VIEW

Shokooh, you're spot on.

Reading your piece made me to look up the definition of "intellectual" on the Webster dictionary to refresh my memory of what it really meant. Your statement, "خود بخود، اين تعاريف موجب می شود که عنوان «روشنفکر» را نتوان در مورد
فردی که می خواهد در چارچوب مذهب (هر مذهبی فرقی نمی کند) جهان را تعريف
کند بکار برد؛ زيرا که چنين کسی همه ی امور عالم را با عينک مذهب اش می
بيند و به ناچار حقوق مردم را نيز با محک مذهب می سنجد و". You said it all, girlfriend.

Fortunately, the "most important intelletual couple" have headed for the garbage bag of history, and I suspect we are not going to hear from them for a long time.

Regarding your critic of Mrs. Rahnavard's books and her political views, I found your criticism fair, precise and thougtful. I really enjoyed reading it.

I encourage you to register and post many more pieces on this site. 

The greatest tragedy of all ...

 "The greatest tragedy in mankind's entire history may be the hijacking of morality by religion.”

Arthur C. Clarke

 Something for Sadri twins to ponder. 

FR

خنده داره

آقای کوروش-

از لابلای فرمايشات تستيکولی شما ميشه فهميد که شديدأ اهل بخيه و مغلطه ای. ممکه لطفآ دو کلمه به ما توضيح بدی که منظورت از بهترين رهبران دنيا از قبيل چرچيل و ريگان و استالين چيه؟  تو اين سی چهل سال اخير سعی و تلاشتون اين بوده که پدر شرق و غرب و بسوزونين. کلی ماتحتتون رو پاره کردين و مرگ بر امريکا و انگليس گفتين و هر چی چپی و کمونيست و اعدام کردين حالا اينا  شدن رهبران بزرگ ؟. بعد اومدی امام قلابيتونم جزء اين شياطين کردی. البته ما هنوز کتاب توضيح المسائل استالين و چرچيل و نخونديم حکمأ وقت نداشتن سرشونو تو سوراخ خلا بکنن والا حتمأ يک کتاب درجه يک مينوشتن و ميومدن دستبوس امام . البته ميگن وقاحت هم حدی داره ولی در مورد شما و بقيه هم پالکيهاتون اشکالی نيست ...حالتون اينه .

مهمترين زن روشنفکر کشور آقای موسوی؟

به نظر من، درد اصلی ما اين است که با استقرار نظام اسلامی در ايران، هويت ساکنان اصلی اين سزرمين، از سوی گردانندگان اين حکومت، محدود شده به بخشی از جمعيت ايران که مسلمان هستند ـ آن هم مسلمانی معتقد به جمهوری اسلامی و حاکميت ولايت فقيه. بقيه، در عمل، ساکنان اصلی ايران محسوب نمی شوند.
هر کدام از مسئولين دولتی، از رييس جمهورها گرفته تا امام جمعه ها و شهرداران حتی شهرهای کوچک، وقتی می خواهند مردم را مورد خطاب قرار دهند می گويند: «ملت مسلمان ايران» يا وقتی می خواهند از انرژی هسته ای سخن بگويند اينگونه بيان می کنند که: «انرژی هسته ای حق ملت مسلمان ايران است»، و يا وقتی می خواهند مخالفت يا موافقت خود را با کشوری بيان کنند باز پای «ملت مسلمان ايران» را به کار می کشند. به اين ترتيب، اين «ملت مسلمان ايران» کليتی است که بقيه ی مردمان ساکن در جغرافيای بزرگ ايران و آنها که به خارج از ايران رفته اند در آن جایی ندارند و نه تنها در حقوق و امتيازات انسانی و شهروندی خود با مسلمانان مورد خطاب حکمرانان مساوی نيستند، بلکه حتی مورد اشاره ی دولتمردان اين حکومت قرار می نمی گيرند و، در واقع، بود و نبودشان اهميتی ندارد. در ارائه ی آمار و ارقام و رأی های مربوط به هر انتخاباتی نيز، با اين که از همه ی مردمان خواسته می شود تا در آن شرکت کنند، اين «ملت مسلمان ايران» است که سخن گفته، اظهار رای و عقيده کرده و «سرنوشت کشور خود را رقم زده» است.
و هفته ی گذشته شاهد نمونه ی روشنی از اين گونه نگاه بوديم ـ از جانب يکی از کانديداهای اصلاح طلب و در ارتباط با زنان ايران.
در مناظره ی تلويزيونی آقايان موسوی و احمدی نژاد، و در پی سخنان آقای احمدی نژاد در ارتباط با خانم رهنورد، همسر آقای موسوی، که البته به شيوه ی هميشگی احمدی نژاد غيراصولی و غيرانسانی بود، آقای موسوی، ضمن دفاع از همسر و همراه انتخاباتی خود جمله ای را بر زبان راندند که به راستی حيرت انگيز بود. آقای موسوی، در معرفی خانم رهنورد، گفتند: «ايشان مهمترين زن روشنفکر کشور است».
اگر از اين واقعيت بگذريم که آقای موسوی و خانم رهنورد عادت دارند که، چه به عنوان دو همراه انتخاباتی و چه به عنوان يک زوج، همه جا به خودشان مدال روشنفکری بدهند و هميشه خود را با عبارت «ما هنرمندان» و «ما روشنفکران» مطرح می کنند (و اين حرف را آنقدر تکرار کرده اند که امر به خودشان و خيلی های ديگر مشتبه شده که «اين ها واقعا روشنفکر هستند»( ـ اين عبارت «مهمترين زن روشنفکر کشور» هم به خوبی نشان می دهد که آقای موسوی، در مرجله ی نخست، معتقدند که ايران يعنی همان جايي که ساکنانش مسلمان و معتقد به جمهوری اسلامی اند و زن هم اگر در آن وجود دارد زن مسلمان است و، در عين حال، در ميان آن همه زن مسلمان و معتقد به حکومت اسلامی که در احزاب و نهادهای حکومتی مشغول فعاليت های علمی و اجتماعی هستند نيز خانم رهنورد مهمترين روشنفکرشان محسوب می شود.
تا امروز، من به عنوان يک ايرانی به ادعاهای مکرر آقای موسوی و خانم رهنورد، مبنی بر روشنفکر بودن شان، اهميت چندانی نمی دادم و با نگاه شان به خودشان کاری نداشتم. اما می بينم که سکوت خيلی ها درباره ی اين «ادعاها» کار را به جايي رسانده که آقای موسوی خانم رهنورد را «مهمترين زن روشنفکر ايران» می نامد و حتماً بزودی خانم رهنورد هم آقای موسوی را «مهمترين مرد روشنفکر ايران» خواهد خواند، و اگر هم نتيجه ی انتخابات به نفع ايشان باشد مجبور خواهيم بود آنها را نه به عنوان سياست مداران خادم مردم، که در هیات زوج نمونه ی دانش و هنر و «مهمترين روشنفکران ايران» تحمل کنيم. پس، فکر می کنم هم اکنون وقت آن رسيده است که ببينيم آيا خانم رهنورد اصلاً می توانند در جايگاه روشنفکری قرار بگيرند تا بعد بتوانيم به اين ادعا که ايشان مهمترين زن روشنفکر ايران هستند نيز رسيدگی کنيم.
در اين مقاله قصد من آن نيست که، به شيوه ی معمول، به شرح اين موضوع بپردازم که روشنفکر کيست؛ اما شايد نوشتن توضيح کوتاهی بی ضرر باشد. مفهوم روشنفکر و روشنفکری (که ابتدا در دوران مشروطيت در لباس «منورالفکر» به سرزمين ما آمد و سپس تبديل به «روشنفکر» شد) در واقع برآمده از غرب و مربوط به دوران رنسانس و سپس جنبش های روشنفکرانه ی اواخر قرن نوزدهم است. بخصوص رايج شدن اصطلاح «اينتلکتوئل» در ارتباط با ماجرای گرفتار شدن شخصی به نام «دريفوس» و اعتراض 300 دانشمند و نويسنده و هنرمند فرانسوی به گرفتار شدن او گره خورده است. و از آن پس هم اين اصطلاح در مورد کسانی به کار رفته که پايه های ديد و جهان بينی شان بر خرد و عقل، انسان محوری و مسئوليت در قبال ديگران استوار است، پديده های جهان را در چارچوب خرد و با منطق دانش علمی تحليل می کنند، و به هر آن چه تخيلی، توهمی، و بيرون از چارچوب آزمايش و تکرار علمی است يا کاری ندارند و يا آنها را به ديده ی ترديد می نگرند. در عين حال، روشنفکر کسی است که کرامت انسان را پاس می دارد و، در چارچوب عشق به او، و خواستاری رفاه و آرامش او وظايف اجتماعی ديگری را هم بر عهده می گيرد. در کنار اين همه، ويژگی های ديگر روشنفکر داشتن شناخت، آگاهی، نو گرايي، مخالفت با هر نوع تبعيض و خواستاری برابری و عدالت، و احترام به حقوق انسانی هر فرد، بدون هيچ قيد و شرط و برکنار از هر مذهب و مرام و عقيده و سليقه ای است.
خود بخود، اين تعاريف موجب می شود که عنوان «روشنفکر» را نتوان در مورد فردی که می خواهد در چارچوب مذهب (هر مذهبی فرقی نمی کند) جهان را تعريف کند بکار برد؛ زيرا که چنين کسی همه ی امور عالم را با عينک مذهب اش می بيند و به ناچار حقوق مردم را نيز با محک مذهب می سنجد و، در نتيجه، به صورتی ناگزير عامل تبعيض و نابرابری (براساس مسلمان و غير مسلمان. مسيحی و غير مسيحی و يا...) می شوند. می دانم که هم اصطلاح «روشنفکران مذهبی» را داريم و هم برخی از متفکرين و انديشمندان و نوانديشان مذهبی خود را با اين اصطلاح مشخص می کنند. اما آنها برای اين کار بايد هم تاريخ و هم نحوه ی شکل گيری اين مفهوم را بازنويسی کنند ـ امری که از موضوع اين مقاله خارج است.
من البته در اين که خانم زهرا رهنورد يک زن تحصيل کرده و يک زن کوشنده ی مدنی ـ مذهبی، و حتی يک متفکر مذهبی است ترديدی ندارم؛ اما دادن اصطلاح «روشنفکر» (فعلاً با «مهمترين» اش کاری ندارم) برای شخصيتی که حدود چهل سال است در چارچوب مذهب فکر و عمل کرده و هنوز هم معتقد به راه و روش خويش است به هيچ وجه درست نيست. يک مرور کوتاه به فعاليت های ايشان، اعم از تحصيل، تحقيق، فعاليت اجتماعی و سياسی در مورد مسايل مربوط به حکومت اسلامی يا زنان و حتی مسايل هنری، نشان می دهد که ايشان از سال 1348 تا کنون همواره صرفاً بر اساس باورهای مذهبی خود (و نه اصول جهان شمول علمی روشنفکری) گام برداشته و ديدشان ديدی کاملا مذهبی (آن هم از نوع شرعی و فقهی) است. به گوشه ای از افکار و فعاليت های ايشان توجه کنيم:
ايشان به جهان و جامعه و انسان نگاهی عميقاً مذهبی (آن هم نه اسلامی بلکه برآمده از تشيع دوازده امامی) دارند. بگذاريد از بحث مخلوط کردن سياست و مذهب آغاز کنم که همه ی درد امروز ما از آن سرچشمه دارد.
خانم رهنورد سياست را به طور کلی با مذهب يکی و، به نوعی، آنها را لازم و ملزوم يکديگر می دانند. ديدگاه ايشان در مورد دين و سياست از ابتدای انقلاب (يا بهتر است بگويم دو سه سال قبل از انقلاب) تا کنون تغييری نکرده است.
ايشان، در ارتباط با مسايل سياسی، دو کتاب دارند که يکی :«موضع گيري طبقات اجتماعي با فرايند انحطاط يك جامعه در قرآن» است که در سال 1375 منتشر شده، و ديگری ـ که در واقع پايان نامه دکترای ايشان است «دولت اسلامي با الهام از انديشه امام خميني» نام دارد که در سال 1374 نوشته شده. به عبارت ديگر، ايشان يکی از تئوريسين های حکومت اسلامی (که در کلام آقای خمینی همان «ولايت فقيه» است) بشمار می روند.
ايشان البته با دکتر شريعتی و مکتب آخوند زدایی او شروع کرده و هنوز هم به صلابت و پايداری تفکرات او باور دارند و افکار دکتر شريعتی را حتی برای آينده نيز مناسب تدريس در دانشگاه ها می دانند و می گويند: «جمهوری اسلامی در دوره‌های مختلف نسبت به دکتر شریعتی موضع‌گیری های مختلفی داشته است؛ از موضع‌گیری دفعی تا موضع‌‌گیری جذبی. الان فکر می‌کنم اگر دانشگاه ها بخواهند جوان مسلمان را با اندیشه ی زیبای اسلام و با زبان و بیانی متفاوت آشنا کنند حتماً دانشگاه خودش برای دکتر شریعتی دعوتنامه می‌فرستاد.»
اما، در همان حال، ايشان، در بيان سير تفکر خود، نشان می دهند که سيری کاملاً قهقرایی و متضاد داشته و از شريعتی به آخوندهایی رسيده اند که شريعتی را خارج از دين می ديدند. ايشان، در تازه ترين مصاحبه خود با «چلچراغ» می گويند: «دکتر شریعتی و شهید مطهری و آیت‌الله طالقانی مرا جذب خودشان کردند. و دیری نگذشت که امام خمینی (ره) را شناختم...»
و بالاخره ايشان نگاه خود به يک «حکومت ايده آل اسلامی» را در گفتگو با يک خبرنگار اين گونه بازگو می کنند:
رهنورد: «برای من ترک دنیای آزادی هنر، فرهنگی و روشنفکری سخت است و در هیچ شرایطی آن را ترک نخواهم کرد و تلاش می‌کنم، و موسوی هم بر آن است که دولت فرهنگی ایجاد کند اما اگر سیاست را هنر بدانیم مساله فرق می‌کند».
خبرنگار: «ولی سیاست را هنر نمی‌دانیم. همانطور که می‌دانید سیاست خیلی وقت‌ها با توطئه و تزویر همراه بوده است».
رهنورد: «سیاست، چنان که گفتید، گاهی همراه با تزویر و توطئه است و این در کنتراست زیادی با هنر قرار می‌گیرد که سراسر زلالی و پاکی است. هنر نمی‌تواند توطئه را بپذیرد، در حالی که در سیاست قدم به قدم باید توطئه بچینی. به عبارتی مبتنی بر "گیم تئوری" یا تئوری بازی است. در نتیجه سیاست و هنر معمولاً در تقابل با یکدیگر قرار می‌گیرند، مگر آن که سیاست هم به پاکی هنر شود.
خبرنگار: «می‌شود؟»
رهنورد: «اگر حضرت علی (ع) بر مسند امور باشد، می‌شود».
خبرنگار: «فعلاً که حضرت بر مسند امور نیستند و شما هنرمندان می‌خواهید امور را در دست بگیرید، پاسخ من چیست؟ می‌شود؟»
رهنورد: «ما هم به حضرت علی (ع) و حضرت زهرا (س) تآسی می‌کنیم و از خداوند یاری می‌طلبیم که خطر لغزش به تزویر و ریا را از ما دور کند».
بدين ترتيب است که ايشان موقعيت خود به عنوان يکی از تئوريسين های حکومت اسلامی و ولايت فقيه را به موقعيت خود و همسزش بعنوان دو هنرمند (و در کلام خودشان، روشنفکر) پيوند می زنند و هنرشان را نيز مديون نگاه اسلامی (با همه ی آداب و ترتيب اش) می دانند. در جایی به کتابی از «بوکهارت» درباره ی اسلام اشاراه کرده و می گويند: «پایه‌های گرایش مذهبی من در واقع با آن کتاب معنا پیدا کرد. آنجا بود که دیدم که اسلام چه قلمروی گسترده‌ای دارد و چقدر پاسخ برای هر چیز را می‌شود در آن پیدا کرد. بعدها زیارت و دعا را هم تجربه کردم».
و همين «تجربه» راه را بر درک مذهبی ايشان از فرهنگ و هنر می گشايد. ايشان هنر و فرهنگ را نيز صرفاً از ديدگاه تعليمات اسلامی تبيين کرده در مصاحبه ای می گويند: «تعلیمات اسلامی با روحیه ی هنری من همخوانی بیشتری داشت. شاید اگر هنرمند نبودم، نمی‌توانستم با اسلام آن رابطه ی پیچیده را پیدا کنم... بسیار خوشحالم و توصیه‌ام به همه این است که مذهب را کشف کنند تا بتوانند از مذهبی بودن لذت ببرند... واقع فکر می‌کنم این یک کلید طلایی بود که خداوند به قلب من سپرد؛ ابتدا ابعاد هنری اسلام را کشف کردم و بعدتر به ابعاد سیاسی و اجتماعی آن پی بردم!»
مطالعات و نوشته های ايشان هم حاصل همين نگاه مقيد و مذهبی است. به فهرست آثارشان در اين مورد توجه کنيد: مطالعات و نوشته های ايشان در ارتباط با هنر هم همه در چارچوب با اسلام است. فقط نگاهی به تيتر اين کتاب ها به خوبی اين گرايش را نشان می دهد. حكمت هنر اسلامي، هنر معاصر ايران در جهان اسلام، زيبا شناسي در اسلام و مسيحيت و ماركسيسم، تصحيح كتاب و مقدمه بر كتاب خاتم، (1383)، و همگام با هجرت يوسف (از انتشارات دفتر نشر فرهنگ اسلامي).
اما آنچه از نظر مسایل زنان ايران مهم است ـ بخصوص با توجه به اينکه ايشان وارد معرکه ی انتخابات شده اند تا نشان دهند که کابينه ی آقای موسوی به اين مسایل توجه خاص خواهد داشت ـ نظرات شخصی ايشان در مورد زنان است. نخست نظری بياندازيم به آثار ايشان در اين مورد: پيام زن مسلمان ـ «ریشه‌های استعماری کشف حجاب» و «زن در نظام ارزشی طاغوتی» و ««شورش زن بر شخصیت تاریخی خود» و نيز شرکت در تنظیم «قوانین در جهت احیای حقوق زن از ویژگی‌های ضداستعماری» در مجلس. اين کتاب ها و فعاليت ها همگی حاصل سال 1359 (يعنی، دو سال پس از انقلاب) است و نشان می دهد که ايشان در کار توجيه حجاب و مسایل حقوقی زنان پيشاهنگ فضایی بوده اند که دهه ی شصت ـ يعنی دوران حاکميت همسرشان ـ را به تلخ ترين دوران های سی ساله ی اخير بری زنان کشورمان مبدل کرد. ايشان تنها بيش از ده سال بعد به نوشتن کتابی به نام «پيام زن مسلمان» اقدام کرده اند که در انگلستان بوسيله ی انتشاراتی «هدی» که بوسيله ی حکومت اسلامی پشتيبانی می شد منتشر شده است. بدين ترتيب، ايشان بيست سالی می شود که در زمينه های نظريه پردازی برای مسایل زنان ـ حتی از ديد مذهبی ـ فعاليتی نداشته اند.
اما اکنون ايشان يک شبه به صحنه ی سياست سرزمين مان پرتاب شده و بازی کردن نقش حمايت از حقوق زنان را بر عهده گرفته اند و بد نيست با نظرات ايشان در مورد اين مسایل روز هم آشنا شويم:
ايشان، در مصاحبه ای، در ارتباط با کنوانسيون رفع تبعيض از زنان گفته است: «با ملاحظات خودمان و حق تحفظ به کنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان می پيونديم». و در اين کلام دو عبارت «ملاحظات خودمان» و «حق تحفظ» به معنی رعايت «موازين اسلامی» است و بس و، در واقع، رعايت همان ملاحظاتی است که هم اکنون در قوانين جمهوری اسلامی وجود دارد.
همچنين، ایشان در جای ديگری می گويند که: «من فمنيست نيستم، اما فمينيست ها سه سوال دارنـد: "اينكه از زنان چه مي‌دانيم؟ چرا وضع زنان چنين است؟ و چگونه زنان را خوشبخت كنيم؟" ولي هر فكر و انديشه‌اي در هر شرايطي با پارادايم‌هاي خاص خود يك جواب به اين سوال خواهد داد. اين سوال‌ها در كشور ما متفاوت از كشورهاي ديگر جواب داده مي‌شود».
توجه کنيد که ايشان درست بر ارتجاعی ترين موضع گيری در مورد مسایل فرهنگی و زنان ـ بصورت توأمان ـ دست گذاشته اند؛ چرا که کاملا روشن است که توجه به «تفاوت»، از ديد ايشان، همان کاری است که ارتجاعيون ديگر امروزه از آن با نام «نسبيت فرهنگی» ياد می کنند و معتقدند که يک فرهنگ می تواند زن را برابر مرد بداند و فرهنگی ديگر يکی را بر ديگری برتری دهد و اين امری طبيعی است. معنای اين حرف هم آن است که کسی همچون ايشان به ارزش های عام (يونيورسال) همچون حقوق بشر و رفع تبعيض اعتقاد ندارند چرا که آنها را با «شرع اسلامی» ی مورد اعتقادشان مغاير می يابند.
حال از شما می پرسم: به راستی آيا شما دردتان نمی آيد وقتی می بينيد که «رييس جمهور هنرمند و روشنفکر آينده» در زمانه ای چنين زنی را «مهمترين زن روشنفکر کشور» می داند که صدها زن تحصيل کرده و با ارزش در گوشه و کنار سرزمين مان شب و روز در تلاش برای حذف يکی از ده ها نابرابری ناشی از عملکرد امثال همين خانم و آقا هستند؟ ـ زنانی که رفع تبعيض را بدون هيچ قيد و شرطی می خواهند و، برای ذره ای آزادی و لحظه ای برابری، شب و روز می دوند؟
دردتان نمی آيد که ده ها زن وکيل درخشان و کم نظير پشت در مجلس و دادگستری نفس شان به شماره می افتد تا از تجاوز به هزارها دختر جوان (نه، بهتر است بگويم «هزارها کودک") جلوگيری کنند ـ تجاوزی که به خاطر همان «تحفظ» مورد تاکيد آقای موسوی و خانم رهنورد، به وسيله ی شوهران پيرو «قانون اسلامی» صورت می گيرد؟
دردتان نمی آيد وقتی می بينيد که ده ها زن نويسنده ی با ارزش در آن سرزمين برای اين که يک خط از کتاب هايشان منتشر شود سال ها پشت در ارشاد می ايستند، وقتی ده ها زن خبرنگار کوشنده برای هر خبر و خطی که می نويسند از ترس زندان «جمهوری اسلامی» و «دولت اسلامی» بر خود می لرزند، وقتی ده ها زن نقاش و مجسمه ساز به راستی هنرمند حتی جرأت ندارند که نقاشی هاشان را در نمايشگاهی نشان دهند، در حالی که مجسمه ی کار خانم رهنورد سال هاست چادر به سر، در ميدانی از شهر جولان می دهد و سمبل و نشانه ی زن بودن را بر همه ی زنانی که از زير آن مجمسه می گذرند تحميل می کند؟
وقتی که ... وقتی که...
و دردتان نمی آيد که «مهمترين زن روشنفکر کشور» خانمی باشد که اگر کشوری دموکرات و آزاد داشتيم ايشان حداکثر می توانست يکی از زنان پژوهشگر مذهبی باشند و استاد دانشکده ی علوم دينی.
آيا در آن جامعه اين همه زنی که اکنون در سايه قرار گرفته اند هر کدام نمی توانستند يکی از مهمترين زنان روشنفکر سرزمين مان باشند؟

Mullah Misinformation

Babbakkhoramdin --

Don't mind these disgustingly deceptive Islamic Republic employees (Kurush, Daruish, funny how they all have pre-Islamic names). Whenever they get cornered on the issues and have no leg to stand on, they bring up "Dr. Mossedegh" and the 1953 coup, the CIA or Mossad or Israel or GW Bush, etc., in order to incite our emotions.

Mind you, these Islamists despised (and still do) despise Mossadegh (didn't they change the name of Mossadegh Blvd to Vali Asr immediately after they got control of the revolution), but they know full well that the mere utterance of the name "Mossadegh" conjures up an emotional connection to a moment of historical humiliation of Iran at the hands of the west, primarily England -- but Islamists are backed and financed by England, so they convieniently substitute England with the "Great Satan," America.

It's utterly disgusting how these petty Islamists invoke the name of Mossadegh just to get us aboard their hatred (of America) bus. Mind you, it was the Islamists, led by that charlatan, ayatollah Kashani, who took money from the CIA to destroy Mossadegh (ever heard of "Behbahani Dollars," as in ayatollah Behbahani and CIA dollars!). It was the famous "Behbahani dollars" that greased the palms of Shaban Bimokh and his ilk back in the summer of 1953.

These Islamist are simply and purely disgusting, with no moral virtues to speak of. They will say and do ANYTHING to stay in power, even if it means protesting the downfall of a man who they helpled bring down!

Kurush The most naive and

Kurush

The most naive and utterly shameless statement that could ever, in the history of all debates that have even been conducted on this threat, has just been released by you. You put your stamp of approval on pure Fascism and Murder of innocent people and named talin and MAo and Khomeini amongst the best leaders of the world, Based merely
on their old age! ALL to deny a poorly understood premise of the argument the author was making.
It does not take a genius to figure out that stability is indeed one big factor in having a productive economy. It is so obvious that Iran's economy has been on a downward scale since he became the president that no amount of whitewashing can disguise that fact. A bunch of fancy looking Graphs presented in TV debate series, will not change this fact.

Mashty

I wish you would take the time to list for us some of those intelligent persons! Unless we have highly variable definitions of the word "intelligent" All the comments and analyses that i have heard so far, on the topic of western democracy, was nothing but praise and admiration.

We will get into Our heads what we absolutely must, in its due time. But you will be doing all of us a huge favor by drilling and securing certain facts inside your head as well such as (please go back and read at least some of the comments on this threat regarding the election) that iranian-americans can not be excluded from being a part of the iranian population, because You would like to make that call. Being iranian and loving iran is in one's heart and has nothing to do with the location and whether one lives in iran or not.

You made the claim that:

"Why no one realizes that we are not going to have democracy in the next 5-10 years, but an on going drive to gain what we deserve"

What qualifies you to make such a claim, as if you know for a fact what it is that we really deserve? Have you rightfully earned the title of the iranian people's spokesperson? Have you ever thought about the main factor and element that is preventing us from reaching democracy?
I hope to god that you are right and that the IRI is indeed Changing. A lot of people have been praying for that to happen. Changing= Disappearing.

Just because iranians in iran have no say on the significance of who wins The US preseidential elections. does not mean they do not care, since they know too well that every little moves that the elected president makes, has such a huge impact on the future of the Middle east and Iran.

Iranian-americans have NOT accepted anything about the IRI. They are only showing support because they know that the elections result will undeniably have some impacts on the daily lives of their relatives who live in iran. That is a conditional compromise, not a total acceptance.

BTW, what is the pay-rate for IRI agents nowadays?
I am just curious. I am looking for a better job. You know, Always have to have a plan to fall back on.

If shah was such a brutal

If shah was such a brutal dictator, why didn't he unleash the army the way the IRI unleashes its goons and thugs to repress dissidents today?

آقای کورش

شما هنوز تو عهد شاه وزوزک زندگی‌ میکنی‌ با این همه امثله؟ راستشو می‌خوای جوانی هم نعمتیه، خود احمقینژاد گفت که یه دختر ۱۵ ساله توانسته در زیرزمین خانه‌شان اورانیوم را غنی کند. خود همین خاک بر سر گفته که میانگین سن دانشمندان هسته‌ای ما ۱۷ ساله. با این وضع نباید رئیس جمهور بیشتر از ۱۸ سال نداشته باشه؟ همه که نمیتانن شبیه محمود چپول دانشمند پژوهشگر باشن، حالا می‌خوای همهٔ کاسه کوزه‌ها رو سر این نویسندهٔ بدبخت بشکونی؟ بذار این بدبخت هم نانش رو بخور، خرش رو برانه

Kurush....

who do you the akhoonds are working for????!
you think these mullahs came to and have stayed in power on their own???!!!
These vultures and thieves are fully backed and instructed by the british and the russians.
And what about carter sending over Huyser to eliminate the imperial army and ordering the assasination of badrei and other "dangerous" generals? No way in hell, that khomeini or the rest of thugs would have survived if the army was unleashed. You're blaming the shah as an american stooge, but the mullahs have stolen TRILLIONS of dollars worth of oil money and stuffed their pockets or given it to arab terrorists abroad. who do u think burned down cinema rex and those poor souls inside??? u still think it was savak?!....it's been clearly proven that it was the work of khamenei and the mullahs.
so don't call antarinejad as the right man for iran, because, he and the rest of the akhoonds belong at the bottom of hell for their crimes against iran and it's people

You Are So Gullible!!!

The author complains about Iran’s political processes, vettings, recycling etc. One wonders on what planet he has been living or what he has learned from history. It is a human flaw, if not a vice, to ignore blithely the lessons of history. A literate person never quibbles with facts of history which might betray ignorance & lack of critical thinking.
Was not during the open elections of the early 1950’s that the evolving Iranian democratic institutions were perverted & subverted by the Western thugs? Is it not a FACT, well-established, that the Americans & the British exploited the open democratic & relatively balanced electoral processes & forces, an equilibrium in which the vying political forces & their agents pursued their goals equitably, to decapitate the legitimate nationalist government of Dr. Mossadegh & to install a puppet which ruled for a quarter of century and served the geo-political & economic goals of his Western masters? Given that historical fact how can anyone in his/her right mind demand a completely open democratic process and expose yet again our great nation to the depravity of the Western thugs who are literally at the doorsteps of our great country (Iraq, Afghanistan & the Persian Gulf bases)? Would it not be completely foolish and downright unwise to throw open the doors of Iran’s government hoping that perhaps, perhaps, just perhaps, the Western thugs would behave with civility this time around?! The operative word is ‘evolution’ in Iran’s civic society and democratic processes: So long as there is Western bases literally encircling Iran & poised to attack at any moment, it would the height of stupidity to demand a completely open election process in which any one can stand for the office of the President of Iran? Was it not that American thug, Kermit Roosevelt, who carried suitcases full of US dollars in the days before the 1953 coup (to bribe & corrupt the election),- a coup which denied Iran a democratic government and stunted the growth of Iran’s democratic institutions for quarter of a century? So the author proposes an open election, a feel--good election, but does he bother to give us the name of the Western agents who would most certainly be carrying suitcases loaded with money to yet again pervert the Iranian democratic aspirations? Have we not learnt our lesson? And why not?
The authors stipulation that since Iran’s population is youthful, therefore its leadership must be young as well smacks of utter immaturity of critical thinking. Since when a ‘young’ populations is coupled with young leadership? Is that a principle of US/British ‘color’ revolutions, orange, blue, etc. Some of the best leaders in history were quite old, Roosevelt, Churchill, Reagan, Stalin, Mao, Khomeini. Does the author sees some virtue in young leadership that I do not see? Is political leadership of a nation defined in terms of Rock &Roll, 20- something criteria?!! It is an undeniable truth, a sad one, that Iran's youths, due to lack of a coherent & mature cluture are very much prone to impetuous & rash behaviour, precisely the type of psychology that the Western thugs depend on to destablise Iran through pschological warfare directed at this immature young rash segement of Iran's civic society. That is indeed Iran's Achilles' Heels & is being exploited to the hilt by the Western intelligence services, the CIA & MI6.
Finally, Ahmadinejad has been the right man at the right time for Iran. When the Western thugs began saber-rattling , he stood firm and gave them the middle finger and said, not in so many words, F*** YOU!
With chaos raging on the very doorsteps of our deer country, he is managed the country with firm hand. He knows one fact that all PhD economists know nothing about ( let alone write a ‘scholarly’ paper about), namely, the prerequisite for a vibrant, vigorous, long-lasting economic growth is STABILITY. Iran’s enemies, internal & external, very much would like to deprive Iran of such stability & the consequent economic growth and prosperity. If re-elected, Ahmadinejad would pursue the nuclear option for Iran for sheer deterrent reasons, and would guarantee Iran’s economic miracle. My Vote goes to Ahmadinejad

The Islamic Republic of Iran. The great government of the nation

Except those "az maa behtarun" who think in the Western Media box. Those so called Western minded Iranians don't understand the simplest procedures that the Western nations took in order to arrive to democracy. They are just show. That's why you rarely see an intelligent person who is well read agree with them.

I don't understand why (those) people don't get it that the government of no nation will just change just because. We need to participate.
Why no one realizes that we are not going to have democracy in the next 5-10 years, but an on going drive to gain what we deserve. Not what one deserves, what we as a nation deserve.
We will not have democracy the way some want a government to come and give them beer and let girls dress however.
We will have our own made government that will evolve to satisfy what our own people decide what values are dear, not the west nor the (those) Iranian Americans. Get that to your head for once, then you'll understand.

The Islamic Republic is changing. Are you on denial?
Join the Iranian nation and become part of the movement forward. We, only we will decide.

(It's like those who live in Iran and when asked, they say, what's the difference who will be the president of the US. Because they live far and little things don't matter to them. The (Those) Iranian Americans have the exact same symptoms, Of course only very small population of them. Most Iranian Americans have accepted the Islamic Republic and are willing to work within the framework of the law of the land. In the long run, all those laws will change that is not pro Iranian nation as a whole. Because we own the land now, not the West)

Salute to the Islamic Republic of Iran and those who understand Iran.

I have to agree with Fred, in part!!!

There is an incredible lack of attention to basic economic and political principals from the "reformist" camp.  They are insistent on reinventing the wheel from the fear of being labeled westernized.  They insist that the laissez faire (to the Islamic Republic) through evolutionary forces will eventually get us there. I hate to say it but it will not unless "there" is ruin.

I hope that AhmadiNejad is not reelected. But I fear that the structural organization of the Islamic Republic, Vali Fagih and neumerous other Rohaniyoon not to speak of the emerging power of Sepaah who while unqualified, need to be consistantly apheased by the President will render any President powerless in substantive matters.  The present system is clogged by people in positions they have no business being in.

The Islamic Republic, in its present format, is structurally flawed to run a modern nation regardless of who is the President.   

Thank you for the article.

Playing with loaded dice

While reading this concise write-up one feels the urge to yell out Eureka, Eureka, at long last, at least one Islamist has got it. This essay gives the reader who is not suffering from selective memory high hopes that even card carrying Islamists are susceptible to deductive reasoning based on simple observation and learning lessons from their mistakes.

Alas the euphoria comes to a screeching stop in the last two paragraphs. The Islamist is advocating participation in an “election” in which he just got finished nullifying its legitimacy and utility.

 At the same time that the Islamist rattles off just a sampling of the “candidates’” wrongdoings, he keeps mum on the many skeletons in the closet of his Islamist guru who he labels as “”the foremost Iranian reform political philosopher, Abdolkarim Soroush”.

  His “foremost” was the architect and executioner of the Cultural Revolution with its devastating aftershocks still reverberating throughout the entire Iranian intelligentsia. The Islamist democracy oxymoron did not, does not and as long as logic matters, will not work. And if “the foremost” has the current state of affairs to show as the result of his “reform political” philosophizing, could he please put a cork in it for it ain’t helping.

The “reform” minded Islamists are habitual gamblers who having started with a set of loaded dice have lost everything (nothing of their own) and yet  by putting up the Iranian nation as collateral keep barrowing from shylocks to have another go at it with the same set of loaded dice.

 The gambler might take comfort in the free shrimps and other comp the house offers him all the while he plays the fixed game, but the day of reckoning looms all the time.

Tragedy seems to be our lot!

great article! thank you.

mahmoud sadri

i enjoyed reading your article. in my opinion, you captured the realities of political process in today's iran and the past accomplishments and failures of the candidates very well. despite the election excitement and unprecedented events such as political debates that we are witnessing in iran, the mood and expectations of what's to come is indeed somber. the leadership in iran has a new weapon in its arsenal: show up and vote or you'll end up with a worse outcome and even that's not guaranteed.

no.....no...please anyone but Ahmadinejad

There has to be a better option.......