SANCTIONS

Where it hurts

Oil embargo can render the IRI more vulnerable

16-Jul-2008 (59 comments)
The fact is that Mullahs continue to ignore sanctions with little consequence for the regime even though Iran's economy is stagnating. What is the alternative? Will international sanctions produce the desired effect? Is there any chance to solve the dilemma with the IRI? Can the group of six results in a breakthrough? Is a military intervention a right solution? The answer to all of them remains negative. As long as the UN does not directly punish the plague of IRI, not people who already suffer from this totalitarian regime, a real solution is not available. The UN can consider various sanctions on the IRI: >>>

LEADERSHIP

Art of dealing with people

If you were offered the grand task of running Iran, what would you do?

16-Jul-2008 (9 comments)
It is a fact that we Iranians always talk about politics in any public or private occasion. It is partly due to not having a voice in running our own affairs. I believe in democracy and as a researcher like to involve everyone to join in trying to run our own country. Remember big projects always start from drawing board and this is it. Let’s assume, for some reasons, the situation in Iran completely changed and mullahs decided to pack their bags and run (no government lasts forever)... I created a list of your chosen agenda in alphabetical order. Need to remember these are important issues to consider at least for a short while at the beginning:>>>

STORY

شنلی در مه

مجسمه ای در موزه لس انجلس

16-Jul-2008
بچه که بودم در ذهنم کمترین تردیدی نداشتم که آن چیزی که آن وقت ها " چیز واقعی" می نامیدمش، بعدها وقتی بزرگ شدم، وقتی از دست مدرسه و رویا کُشی پر هیاهو آنجا نجات پیدا کردم، وقتی آرزوهایم را عملی کردم،‌(‌رفتن به دانشگاه، نقاش خوب شدن، عاشق شدن، شاعر شدن، سفر کردن...) خواهد آمد. امروز در سی و سه سالگی می بینم که " آن چیز واقعی" برای همیشه غیر قابل دسترس خواهد ماند. از خواب که پریدم حال عجیبی داشتم. چیزی بین رویا و واقعیت. تشخیص آنکه کدام یک واقعیت دارد سخت بود. در رویا همه جیز ساده است. یک عالمه کلمه به ذهنم هجوم می آورند که مثل شیطانک هایی رقصان در سرم می رقصند و می خواهند بیایند اینجا اما به محض اینکه پا در ثانیه می گذارم همگی مثل مهِ بلندیهای جاده کارپنتریا در سراشیبی آن طرف جاده و آفتاب محو می شوند.>>>