ایـــــــــ پاینده باد ـــــــران

دو روز بيشتر نيست كه از پرو بازگشته ام. سرزمين سرخپوستاني كه هزاران سال قبل از اروپائيها در تمدني بزرگ فرمانروائي ميكردند.سرزميني كه به دست دجالان اسپانيولي به خاك و خون كشيده شد و هنوز بعد از گذشت از پانصد سال , درد و اوارگي پرو را در احاطه دارد.

اسپانيوليها باعث ريشه كنده شدن نژادهاي مختلف شدند.به بهانه وحشي بودن, انان را ظالمانه به زير تاخت و تاز مذهب و كليسا بردند و غارت كردند و كشتند و صليب عيسي را بر روي ارامگاه هاي سلاطين اينكا علم كردند و هنوز هر سال , دوازده اكتبر را جشن ميگيرند و هنوز تمدن و تاريخ پرو و ديگر سرخپوستان را به بازي و مسخره ميگيرند.

در پرو و در هر كشور امريكاي لاتين, كريستوفر كلمب با نفرين به ياد ميشود و او را كمتر از شيطان نميدانند و در مراسمهاي متعددي او به بدي ياد ميشود و مجسمه اي از او ميسازند و او را به اتش ميكشند.

همينطور هم براي هرنان كورتز و پيزارو
و ديگر دجالان اسپانيولي و پرتغالي و فرانسوي مراسمي خاص دارند و به اينگونه ارواح جنگ جويان خود را احظار ميكنند و انان را به نبرد با ارواح خبيث اين جلادان فرا ميخوانند.

اين جريان براي ما ايرانيان غريبه نيست. سرزمين ما,ايران زمين ما هم به همين سرنوشت گرفتار شد.اعراب باديه نشين كشور ما را زير يوغ خود بردند و مذهب سست خود را در سرزمين ما زرين كردند و فرهنگمان لكه دار.

ننگ بر تمام متجاوزين باد. ننگ بر ملتشان , فرزندانشان باد.

---

بازديد از مناطق قديمي تمدن پرو بيشتر از ان چيزي كه فكر ميكردم طول كشيد.به خاطر مريضي كه دارم, تنفس براي من سخت بود و اكثرا ماسك اكسيژن به دهانم بود و در بيشتر مواقع تنها به يادداشت نويسي و نت برداري مشغول بودم ولي به يكي از اروزهايم رسيدم...يك خال كوبيدم به روش قديمي و به دست يكي از هنرمندان اوكاجالي.

تعداد خالها به پنج رسيد.

پيورا,تاكنا,لامباجكه,اريكا را ديدم.ديدن ماچوپيچو و اعجاز كوه اند در انجا مرا سخت در تاثير قرار ميداد.

هر روز,اگر هوا خوب بود و متغير نبود,سر غروب به بيرون ميامدم و مينشستم و سعي ميكردم با تمام قدرت كلماتي زيبا از انچه كه ميديدم سرهم كنم و بنويسم.

غروب اند زيباست...

شبهاي دير وقت سرخپوستان ارهكيپا برايمان ساز ميزدند و داستانهاي زيبا از گذشته تعريف ميكردند.از بزرگانشان و از ارواح كوه اند كه كاخلو باشد ميخواندند و ما هم در شادي زيباي انها شريك ميشديم و به سلامتي انها پيسكو ميخورديم و من عاشق شراب انجير اينكا شدم.

---

سفر ما كه از اطراف ليما و كاجائو با يك طلوع زيبا و سرد اند شروع شده بود,با غروبي دلانگيزي در تاكنا, در نزديكي شيلي به پايان رسيد.

---

نوشته و صحبت هنوز بسيار است و من هنوز در خلسه ان جام شرابي هستم كه ان غروب زيبا خورده ام...