rashid

دنیا حالت عجیب غریبی پیدا کرده. از طرفی افزایش بیکاری و کاهش درآمد و رکود اقتصادی که از نتایجش اعتراض و اعتصاب و شورشهای عمومی است. و از جانبی بالا رفتن مرتب قیمت شاخص های عمده سهام در سه سال اخیر که ظاهرآ بیانگر بهبود اقتصاد و زندگی مردم است. ولی در این سه سال نشانی از بهبود عمومی به چشم میخورد؟ حال و روز اروپا را که همه شاهدیم. جنبش تی پارتی و سپس شورش اشغال وال استریت هم که خبر از آتش زیر خاکستر میدهد. خاور میانه و آفریقا و روسیه و غیره هم که جای خود دارند.

در باره اروپا که به گمان من مرکز سونامی آینده است شاید گفته شود:

این یونان و سایر کشورهای کوچک اروپا هستند که به واسطه ندانم کاری خودشان گرفتار شده اند. درست است که زیاده روی و بلند پروازی بیجا کرده اند ولی مشوق و پشتیبانشان همان قدرتهای برتر اروپا نبوده اند؟ همان هائی که خواب ابر قدرتی به نام ایالات متحد اروپا را میدیدند. چرا آلمان و فرانسه اینهمه جوش میزنند که که یونان اعلام رسمی ورشکستگی نکند. تعداد جلسات و قرار و مدارها از عدد و رقم گذشه و هنوز هیچ. وام دهندگان عمده که آلمان و فرانسه و انگلیس و آمریکا باشند درد خودشان را دارند نه غم یونان و پرتقال و فلان و بهمان. نگرانند که ورشکستگی یونان اعمال واقعی بزرگان را برملا کند. آخر نه اینکه بزرگترین وام دهنگان آلمان و فرانسه و انگلیس و آمریکا هستند؟ تا بحال رسمآ پنجاه درصد وام مثلآ بخشیده شده و گویا دولت یونان خواستار بخشیدگی هفتاد درصد شده. اگر بگویند پولشان به باد رفته که خوبیت ندارد، آبرومندانه ترهمان است که گفته اند. به هر حال یونان و سایر بده کاران چاره ای ندارند جز اینکه دیر یا زود از این اتحادیه سرهم بندی شده اروپا و و پول بیمعنی ترش خارج شده و سرنوشت خود را خود بدست گیرند.

و اما در باره رشد نسبتآ تند و تیز قیمت سهام در این سه سال اخیر چه میتوان گفت؟

ادامه اش در منبع زیر

//iran-asha.blogfa.com/