Musings of a former chicken

تصورش را بفرمایید، یک دست در دست فرزند و دست دیگر در دست همسر دارید، جمعیت بزرگی را میبینید سرک میکشند تا واقعه ای را بهتر ببینند. راهی از میان انبوه مردم برای خود و همراهان باز میکنید.

همشهری نگون بخت دزفولی خود را میبینید که یکی از دستانش را میان گیره ای بسته اند و آقای دکتر با دقت مشغول اجرای حکم "قطع ید" است.

برای شهروندان کشورهای آزاد، شنیدن خبر موفقیت تیمهای پزشکی در وصل مجدد عضو قطع شده به بدن قربانی حادثه امری باور کردنی و خواندن خبر قطع عضو سالم از بدن شهروند در ملاء عام و آنهم توسط مأمورین دولتی غیر قابل تصور است.

در طول عمر ٣۴ سالۀ نظام نکبت مسلمین "اصلاح طلب" و غیره، وحشیگری مسلمین حاکم امری عادی شده و تماشاچی هم پیدا کرده است.

بنی آدم اعضای یکدیگرند، مابقی مصرع ها انشاءالله هنوز به یادها مانده.

تنها راه رهایی تلاش بی امان برای سرنگونی کلیت حاکمیت مسلمین است و لا غیر.

ای که دستت میرسد کاری بکن!

تبریک

پ.ن. به شهادت آمار و ارقام خود وحوش، توحش مجازاتهای کتاب شرعیات تأثیری بر میزان جهش های هول انگیز جرائم نداشته است. وقتی متولیان عدالت از همه وحشی تر هستند، رسوخ توحش در جامعه اجتناب ناپذیر است.