ایـــــــــ پاینده باد ـــــــران

delam gereft!

shad zee

yana

‫رد واین جان

‫بنده هم از این قتل مجانی دیگر خیلی متاثر هستم وگرنه زودتر میامدم. در هر صورت ‫‫از خواندن نوشتهء مثل همیشه زیبا و لطیف شما لذت بردم.

...

اخر هفته بدي بود...مرگ دلارا و تحمل غم بعد از رفتنش براي من سخت است و عجبا كه اين روزگار سر خوشي با ما ايرانيان ندارد.به چه كسي بگويم آن غمي را كه در دل دارم...

از لطف شما دوستان ممنون و سپاسگذارم.

پروانه ها در باد
پروازشان گم شد
لبخندشان بي رنگ
آوازشان گم شد

پروازشان را باد
در كوچه پرپركرد
آوازشان را برد
آهنگ غم آور

آوازشان ديگر
در كوچه پيدا نيست
در ياد گل، تنها
پروازشان باقيست

Dear Redwine

Thanks for sharing your feeling with us. Same thing over here!

After I married my French husband, I'd waited 5 years before convincing myself to get French citizenship. Still I wouldn't do it if I could deal with the difficult condition of getting my residency card renewed every year, but they had made it so hard to obtain and every year it was becoming harder and every year they asked me "Why don't you try to become French?"....

Another reason (as you might be aware of) was to get a job in France.

You know how it feels being "Iranian" looking for a job in France!

ردواين گرامی

  براستی که شيره مادرتو خوردی و در ميهن دوستی تکی برادر .

روز خوش تا گهی دگر

//www.iranianidentity.blogspot.com/

//www.youtube.com/user/samsamsia

در زیر آسمان باختر

از کوچه های خاطره ی من
امشب ، صدای پای تو می اید
آه ای عزیز دور
آیا به شهر غربت من پا نهاده ای ؟
اینجا پرندگان سحر در من
میل گذشتن از سر عالم را
بیدار می کنند
اما ، شبانگهان
دیوارها اسارت پنهانی مرا
تکرار می کنند
اینجا ، مرا چگونه توانی یافت ؟
 من ، از میان مردم بیگانه
کس را به غیر خویش نمی بینم
تصویر من در اینه ، زندانی است
من ، خیره در مقابل آن تصویر
می ایستم که با همه نشینم
اینجا ،مرا در اینه خواهی دید
آیینه ای شگفت که همتای ساعت است
آیینه ای که عقربه های نهان او
در چارچوب سود و زیان کار می کنند
آیینه ای که ثانیه ها و دقیقه ها
در ذهن بی ترحم سوداگرانه اش
تصویر تابنک مرا تار می کنند
اینجا ، زمان طلاست
هر لحظه اش به قیمت کسیر و کیمیاست
اما ، ضمیر من
تقویم بی تفاوت شب ها و روزهاست
اینجا ، غروب ، رنگ جنون دارد
باران ، صدای گریه ی تنهایی است
چشم ستارگان همه نابیناست
 اینجا ، من از دریچه فراتر نمی روم
دیوار روبرو
سر حد ناگشوده ی دیدار است
اینجا ، چراغ خانه ی همسایه
چشم مرا به خویش نمی خواند
بیگانگی گزیده ترین یار است
اینجا درین دیار
درها ، همیشه سوی درون باز می شود
در سرزمین غربت اندوهگین من
در زیر آسمان مه آلود باختر
شب در دل من است
صبح از شقیقه های من آغاز می شود
اینجا چو من ، غریب غمینی نیست
در وهم شب ، چراغ یقینی نیست
تنها صدای یک دل سرگردان
با بانگ پای رهگذری حیران
در کوچههای خاطره می پیچد
آه ای عزیز دور
آیا تو در پناه کدامین در
یا در پس کدام درخت ایستاده ای ؟

آیا به شهر غربت من پا نهاده ای ؟

  

 نادر نادرپور

Ebi aka Haaji

ای شراب سرخ که

ای شراب سرخ که شوریده سری

گر از ایرانی، مرا شیرین تری

شکر پارسی تو زیبا تر است

بی سبب نبود که دل اینسان بری

شاد باش، ای یار شکر ریز، شاد

در فرنگستان تو ایرانی تری

گرچه هر دوری دمد در آتش یک اشتیاق

قدر گل بلبل بداند؛ قدر گوهر گوهری"

جان من؛ از نعمت ابرام تو هر روز و شب

جان تازه گیرد این گفتارت از لفظ دری

تا دلت نگرفت، جانم، هرگزت آهی نخاست

آتش آهت بیارد در بسا چشمان تری

Home vs rest of the world

Very nice piece. I know how you and many other Iranians abroad feel. It's only natural to miss your homeland.

My last trip to Iran was in 1995. For some reason I have no desire to go back. Or should I say my desire to see the rest of the world is much greater.

Same with me.

As an Iranian who became an American, I resented it even up to now.

I had more wrong answers on the written citizenship test, and then a White lady interviewed me. She insisted that I change my name because I had more wrong answers; I showed her a book with my Iranian name on it written in English. I told her I could not, because I was known in my field.

I have my Iranian name and will NEVER change it. It is my pride.

دقیقا

از ان روز سالها گذشته است و من كماكان در انتظار بازگشت به ايران هستم.

سالهاست كه خوشي روز ها را نميبينم و تنها شريك غمهايش و جدائيهايش هستم.

سالهاست كه ميسوزم و افكارم در انتظار بازگشت به وطن اهسته اهسته ميشكند...

 اين غم,اين دوري هرگز برايم عادت نخواهد شد.

ماندا

even though I am well aware that I'm living with this illusion of familiar/home.

This is heart breaking

Not much to be done about the grief you have (we'll probably never be free of this grieft) but it sure would be good to someday hear the parts of the story that you left out.

Red Win Jan!

be obtimistic about futur of IRAN.  I am sure IRAN will be free from hands of these criminals IRI hopefully very soon.

 Payandeh IRAN & IRANIANS

Down with IRI 

I gofti!! hamin dirooz ba

I gofti!! hamin dirooz ba pesare amomom dashitm migiftoon ke yanii misheh ke goreshoon gom konan ke bargardim. khandid o goft ake hey hey baz migeh!! na! nemisheh!!! zadam zire khandeh goftam basheh nashod ham nashod!!! be in ghamet adat ke nabayad bekoni gamoonam ke bayad kheshtakesho saresh koni!!!

If you still have your

If you still have your Pahlavi passport (looks like the older version too) well you can't go back home. But having gone back home myself I can tell you that the Iran you have in your memories is nothing like the Iran today.

Shemran is nothing like before. You see all these photos in this website and they are great but when you walk in those streets they are different and these photos do not do justice. When you see the photos you see the people and you like those people and you still like those people when you see them in person but it is not the same. It is not good. You are more sad than happy. People are more sad than happy. It is hard to make a living.

So anyway go back if you can and if you can't well don't worry about it and go to Turkey or Dubai and breath the air that is nearby!