فارسی

زن های اشرف

زن های اشرف، حتی اگر
مسن تر یا هم سال ما
ما زاییدمشان، ما،
مگر نه، ما؟ >>>

بحران نمایندگی در اپوزیسیون

در شرایط سختی که در ایران امروز می‌گذرد، و ایران امروز از آن می‌گذرد، این سؤال مطرح است که چه کسی/نهادی می‌تواند از جانب مردم ایران سخن بگوید و یا مردم ایران را نمایندگی کند. مدعیان این امر البته کم نیستند: کسانی که مرتبا از مردم سخن می‌گویند و این که مردم چه می‌خواهند و چه نمی‌خواهند. این ادعاها را نمی‌توان به محک زد>>>

تو که رفتی مه هم رفت

زیر لب به معشوقه ام می گفتم اجازه بده امروز تا آخر عمرمان در خاطر هر دویمان بماند. چون این تن اغوشی نبود یکی شدن در هم بود. حس اینکه با کسی یکی شده باشم امان تازه ای به من داده بود. سالها بود که هیچ کسی نتوانسته بود حس غریب عاشقی را به زبان و درون متلاشی شده ام بچشاند و معشوقه ی شرقی من فقط در چند ساعت به راحتی آب خوردن حسش را در من جاری کرده بود>>>

دولت اشک

دلم از حسرت و غم غرق بخون بود و کباب
چشم دل روشن از این گریه خونین و پر آب

دردی دل بود این خون و پس از صاف شدن
می طپد در قفس سینه مرا جام شراب >>>

دانه های امید

یادم هست
شادی را
در روزگاران غریب
به باد ها سپرده بودیم >>>

از ماست که بر ماست

واقعيت اينست که ما بعنوان يک ملت سر هر بزنگاه تاريخى اشتباه کرده ايم و گناهش را به گردن اجنبى انداخته ايم تا از خود سلب مسئوليت کنيم. ما ايرانيان که تمدنى دو هزار و پانصد ساله داريم عاشق سينه چاک گذشته هاى دور هستيم چرا که از زمان حالمان بشدت شرمنده ايم. کافى است نگاهى به تاريخ اخيرخودمان بيندازيم تا روشن شود چرا به دوهزار سال پيش مينازيم و دلمان را به يادها و به بودها خوش ميکنيم >>>

ابن میَمون

ابن میَمون قرطبی یکی از آخرین فیلسوفان "دوره ی زرین" حاکمیت مسلمانان در اندلس و مغرب بود که به پیروی از ابن رشد، فارابی و ابن سینا گرایش به نزدیک کردن فلسفه ی ارسطو به دین داشت. فلسفه ی او به سن اکویناس کمک کرد تا به فقه کاتولیک نظمی اسکولاستیک بدهد و از سوی اسپینوزا و دیگر فیلسوفان دوره ی روشنگری چون نقطه ی آغازی برای صعود به قله ی خردگرایی به کار گرفته شد>>>

میعاد آشتی

روزی خواهد آمد
که فلق آفاق سحر را در پنبه زاران ِ ابر
با سرخابه ی گلبرگ سوری می خواهد آراست
و برمنقار نقره فام سپیده نُقـل یاس می شکفد
>>>

زن نمونه

یه زنی‌ می‌‌خوام که؛ زن باشه
زیر کمرش، باسن باشه
تو رختخواب همسر ناز
شیرین مثل عسل باشه
>>>

«ما همه افغانیم»

برخوردهای قوم‌گرایانه و نژادگرایانه مختص جامعه ایران نیست و در همه جوامع کم و بیش به چشم می‌خورند. مشخصه این برخوردها نگاه تحقیرآمیز به اقوام و نژادهای دیگر و تعمیم یک خصوصیت (منفی) به مجموعه یک قوم یا نژاد (دیگر) است. در فرهنگ و زبان ایرانیان نمونه‌های این برخوردها کم نیست، و ضرب‌المثل‌ها و جوک‌هایی که در بین فارسی‌زبانان ایرانی در باره ترک‌ها، کردها، لُرها و عرب‌ها و مانند آنان ساخته و نقل می‌شود از مظاهر بارز این برخورد است.>>>

"رفیق بد" و بی تاثیر نبودن " ذغال خوب"

 زمانی که در منطقه "انسینو" ی لوس آنجلس زندگی می کردم, به ورزشگاه "هالیدی اسپا" می رفتم، گاهی سری هم به "حمام بخار" می زدم,  چهره ها محو در بخار بود ولی صحبت بفارسی را می شنیدم. که بدون اشاره به "رفیق بد"، اشاراتی به " ذغال خوب" داشتند. دوستانی که بتازگی از ایران بازدید کرده بودند و داستانهایی شنیدنی برای همپالکی هایشان تعریف می کردند و صحبتهایشان همچون همان ذغال مطروحه "گل" می انداخت>>>

دعای چهاردهم فروردین

خدایا
فقیرها را بکش
و یتیم ها را بکش و تبدیل به خاکستر کن که چیزی از آنها نماند
بیکارها را تبدیل به حشره های ریز زیر خاکی کن
>>>

اسب جنگ

به قول اینشتین، برای دانش بشری و حماقت انسانی حد و مرزی وجود دارد و جنگ ترکیبی است از هردو خصیصه ناب انسانی یعنی حماقت و دانش. با وجود آنکه اسپیلبرگ در مصاحبه ای گفته است که فیلم "اسب جنگ" اساساً در باره جنگ نیست و بیشتر در خصوص سرنوشت اسبی است که نا خواسته درگیر جنگ شده، با اینحال حاصل کار نتیجه ای جز ارائه سندی در باره حماقت بشر نیست>>>

تن دادن

در من صدای تبر می آید.
آه ، انارهای سیاه نخوردنی بر شاخه های کاج
وقتی که چارفصل به دورم می رقصیدند
رفتارتان چقدر شبیهم بود
>>>

پیغام عشق

پشت دستم داغ کردم تا نیارم نام عشق
زخم دستم میدهد اینک مرا پیغام عشق
توبه کردم تا نیفتم یاد ایامی که رفت
چون کنم با دل که دارد آتش ایام عشق >>>