Archive - Jul 29, 2008 - Article

Enriched offer

If we in the West are to set a genuine red line that the Iranians can recognize as such, two interlinked things are necessary. This line needs to be rooted in international rules that the Iranians themselves have formally recognized, and it needs to have the full support not only of the Europeans, but of the Russians, Chinese and Indians as well. In other words, our red line must be strict, verifiable adherence to the terms of the Nuclear Nonproliferation Treaty, or NTP, accompanied by a list of detailed, concrete and severe sanctions that leading members of the international community undertake to impose if Iran breaks the treaty and moves to weaponization>>>

Ray of light

Iran is suffering one of the darkest cultural periods in its history. The old fruitful tree which once survived the coldest seasons is slowly withering away, her roots invaded by internal and external diseases. Our national identity is invaded by cultural agents of Arabs making us alien to ourselves as a nation. But there are always Iranians who endure the difficulties to remind us of who we are, and connect us to our roots and make us proud of ourselves, as a nation which has influenced world culture throughout history. In my opinion, “Iran the Forgotten Glory” is a very well crafted and innovative documentary film which serves this purpose>>>

Strong bonds

While the real story of one’s life begins with a scandal or with love affairs, my parents’ story began with marriage without any scandal or adventurous romance. I am sure my father had not seen my mother before marriage as was usual at their time and even today in many places. And, there was no love at the first sight. Their marriage was arranged, brokered, a blind marriage. It was like signing a contract and negotiating its terms and conditions afterward. It is really hard to imagine what would be your love life if you marry a person you didn’t know or even seen before. Remarkably, their marriage lasted for lifetime, until death do them apart>>>

نفوس مرده

مش فرمان، پدر یونس سالها بیمار و گوشه رختخواب افتاده بود. اصلاً حرف نمی زد. در سکوت زل زده بود به نقطه ای در دیوار مقابل . فقط زنش خیر النساء که او هم حال خوشی نداشت، هر روز چندین بار به دقت نگاهش میکرد، گوئی میخواست با نگاه درون شوهرش را بکاود و علت ناخوشیش را کشف کند. برایش باورکردنی نبود که مش فرمان توت فروش معروف میدان تجریش این طور از رمق بیفتد. یادش می آمد آن وقتها که شوهرش جوان بود طبق های بزرگ توت را بر روی سر میگذاشت و از باغ های توت گلاب دره و شهرستانک تا بساطش می آورد. عین اسب مزرعه سالم بود و اصلاً خستگی نمیشناخت. خواب و آرام نداشت. تابستان ها توت و گردو و بستنی و زمستانها هم لبو باقالی می فروخت. تنها مشکل مش فرمان این بود که صدای خوبی نداشت و این نقص در جائی که هر کسی باید محصولش را با صدای خوش داد میزد، ایراد بزرگی بود.>>>

لیوان خون

لیوان خون بر سر صبحانه ی آقا هر روز به همراه نان و کره و پنیر و مخلفات دیگر آماده است . هر روز ساعت شش و نیم صبح برادر بزرگ از خواب بیدار می شود دستی به سر و شانه اش می کشد . برادر کوچک به آرامی صورتش را می شوید تا خماری صبح ذهن آشفته اش را به یغما نبرد! رنگ خون امروز با دیروز و با فردا همیشه فرق خواهد داشت .سالهای دور فقط چای بود و تکه ای نان و پنیر ولی حالا اوضاع به کلی فرق کرده .لیوان های پر از آب میوه تاثیر خودش را از دست داده و خون تازه شجاعت شروع روز را به برادر بزرگ عطا می کند بی هیچ واهمه و دل واپسی !>>>