Musings of a former chicken

در کهکشان باورها در ایران، اهن و تُلپ کیشان یکی از بزرگترین گروه ها را تشکیل میدهند.

باورمندان این آیین که تعداد قابل ملاحظه ای از آنان در سالهای اخیر سبز مغز پسته ای پوش شده اند برآنند که هر چی اَخه ، بی خیال، زمان حلال همۀ کاستیها و معضلات است، مهم آنستکه از کله صبح تا بوق سگ راست و غیر راست را سرهم کرد و قربون پر و پاچه بلورین فرهنگ و دست آوردهای ایرانیان رفت.

عده ای قمپز میدان شاه اصفهان که شده خمینی را در میکنند؛ دیگران پُز ادبیات و شاعران را میدهند و تعدادی باد در غبغب انداخته بیشمار غول های ایرانی کسب و کار و علم و دانش در خارج از ایران را به رخ میکشند.

اگر گه گاهی قلندری آیینه بدست پیدا بشه و بگه اسب شاه یابوست و ایندست حرفهای دلخوشکنک آفتابه لگن هفت دست، شام و ناهار هیچی به چه درد اوضاع اسفبار ایران میخورد آنوقت است که عرق میهنی اهن و تُلپ کیشان جوش آورده و خدمت آنکه مُخل خود بزرگ بینی های شعار پایه گشته میرسند.

تو و ملک و جاه سکندری، من و رسم و راه قلندری

اگر آن خوش است تو در خوری، وگر این بد است مرا سزاوار*

این روزها شاهین نجفی دارد از اهن و تلپ کیشان چوب قلندریش را میخورد.

تبریک

* در پایان ترجمه کتاب انقلاب مشروطیت ایران ادوارد براون به قرةالعین نسبت داده شده.