه، تو؛ بی غم و مستی
کجا پای تو تا زانو به گل بودست؟
کجا چشمانت از بار گناهانت خجل بودست؟
شبانگه صدای ناله ی دهقان پیری را که می گرید شنیدستی؟
نه، نه، تو؛ بی غم و مستی
ای شاه بی خیال مست
با توام، آیا... با منه مسکین حواست هست؟
روزگاری دامنت میگیرد آه این فقیران تهی دست
ای شاه، ای شاه، ای شاه

                         آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

شازدهءی گرامی،

شازدهءی گرامی، ممنون از لطف شما، من کار خاصی نکردم، ایکاش قادر بودم که کاری برای هموطنانم انجام بدم. تنها کارم پخش بعضی از کارهای بجای آزاده خواهان کشورم است. به امید روزی که احتیاج به گرفتن مجوز برای بیان عقیده و اندیشه ی هنرمندان کشورمان نباشد.

                         آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

ماندای بسیار عزیز و نازنین؛

خوشحالم از اینکه مطلب این بلاگ را که چکیده ای از اوضاع و احوال کاری و اندیشه و احساس پرواز همای را در بر داشت ،دو ست داشتید. من هم چون شما اندیشه و بیان زیبای او را که با مخاطبان خود ارتباط تنگاتنگی  را بوجود میاورد، دوست دارم و به کارهایش ارج می نهم.  ماندا جان با کلام مهربانت مرا بسیار شرمنده ی خود کردی، امیدوارم که سعادت دیدار شما را بزودی داشته باشم. هر وقت که به لوس انجلس آمدید، مشتاقانه آرزوی دیدارتان را دارم.  شاد باشید .

                         آنکه ناموخت از گذشت روزگار، پنجه ی مرگش شود آموزگار

He is very popular here in Iran.

Diehard Shajarian lovers, are listenning to him as well. Too bad he had to leave Iran, where people are crazy for him and his honesty. The Islamic Regime felt so thretened by hid poem and songs.

Thank you, Noosh Afarin

 نه، نه، تو؛ بی

 نه، نه، تو؛ بی غم و مستی کجا پای تو تا زانو به گل بودست؟

You could put the same question to virtually any elected president of republic too! At some point, which is not far, the maturity of the movement will completely leave you behind. And this is not a good thing.

In this blog, the role of the artist is obvious. The role of the political activist, not quite. 

Very nice! More power to you and the great Iranian artists

Every voice counts! Every action counts!

My heartfelt appreciation for being introduced to Parvaaz Homaay

Noosh Afarin Azizam, I feel blessed by reading about this passionately profound artist. Homaay's poetry digs right through my soul. I kiss his hands and yours from afar.