POETRY

ژرفای قلبم

رمزِ تبسّمِ نسیم

پیامی پنهان

میان پیچ پیچِ گیسوانِ موج


گوش کن زمزمهُ پریشانی

در آرام ترین لحظهُ شب

نیست نوری پدیدار در ساحل

سایه و رنگی

نیست هیچ امتداد روشن

سیاهترین خط میرود

تا نقطه ای بی نام و نشان


*

نرم سابید لبش بر ساحلِ یخ

شبانه ترین بوسهُ موج

و تن پس کشید

در نقره فامِ ماه

به امیدِ مرزهای دور


*

ای موج غریب

از مرغِ ساحل تو هیچ خاطره داری؟... آوایی؟

به دوردست بر می گردی

وجودت آیا دردی خانه می کند؟

از ندیدن و نبودن و نداشتن

تو هیچ فاصله می بینی


*

- قلبِ موج

تکه تکه نخواهد شد

ذهن ما تعلق چه می شناسد

پاره پاره شدن از رنجِ لحظهُ دوری

هیچ


*

ای مرغِ دریا

به سرمه ایِ افق

و دوردست نرفته

تو بوسه ای هیچ ندیده


*

- ما برفرازِ آب

نزدیکِ ساحل چشم بسته پرواز

فقط حس می کنیم

و به سرعت

فرود


و میان پیچ پیچِ گیسوانِ موج

پنهان می شویم


*

گوش کن زمزمهُ پریشانی

در آرام ترین لحظهُ شب


تجربه ها از ما جوانترند


هنگامه ۲۴ اکتبر ۲۰۱۰