Archive - Dec 13, 2008

Anicée (Alvina) SHAHMANESH in Lesbian Movie

(WARNING ADULT CONTENT) French-Iranian Born Actress Anicée Alvina in one of her Bold performances that broke New Taboo's in French Cinema of the 1970's on Female Sexuality. >>>

Nostalgia: Anicée (Alvina) SHAHMANESH France's Sex Icon of 1970's

Breathtakingly Beautiful, Anicée Alvina was one the rising Stars of France's Post "Mai 1968" sexually liberated Cinema>>>

Bridging the Persian Gulf

After months of intense focus on the economy, the recent attack in Mumbai was a sombre reminder that the incoming Obama administration will have to confront many other serious threats as well. Beyond terrorism, Iran's nuclear programme is also likely to be high on the president-elect's priority list. The success of US strategy in tackling and resolving these critical issues will depend, in large part, on how effectively the new administration is able to work with -- and gain the cooperation of -- the countries in the Persian Gulf. The Mumbai attack offers a case in point. The Gulf remains a major source of funding for al-Qaida and its affiliates, with millions of dollars being sent from the region to terrorist groups>>>

از قرطبه تا بمبئی 2

یکی از ترفند های توجیه گران تروریسم سنگ انداختن در مسیر تعریف دقیق و روشن این پدیده است. میگویند: "تروریست بودن" بستگی به تعریف دارد یعنی آنکس که به زعم یکنفر "تروریست" است ممکن است برای کس دیگری "آزادیخواه" قلمداد شود. این یک مغلطه محض است. تعریف تروریسم روشن و تفاوت آن به مبارزه آزادیخواهانه معلوم است. تروریسم یعنی "حمله متمرکز روی غیر نظامیان غیر مسلح برای نیل به اهداف سیاسی1". حال اگر تعریف قضیه اینقدر آسان است چرا اینهمه شکّ و شُبهه در کار آمده؟ پاسخ اینست که راز آلود کردن پدیده تروریسم معمولاً علل سیاسی دارد. بعضی از دولتها از تروریسم بعنوان یکی از اهرمهای سیاست خارجی خود استفاده میکنند. اینها در ظاهر به تروریسم حمله میکنند ولی با تروریسمی که منافع آنها را تأمین کند مشکلی ندارند و حاضرند برای آن هزار و یک توجیه بتراشند. >>>

تجربه‌ی آشنا

معده‌ی خاصی برای هضم بسیاری از مسائلی که در حول و حوش فدراسیون فوتبال ایران رخ می‌دهند، می‌خواهد. کار هر کسی نیست. به ویژه کسی که در ایران پرورش نیافته‌باشد و یا مدت زیادی را خارج از ایران زندگی کرده‌باشد. چنین کسی از یک سادگی‌ خاصی بهره‌مند است که در ایران ترجمان تحقیرآمیز بسیاری دارد. زندگی شفاف سادگی یگانه‌ای به آدم‌ها می‌دهد. و زندگی‌های پیچیده بی‌تردید انسان‌هائی به جامعه تحمیل می‌کنند که در برابر پویائی‌ آن جامعه نقش ترمز و یا بدتر پس‌رونده دارند. انسان‌های پیچیده جامعه را دچار عذاب می‌کنند و جامعه به نوبه‌ی خود انسان‌ها را در خودبیگانگی از اصل نیک‌سرشتانه‌ی خود می‌بلعد. افشین قطبی به عنوان یک مربی‌ با دانش و با منش و رفتار نیک وقتی تصمیم گرفت به ایران برود و به میهنش خدمت کند، تمامی آنهائی را که با ساختار مدیریت مکان‌های دولتی در ایران آشنائی داشتند، بسیار نگران حال و روز خود نمود.>>>

Father of Ballet in Iran

Sarkis Djanbazian was the first ballet master, choreographer, and producer who established a ballet academy in Iran. He was also the first male ballet dancer who performed on stage in different cities in Iran. Owing to his significant contributions to teaching, staging, and raising awareness towards ballet in Iran, Djanbazian is widely regarded as “the Father of Ballet in Iran”. Sarkis Djanbazian was born on January 15, 1913 in Armaveer in Armenia. From early childhood, he took an avid interest in the arts especially in dance. After graduating from high school, he went to Leningrad to study dance. He graduated from Vaganova Dance Academy of Leningrad and from Lesgaf University with a Masters of Arts degree. After graduation, he worked as a principal dancer, choreographer, and artistic director in Kirov Theatre in Leningrad until July of 1938>>>

Reading Kafka at Harvard (6)

The evisceration of boundaries and any observable limits to the power of law is another insight of Kafka’s The Trial. The above statement by the Harvard University police officer investigating the crimes of extortion and death threats, alleged by two subordinates of professor Roy Mottahedeh and maliciously attached to me, appears on page 29 of Mederos’s deposition, that has been videotaped. This was an important admission that turned out to have high legal value in my civil rights law suit against Harvard; it harked back to the question that I had innocently asked Mederos and his friend about “jurisdiction” while in their cruiser on the way to the Harvard police headquarter.>>>