HUMOR

این دو تا ضرب المثل، اصطلاح یا گفته فارسی رو حتما یادتونه.

اولی رو برای توصیف و تحسین زرنگی افراد میگفتند. از قدیم رسم بوده که وقتی صحبت از زرنگی و زبلی کسی میشه، میگن "زرنگ زنبوره که فلانش رو کیلویی چهارصد تومن میفروشه!" (خوب منظور همون عسل هست ولی بنده هنوز نمیدونم که عسل ترشح دهان – تف- زنبور خانه یا مدفوع – ان – ایشونه؟!) و البته قیمت کیلویی چهارصد تومن روهم برای مثال نوشتم! ایمیل نزنین اعتراض کنین که قیمت عسل در زمان فتحعلی فیلکوس رو نوشتی ها! اصلا نمیدونم عسل تو ایرون کیلویی چنده این روزها. ولی تو مملکتی که برنج قیمت یه کیلوش از پنج هزار تومن بالا بزنه، و گوشت گوسفند دو کیلوش با یه پیکان کار سال 50 برابری کنه،خوب حتما عسل هم یه کیلوعسلش کوهپایه سبلانش با قیمت یه گالون بنزین تو لوس آنجلس نباید زیاد اختلاف داشته باشه دیگه!

ضرب المثل یا گفته دوم اینه که "هنر نزد ایرانیان است و بس!" و خوب این هم بیش از هر چیزی یه ادعای خود راضی کنک برای ما ایرونیاست! با قسمت اولش که خوب مشگلی نیست. همه مون قبول داریم که هنر نزد ایرانیان است. ولی این "بس" آخرش جای تامل و نقد زیادی داره! اون کسی که این "بس" رو به آخر این جمله چسبونده باید یه توک پا میرفت شهرهای غرق در معماری و مجسمه و نقاشی ایتالیا رو میدید. یا یه سفر باید میرفت فقط شهر پاریس رو میدید و با قشنگ ترین شهر ایران مقایسه میکرد! البته نا گفته نمونه که همین "بس" آخر این ضرب المثل خودش شده یه جوک توی ایرون! در اشاره به فراوونی تریاک توی ایرون یادمه که یه زیدی یکی دو سال پیش این ضرب المثل رو طوری دکلمه میکرد که اون بس آخرش رو به نعشه جات ربطش داده بود! "هنر نزد ایرانیان است و بش!"

خلاصه برگردیم سر اصل مطلب! منظور زرنگی و هنر ایرونی هاست!گهگاهی آدم یه هموطنانی رو میبینه که با یک ایده، گفته، محصول، یا کاری، خلق الله رو انگشت به اونجا کرده و مصداق تمام و کامل هر دو این ضرب المثل ها میشن! منظورم هم پروفسور ها و دکتر مهندس های ایرونی نیست که سر از سازمان فضایی ناسا در آوردند و یا اختراعاتشون علم پزشکی رو منقلب میکنه! چون بالاخره بعد از بیش از بیست سال و اندی تحصیلات عالیه یه بابایی اگه سر از ناسا در آره و کار کارستونی بکنه، میشه گفت نتیجه زحمت سالیان درازی رو داره میبینه! منظورم اون جرقه های خلاقیت و نبوغ بی چون و چراست که وقتی ته و توش رو تحقیق میکنی می بینی مثل بیژن طراح نامدار لباس مردانه در هالیوود از کوچه قورخونه زیر میدون توپخونه اومده! یا جوونی مثل نیما بهنود که از محله های تهرون و خانوار طبقه متوسطی مثل خانه مسعود بهنود سر در آورده! این نیما خان در عرض چند سال با کمک یکی دو تا دوست ایرونی دیگه تی شرت و شلوارهای طرح خودش رو با خطاطی نستعلیق و سنتی ایرانی در قشر جوان و هنردوست و مد پرست نیویورک جا انداخته و به یک موفقیت بی سابقه (برای این طرح لباس ها) دست یافته! ولی با همه این تفاصیر و مطلع بودن از کار نیما در چند سال اخیر، تازه این هفته گذشته بود که ایشون بنده رو به یاد زرنگی زنبور و عسل و هنر نزد ایرونیها انداخت!در همین سایت ایرانیان و یکی دو جای دیگر دیدم که شرکت نیما (NIMANY.COM) یک سری لنگ سنتی ایرونی رو برای فروش به مشتری عرضه کرده!

با دیدن عکسهای تبلیغاتی جوونهای مدل خوش تیپ و بلوند که در لنگ حموم پیچیده بودند، و دیدن قیمت لنگها که 45 دلار بودند، از ته دل و از صمیم قلب گفتم "اونی زرنگه که یه لنگ حموم رو چهل و پنج دلار به نیویورکی ها میفروشه!"

واقعا که هنر نزد ایرانیان است و بس!