POETRY

حاجی احرام كجا می بندي؟
بر سر مرده چرا می خندي؟

كعبه اينجاست نه در خاك حجاز
قبله اينجاست به هنگام نماز

كعبه سنگست بجو صاحب سنگ
دامن بخشش او گير به چنگ

يار اينجاست همان صاحب سنگ
اندرين سينه بی كينه تنگ

سينه بشكاف و ببين كعبه دل
يار برگير و دلت نيز بهل!

شكم مرد حجازی سير است
فقر با طفل عجم درگير است

خرج حج را بده بر طفل يتيم
بخدا اين بود آن حج عظيم

چشم دل باز نما ای حاجی
مروه اينجاست وصفا ای حاجی

سنگ بر سايه شيطان زده ای؟
غافلی مشت به سندان زده ای

آنكه بايد بخورد سنگ تويی
ديو تزوير پر از رنگ تويی

رفتی از بهر تجارت به حجاز
شكر سود است كه خوانی تو نماز

زير و رو كن دگر اين خانه گل
دمی ساكن شو بدين خانه دل

نه دری هست درين خانه نه چاه
فقط از روزنه بنگر سوی ماه

ماه اين خانه عجب مهتابيست
آسمانش همه يكدست آبيست

نه درآن زاغ و زغن هست و نه ابر
نه درآن سختی تشويش و نه صبر

روزنه يك بود و منظره يك
دو نگويم كه بود حنجره يك

آب در كوزه و تو تشنه لبی
يار در خانه و تو در تعبی

آن چراغی كه به مسجد بردی
حق اين خانه ويران خوردی

حاجيا ديگر از اين ساز مزن
پرده افتاده ازين راز، مزن