خواننده

زهره جویا، خواننده ایرانی مقیم وین در هشتم سپتامبر امسال یک بار دیگر و این بار به دعوت «کانون فرهنگی آوازه» در شهر بن به روی صحنه می رود و ترانه های عارفانه خود را در پیوند با غزل هائی از مولوی می خواند. این ترانه ها، دستاورد همکاری زهره با مجید درخشانی است که محتوای سی دی "جوهر عشق" را فراهم آورد. درخشانی چند سال پیش که چون بسیاری دیگر هوای سحر انگیز مولوی به سرش افتاده بود، بر روی چند غزل ناب از او آهنگ نهاد و بخت یار او بود که برای اجرای آن ها، صدای گرم و "متسو" ی زهره را یافت.

زهره جویا در شهر مشهد زاده شده، رموز موسیقی ملی و مبانی موسیقی اروپائی را فرا گرفته و سپس هم در برنامه هائی در عرصه موسیقی ملی و بومی آواز خوانده و هم در چند اپرا و موزیکال مغرب زمینی نقش آفریده است. در سال های بعد همکاری با مجید درخشانی و خواندن ترانه هائی در پیوند با شعر مولوی، نشان داد که صدای او سازگاری شگفت انگیزی با دستمایه های عارفانه دارد. این همکاری چند ویژگی دیگر را نیزآشکار ساخت. مولوی اگر شاعری جهانی شده است و غربی ها، حتی دست اندر کاران موسیقی پاپ به سراغش رفته اند، ارکستری می خواهد که آهنگ های پیوند خورده با غزل های او را به اجرا آورد. و این ارکستر می تواند و بهتر است جهانی باشد، و سازهای شرقی و غربی را در هم بیامیزد. البته این در آمیختن کار هر کسی نیست چون مولوی، هر کلامش و هر بیت و مصراعش غوطه ور در موسیقی است. چنین متنی هرگونه آهنگ بیرونی را نمی پذیرد. آهنگساز یا مجبور به تبعیت از موسیقی غزل می شود که دیگر چیز تاره ای عرضه نشده است و یا ضد محتوای موزیکال عمل می کند که دیگر چیزی از مولوی باقی نمی ماند. بسیار اندکند آهنگسازانی که به این نکته اساسی توجه دارند. درخشانی و زهره جویا با آلبوم جوهر عشق نشان دادند که از این دشواری آگاهند. آن ها خیلی خوب و ماهرانه با مولوی کنار آمده اند. موسیقی و آواز آندو تاثیر غزل مولوی را تقویت می کند.

کانون فرهنگی آوازه که یک سالی از بنیادش می گذرد، بیشتر به برگزاری کنسرت های آموزشی می پردازد. تا کنون برنامه های پیانوی ایرانی، اپرای ایرانی و ترانه های مشروطیت را با موفقیت صحنه ای کرده است و حالا با یاری زهره جویا و هنرمندان دیگر برنامه تازه ای را با عنوان "مولوی در ترانه" تدارک دیده است. کانون جائی نیز برای سخنرانی، دکلاماسیون و عکس و فیلم و اسلاید در برنامه پیش بینی کرده است.

زهره جویا علاوه بر ترانه های مولوی، قطعه عشق را از نظامی گنجوی به صورت رسیتاتیف عرضه می کند. تعریفی که نظامی از عشق می دهد، همانی است که پس از او مولوی را سرگشته خود ساخت! این آواز را هنرمند افغان استاد داوود خان سادوزای با ساز "سرود" همراهی می کند.

در کنسرت هشتم سپتامبر خواننده جوان و خوش صدای ایرانی حسین بهاربین نیز شرکت دارد و دو ترانه از ساخته های حسین علیزاده و فرزین دارابی فر را در پیوند با غزل مولوی می خواند. فرزین دارابی فر، عارف ابراهیم پور، یوهانا اشتاین، یاما کریم و شاپور سلیمی از همراهان دیگر برنامه هستند.