PARLIAMENT

کاسه داغ تر از آش

I think is Brilliant

but we don't have the qualifications. 

Thanks Mr Bagher Zadeh

I look forward to your next article on the practicality of creating such body. Nay sayers and status quo lovers are always there and unfortunately always in larger number than change seekers. In my view it can start small and includes those groups who favour the creation of such an organisation.

قاچ زین و سواری

فکر میکنم که می شود صورت مسئله را  خیلی ساده تر از همه این حرفها و به دور از اپوزیسیون و مخالفت و سیاست و این مقولات مطرح ساخت. چرا مثلاً ایرلندی ها , ارامنه , هندی ها, لهستانیها و .... علاقمند هستند با هم وطنان خود بجوشند ولی ایرانیها از هم فراری هستند. چرا در شهرهای بزرگ دنیا که تعداد زیادی از ایرانیها ساکن آنجا هستند باشگاهی که هم را گردهم بیاود و به دور از اختلافات سیاسی دور هم جمع کند وجود ندارد. مظاهر فرهنگی ایران نظیر تنوع غذائی , موسیقی و حتی البسه موضوعاتی هستند که می توان راجع به آنها مدتها صحبت کرد و جنبه هایی از آنها را به مردم کشور مقصد معرفی کرد. ولی همه میدانیم چنین نیست.

برخی راجع به مجلس و نظرخواهی و پارلمان صحبت کرده اند.  کوچکترین پارلمان همان خونه ای است که در آن با اعضای خانواده زندگی می کنیم. چند نفر از خوانندگان این سطور فکر میکنند واقعاً به نظرات  افراد خانواده شان احترام میگذارند. ما که نمی توانیم حتی در سطح 4 و یا 5 نفر مجلسی تشکیل داد و اصول دموکراسی را رعایت کنیم چگونه میخواهیم اعتقاد به مردمسالاری را تسری دهیم.

فکر میکنم مشکلات ما عمیق تر از همه اینهاست. مهمترینش هم نبود زبان مشترکی برای گفتگوست. ما خیلی راحت به جای درک نظرات کسی که با ما مخالف است سعی در حذفش داریم. فرض کنید در یک از شهرهایی که جمعیت ایرانی قابل ملاحظه ای دارد , فراخوانی برای تشکیل باشگاه داده شود. مطمئن هستم که تا سالها همه دریافت کنندگان دعوت نامه به فرستنده آن مشکوک شده و خواهند گفت : چرا این ؟ منظورش چیه ؟ نکنه این هم نوعی کلاهبرداری باشه ؟  خلاصه  فکر میکنم در شرایط فعلی چسبیدن قاچ زین بهتر از فکر کردن به تاخت و تاز است. در حالی که همه ما به همدیگر سوء ظن شدید داریم و حتی در پائین ترین سطوح فقط شعار دموکراسی را میدهیم , چطور میتوانیم دور هم بنشینیم و راجع به مسائل مهمتری صحبت کنیم. ما سر این موضوع که دراولین شام باشگاه ایرانیها قورمه سبزی صرف بشه یا قیمه نمیتوانیم توافق کنیم( اگر هم سر قورمه سبزی توافق کنیم اختلاف بعدی سر این خواهد بود که با لوبیا چشم بلبلی پخته شود یا لوبیا چیتی ! ) چطور می خواهیم در شاه عبدالعظیم بست نشسته و سن پترزبورگ را ویران کنیم.

 I think the first attempt

 I think the first attempt should be at organizing a  mock Parliament.  A simulation of organizing and establishing a a Parliament; much like a *mock trial. I think it will be a great practice for all of us to try to unite.

*A mock trial is an act or imitation trial. It is similar to a moot court, but mock trials simulate lower-court trials, while moot court simulates appellate court hearings. Attorneys preparing for a real trial might use a mock trial consisting of volunteers as role players to test theories or experiment with each other. Mock trial is the name of an extracurricular program in which students participate in rehearsed trials to learn about the legal system in a competitive manner. Interscholastic mock trials take place on three levels: high school, college, and law school.

tyranny.--Aleksandr Solzhenitsyn.

Regarding the article

In my opinion, it is a good idea to have Iranians outside Iran work more closely with each other regarding political affairs.

We're talking about this article.

Anahid jaan the core of this article says that it is a good idea to have a united front for Iranians outside Iran to help and "show" Iranians inside Iran the benefits of democracy!

For one thing Iranians outside Iran are LIVING in democracies and have NOT been able to achieve unity or a democratic front.  This article says the time is now!  Now that we're all getting old and have one leg in tomb, we need to unite and mind you not for ourselves but to "show" Iranians inside Iran!  That is wishful thinking at best.

We all have our own convictions and political views.  We are all living in democracies and don't need anyone to tell us what democracy is.  As Forrest Gump would say: I am not smart but I know what love is.

So this is not a problem.  The problem is when we forget who we're rooting for and understanding the realities on the ground.  Some of us want to bypass this all and in some cases here on i.com end up blaming Iranians and want them to quickly get rid of IRI!  before they have both legs in tomb! 

Everything is sacred

Esfand Jaan,

I am not blaming all Iranians inside Iran but no one can say just because someone is inside Iran that means that they are more committed to seeing a free Iran. If a person is in Iran and has done something for the cause of freedom, yes, that means a lot but do you mean to say that all those guys in Iran who are using the sexist and discriminatory laws to have multiple wives are more Iranian than me? How about men who are favored in child custody cases, how about the women who only care about their appearances, are all those people more concerned about future of Iran than me. I don't think so.  As far as having the right to celebrate, Esfand Jaan, I don't get my "permission" to celebrate from you or any other Iranian men.  In this comment, you come across as another sexist man who decides what a woman can do or not do. You just took the right of celebration of future Iranian freedom away from me or tried to. 

Come on Anahid jaan!

Are you really "blaming" Iranians for "having let a criminal regime rule them for more than 30 years"?!  Have you fallen for all the nonsense on i.com?  really?! 

If so, that's fine, everyone is entitled to their own opinion as you said.  However, please note that by doing so you are separating yourself from Iranian people and should they decide to overthrow this regime, whenever they decide, you have no right to share in their celebration because you are not sharing in their ordeal and only blaming them.  Another words share and celebrate or blame and stay away.  That is my opinion.

Everything is sacred

to some commentators: A person has to have conviction

It does not matter who inside Iran or outside Iran thinks what about my opinions. I personally don't judge validity of my opinions by number of people who agree with it. With all respect to Iranians inside Iran, they have let a criminal regime rule them for more than 30 years while many worry about status of their nose and makeup/clothes/etc. I don't consider myself less worthy because I live ouside Iran and I don't value political opinions of those inside Iran more because they live inside Iran. On the contrary in many cases, they are brainwashed to have wrong ideas so please quit looking down on my ideas (and many like me) because we are in Diaspora.

WOW.... right on points Esfand ...

I have no idea who even these people are and how on earth they come up with these ideas !!! ...All those gatherings here , there and everywhere among Iranian oppositions.!!  Opposition my foot...  

And I am old enough to know them but I really don't. May be because i have never ever owned a Satellite TV to watch them on the Iranian channels ....  But seriously, as I said I do not know these people.. Now just imagine the younger generation of iranians both abroad and inside of Iran.... 

تره هم برای اینها خورد نمی کنند 

حالا گیرم هم که این انجمن یا پارلیمان تاسیس شد

شما اصلا یادتون میره از تجربهٔ کشورها و مردم مهاجر کشورهای شبیه به تجربهٔ ایران و اقامتشون در خارج یاد بگیرید.  مردمان کشورهای مثل کوبا، ویتنام، کشورهای اروپای شرقی‌، بعضی‌ کشورهای آفریقای، غیره، کدوم مردمی تونستند کاری کنند که ما دومیش باشیم؟

ژنرال‌های ویتنامی و دیگران، سالها هی‌ پرچم سابق ویتنام رو مثل پرچم شیر و خورشید خودمون هی‌ بالا بردند، سلام کردند، آخرش هم هیچ، پیر و فرسوده شدند و غزل رو خوندند.  بچه‌هاشون هم انگار از انگار.

اصلا تو ایران زندانیهای سیاسی دیگر طرفداران احزاب سیاسی زمان انقلاب نیستند!  اکثراً اصلاح‌طلبان و دست اندر کاران سابق همین جمهوری اسلامی هستند.  اکثرا جوانند و نسل جدید.

باید بذاریم مردم ایران خودشون راهشون رو انتخاب کنند، مثل تظاهرات گسترده ۲۰۰۹.  خارج کشوریها حتا نتونستند از اون تظاهرات گسترده هم حمایت کنند، پارلیمان میخوایم چیکار؟!

آقای باقرزاده و دوستان، برید زندگیتونو بکنید.  این حرفها رو بگذارید کنار.  هممون بزودی پیر میشیم و غزل رو میخونیم.  ما تنها کاری که می‌تونیم بکنیم اینه که مردم ایران رو پشتیبانی کنیم، نه اینکه "سر مشقش" اونها بشیم.  اونا باید "سر مشق" ما باشند نه بر عکس.

Everything is sacred

کله گردها، کله تیزها ، سوء ظن

نکته مهم در تشکیل هر پارلمان فراگیر آن است که همه بازیکنان به قواعد بازی های دموکراتیک ایمان داشته و به نتایج صندق رای احترام بگذارند. متاسفانه  حتی در بین تحصیل کرده ترین و حتی آنهائی که سالهاست مقیم کشورهای به اصطلاح پیشرفته هستند ، این باور  وجود ندارد. دموکراسی دربهترین شکلش ایرادهای زیادی دارد ولی فعلاً هیچ جایگزینی بهتر از آن برای اداره عملی جوامع وجود ندارد.

می توان سطح توقع را کم کرد وابتداء در شهرها و بعد در کشورهایی که ایرانیهای زیادی در آنها مقیم هستند حالا نه مجلس بلکه نوعی جامعه ایرانیهای مقیم آنجا را با انتخاباتی دموکراتیک انجام داد. همینجا  اولین مشکلات بروز میکنند. چند سال قبل بنده مقیم یکی از کشورهای آسیای جنوب شرقی بودم. در آن زمان حدود یک هزار نفر ایرانی در پایتخت آن کشور حضورداشتند که اغلبشان از اساتید دانشگاه و به هر حال تحصیل کرده بودند. قرار شد جامعه ایرانیهای مقیم آنجا تشکیل شود. باورتان نمیشود در همان اولین جلسه رای گیری آقایان و خانم های دکتر و مهندس و نویسنده و محقق و شاعر و هنرمند ، تقلب کردند !! در آن زمان چند رستوران ایرانی  در آن شهر برقرار بود که محل رفت و آمد ایرانیها به حساب می آمد. شرکت کنندگان در رای گیری به دو گره کله گرد و کله تیز تقسیم شده و علیه هم اعلامیه چاپ کرده و در رستورانهای ایرانی توزیع میکردند. نکته مهم به نظر من این است که نوعی سوء ظن مزمن و تاریخی بین همه ما وجود دارد. ایرانیهای مقیم خارج حتی از معاشرت ساده با هم اباء دارند و ترجیح میدهند با دوستان به اصطلاح خارجی خود بیامیزند تا ایرانی.

سرتان را درد نیاورم. تا بین کله گردها و کله تیزها زبان مشترکی برای گفتگو ایجاد نشود و تا ایمان به اصول بازی دموکراسی بین همه به ویژه تحصیل کردگان و به قول رسول پرویزی انتلکتوئل ها ایجاد نشود ، همین آش است و همین کاسه. بله دیگ بله چغندر !

عجب آدم های نا امیدی بین ما هستند

حالا یک سیستمی‌ را راه بندازیم بدن میتونیم شل و سفتش بکنیم.

بالاخره یک کاری باید کرد.  اگر فردا یک خبری بشه در ایران و کسی‌ در قدرت نباشه که ضررش بیشتر هست.

یک خر تو خری مثل لیبی‌ یا سوریه می‌شه.

اگر بتونیم یک قانون اساسی‌ که همه را از کمونیست، تا سلطنت طلب و مذهبی‌ تا خدا نشناس را به عنوان نیروی سازندگی کشور عزیز بدونه هیچ ایرادی نداره.  

مشکله همه ایرانی‌‌ها این هست که همه فکر می‌کنیم خودمون درست میگیم. برای همین هم ۳۰ سال هست که هیچ پخی نشیدیم.

خلاصه ایرانی‌های عزیز، دست از خریّت بردارید (ببخشید).  یک قانون اساسی‌ که همه را احترام بگذره، روزنامه‌ها را کلا آزاد کنه،  و یک سیستم پارلمانی خوب درست کنه کار سختی نیست.

You wrote:

ابتدا باید ایده را مشخص کرد تا بعد بتوان در مورد مطلوبیت یا عملی بودن آن سخن گفت. ایده، ایجاد نهادی است که می‌توان موقتا آن را «پارلمان ایرانیان مهاجر و تبعیدی» نامید، یعنی نهادی که منتخب ایرانیان مقیم در خارج ایران باشد و آنان را نمایندگی کند. این نهاد را نباید با «پارلمان ایران در تبعید» که ممکن است به معنای نوعی از نمایندگی مردم ایران باشد اشتباه گرفت. نهاد با برگزاری «انتخابات آزاد» بین ایرانیان خارج کشور شکل می‌گیرد و همه این ایرانیان با حقوق برابر و رأی مساوی می‌توانند در آن شرکت کنند. چنین نهادی البته به نام ایرانیان خارج کشور سخن می‌گوید، ولی این ایرانیان بخش قابل توجهی از جامعه بزرگ ایران را تشکیل می‌دهند و می‌توانند به سهم خود در تحولات ایران سهیم باشند. بر این اساس، نهاد یادشده می‌تواند به نمایندگی از ایرانیان خارج کشور در مسایل مربوط به ایران موضع بگیرد و برآن تأثیر بگذارد.

از تعریف فوق مشخص است که این نهاد نمایندگی یک نهاد «اپوزیسیون» به معنای رایج آن نیست. یک نهاد (ائتلافی یا جبهه‌ای) اپوزیسیون از نیروهای مخالف جمهوری اسلامی تشکیل می‌شود که حول هدف‌ها یا برنامه‌های مشترکی به توافق رسیده باشند. در نهاد پارلمانی، اما، چنین توافقی در کار نیست

In my opinion, those people who believe in IRI should not be able to be in this group that you are talking about. We lost a country to IRI. I know that I personally will not waste my time and other resources doing work with Iranians outside Iran who still support IRI.  I will not even take such a group seriously.

آقای باقرزاده، دور از جون مگه خوشی‌ زده زیر دلتون؟!

انتخابات از خارج کشور یعنی‌ چی‌؟! والا قبیحه این حرفها! فرض کنید هم که چنین انتخاباتی بوجود آمد، کدوم جریان سیاسی شما فکر می‌کنید بیشترین تلاش و بیشترین رأی رو میاره؟  مجاهدین!  نه، سلطنت طلبها! 

تازه کلی‌ کار داره مثل اینکه چه قانون اساسی‌ و غیره.  بعد هم که رأی گیری شد و رهبر اعلام شد، این مفت نمی‌ارزه!  مردم تو ایران همون‌قدر از رهبر ما خوششون میاد که ما از رهبر اونها و احمدی‌نژاد!  مسلما انتخابات ما هم قلّابی خواهد بود!

Everything is sacred