Souri

زیباست کنار یکدگر بودن ، یا همره یار در سفر بودن

سفر

من زنده به عشق دلبری هستم
دلبسته ی نیک گوهری هستم
او رفته سفر گرفته پرواز
دوراست زمن یکی دو فرسنگ
خواهم که بیاید او دوباره باز
آغوش کشم به سینه او را تنگ
زیباست کنار یکدگر بودن
یا همره یار در سفر بودن
یا آنکه همیشه در بر او
از درد فراق بر حذر بودن
هر بار که او سفر رود دور
آرام دل و قرار من گیرد
این بار دگر نمی گذارم او
بار سفر از کنار من گیرد
منوچهرسعادت نوري
تهران – ۱۹۶۲

//iranian.com/main/blog/m-saadat-noury-28

روز سفر

روز خسته روز بسته

وقت سردردهای سنگین

روز ابری روز پیری

وقت تعطیلی غمگین

این سفر آرزو رو محو میکنم

با هوس نغمه إی دیگر میکنم

روز باور روز آخر

وقت غبارهای رنگین

روز خاموش روز آغوش

وقت همدردی دیرین

این سفر بیخبری ترک میکنم

با بوسه سحر حاجتی دیگر میکنم

روز سکوت روز سقوط

وقت همبینی خشمگین

روز همت روز نهایت

وقت بیداری بی دین

این سفر حماسه رو صرف میکنم

با غزل عشق رو حفاظت میکنم

اورنگ
Août 2010

Sure Souri jaan!

We Esfahanis are always ready to kiss!

Thank you Nazy joon

This one at least was a bit more hopeful!

rouhe ma shad shod :)

Have a good mehmooni and come back soon.

مرا ببوس

مرا ببوس مرا ببوس
برای آخرین بار
ترا خدا نگهدار
که میروم بسوی سرنوشت
بهار ما گذشته
گذشته ها گذشته
منم به جستجوی سرنوشت

در میان توفان
هم پیمان با قایقرانها
گذشته از جان باید بگذشت از طوفانها
به نیمه شبها
دارم با یارم پیمانها
که برفروزم آتشها در کوهستانها آه
شب سیه سفر کنم
ز تیره ره گذر کنم
نگه کن ای گل من
سرشک غم به دامن
برای من میفکن

//www.youtube.com/watch?v=q54MNL7E1gY

عرض کردم که سوری خانم!

بابا، آخه این سفر خیلی موضوع غم انگیزیه! حالا این هم آخرین ترانهء "سفری" تا دیرتر که برم مهمونی و بیام سراغتون! این یکی غمگین نیست! لطفا صدا را بلند کنید و برقصید!

مادرم چشم به راهه از سفر بیام
شب از خدا میخواد که من سحر بیام
دعای خیر مادرم پناهمه
میدونه که جاده رو بی خطر میام
همین روزا میبندم کوله بارو
خبر میدم که دارم از سفر میام
میگم مادر خبر بده به عالم
بگو من خسته ی در به در میام
دارم میام دارم میام به خونمون
به دیدن مردم مهربونمون
همون خونه که برکت تو سفرشه
خدا نشسته توی آسمون اون
تموم کوچه رو چراغونی کن
جای من هزار تا قربونی کن
بگو امیدت داره بر میگرده
میاد مادر دور سرت بگرده
دارم میام دارم میام به خونمون
به دیدن مردم مهربونمون
همون خونه که برکت تو سفرشه
خدا نشسته توی آسمونمون
گلاب بپاس رو سنگ فرشه ی تهرون
جارو بکش روی غم قلب ایوون
شرابو هدیه کن به تنگ خالی
بگو دارم میام به اون حوالی
دارم میام دارم میام به خونمون
به دیدن مردم مهربونمون

شعر از ژاکلین، بر اساس یک آهنگ آذری، تنظیم از آندرانیک، خواننده نوش آفرین.

//www.youtube.com/watch?v=nmGPFV-psIo

حمید مصدق

من صدا می زنم :
” باز کن پنجره ، باز آمده ام
من پس از رفتنها ، رفتنها ؛
با چه شور و چه شتاب
در دلم شوق تو ، اکنون به نیاز آمده ام “
داستانها دارم ،
از دیاران که سفر کردم و رفتم بی تو
از دیاران که گذر کردم و رفتم بی تو
بی تو می رفتم ، می رفتم ، تنها ، تنها
وصبوری مرا
کوه تحسین می کرد
من اگر سوی تو برمی گردم
دست من خالی نیست
کاروانهای محبت با خویش
ارمغان آوردم
من به هنگام شکوفایی گلها در دشت
باز برخواهم گشت
تو به من می خندی
من صدا می زنم :
” آی!
باز کن پنجره را “
پنجره را می بندی

رفتم

.
.
رفتم
رفتم رفتم
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هر کجا هستم
از عشق تو جاودان ماند ترانه من با یاد تو زنده ام عشقت بهانه من
پیدا شو چو ماه نو یک شب به خانه من
تا ریزد گل از رخت در آشیانه من
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هر کجا هستم
آهم را می شنیدی به حال زارم می رسیدی
نازت را می خریدم تو ناز من را می کشیدی
به خدا که تو از نظرم نروی چو روم ز برت ز برم نروی
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هر کجا هستم
اگر مراد ما برآید چه شود؟ شب فراق ما سر آید چه شود ؟
به خدا کس ز حال من خبر نشد که به جز غم نصیبم از سفر نشد
نروی یک نفس ز پیش چشم من که به چشمم به جز تو جلوه گر نشد
رفتم و بار سفر بستم با تو هستم هر کجا هستم
رفتم رفتم رفتم رفتم

شعر از نواب صفا، آهنگ از علی تجویدی، خواننده هایده.

//www.youtube.com/watch?v=4NIbu_TE2Pg

Khanom Nazy khanom

inha haal ma ro kharab mikoneh ha !!!

hala digeh khod dani....

This is one of the most beautiful song by Moin. Indeed, it's from this one when I first heard Moin and loved his voice.

Thank you so much for bringing back some deep memories of the past.

What a beautiful poem Anahid jon, thanks.....

رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم
آشنای تو دلم بود و به دست تو سپردم
اشک دامان مرا گیرد و در پای من افتد
که دل خون شده را هم ز چه همراه نبردم
شرمم از اینه ی روی تو می اید اگر نه
آتش آه به دل هست نگویی که فسردم
تو چو پروانه ام آتش بزن ای شمع و بسوزان
من بی دل نتوانم که به گرد تو نگردم
می برندت دگران دست به دست ای گل رعنا
حیف من بلبل خوش خوان که همه خار تو خوردم
تو غزالم نشدی رام که شعر خوشت آرم
غزلم قصه ی در دست که پرورده ی دردم
خون من ریخت به افسونگری و قاتل جان شد
سایه آن را که طبیب دل بیمار شمرد

سفر

.
.
سفر کردم که از عشقت جدا شم
دلم میخواست دگر عاشق نباشم
ولی عشقت تو قلبم مونده ای وای
دل دیونمو سوزونده ای وای
هنوزم عاشقم، هنوزم عاشقم دنیای دردم
مث پروانه ها دورت میگردم
مث پروانه ها دورت میگردم

سفر کردم که از یادم بری دیدم نمیشه
اخه عشق یه عاشق با ندیدن کم نمیشه
غم دور از تو بودن یه بی بال و پرم کرد
نرفت از یاد من عشق سفر عاشق ترم کرد
هنوز پیش مرگتم من بمیرم تا نمیری
خوشم با خاطراتم اینو از من نگیری

دلم از ابر و بارون بجز اسم تو نشنید
تو مهتاب شبونه فقط چشمام تو رو دید
نشو با من غریبه مث نامهربونا
بلا گردون چشمات زمین و اسمونا

میخوام برگردم اما میترسم
میترسم بگی حرفی نداری
بگی عشقی نمونده
میترسم بری تنهام بذاری

تو رو دیدم تو بارون دل دریا تو بودی

تو موج سبز سبزه تن صحرا تو بودی

مگه میشه ندیدت تو مهتاب شبونه؟
مگه میشه نخوندت تو شعر عاشقونه؟

شعر از زنده یاد هدیه، آهنگ از فرید زلاند، خواننده، معین.
//www.youtube.com/watch?v=M9xElnB_MKw

Thanks Souri jan and this is from ژاله اصفهانی

 Souri jan, thanks for your blog. I chose from

ژاله اصفهانی

a poem about

 مهاجرت

which is the most significant

سفر

-----------------------------

پرندگان مهاجر در این غروب خموش
که ابر تیره تن انداخته به قلۀ کوه
شما شتاب زده راهی کجا هستید
کشیده پر به افق تک تک و گروه گروه

چه شد که روی نمودید بر دیار دگر
چه شد که از چمن آشنا سفر کردید
مگر چه درد و شکنجی در آشیان دیدید
که عزم دشت و دمن های دورتر کردید

پرندگان مهاجر دلم به تشویش است
که عمر این سفر دورتان دراز شود
به باغ باد بهار آید و بدون شما
شکوفه های درختان سیب باز شود

به دوش روح چه سنگینی دل آزاری است
خیال آنکه رهی نیست در پس بن بست
برای مردم رهرو در این جهان فراخ
هزار راه رهایی و روشنایی هست
(خروش خاموشی، ص 354)

دیگر بس است

دیگر بس است پونه از سفر بیا
بغض تمام پنجره ها در غمت شکست
چشمم به حرمت غم تو تا سحر گریست
در ساحل عبور تا صبحدم نشست
در کوچه های حادثه تنها شدن بس ست
دیگر برای عاطفه هم طاقتی نماند
رفتی و آن قناری زیبا و مهربان
یک نغمه هم برای دل عاشقان نخواند

..............................

تنها گناه آن دل دریایی تو بود
یک روز محض خاطر گل ها فدا شدن
اما بدان فرشته من در جهان عشق
دست غریب لاله فشردن گناه نیست
اینجا هنوز مثل نگاهتو هیچ کس
تسکین درد یاسمن بی پناه نیست
حس لطیف و آبی باران انتظار
تنها بلوری از دل بی انتهای تست
سوگند آسمانی دل های مهربان
هر شب به احترام شکفتن برای تست
دیگر بس است پونه من از سفر بیا
پیوند عشق با این دل شیدا همیشگی ست

مریم
حیدرزاده »

They were for JJ :)

Nazy khanom khoshgel

Those sad poems were for JJ and his eternal travels! Soon he will travel even farther than where he is now! So it made me sad and I showed how much I cry, lol

Thanks for reading the blog and thanks for the beautiful poem of Molana, my dear. Hope we will have more poems to post here.

سوری خوش ذوق!

سلام! ای بابا، حالا نمیشد از "وصل" صحبت می شد تا از "سفر" و "فصل؟" ما که دلمان از سفر و غربت و جدایی پوسید! خوب، حالا هیچ اشکالی ندارد، این یکی چطور است؟ مربوط به سفر است، اما آخر سفر!

آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد
مژده دهید باغ را بوی بهار می‌رسد
راه دهید یار را آن مه ده چهار را
کز رخ نوربخش او نور نثار می‌رسد
چاک شدست آسمان غلغله ایست در جهان
عنبر و مشک می‌دمد سنجق یار می‌رسد
رونق باغ می‌رسد چشم و چراغ می‌رسد
غم به کناره می‌رود مه به کنار می‌رسد
تیر روانه می‌رود سوی نشانه می‌رود
ما چه نشسته‌ایم پس شه ز شکار می‌رسد
باغ سلام می‌کند سرو قیام می‌کند
سبزه پیاده می‌رود غنچه سوار می‌رسد
خلوتیان آسمان تا چه شراب می‌خورند
روح خراب و مست شد عقل خمار می‌رسد
چون برسی به کوی ما خامشی است خوی ما
زان که ز گفت و گوی ما گرد و غبار می‌رسد

"مولانا"