You can't depend on your eyes when your imagination is out of focus!

Zendanian & PW aziz

by Azadeh Azad on Sun Oct 28, 2012 03:01 PM PDT

Thank you :-).

Z: Thanks for citing Shamlou. While the "coward's end" in his poem is social, mine is existential. It's always a pleasure to read your comments.

Cheers,

Azadeh

 

برای منوچهر

Azadeh Azad
Sun Oct 28, 2012 02:54 PM PDT

نیستی به مثابه یک چنگ خود نواز به آسانی میتواند در تخیلمان حضور داشته باشد. سراب و ترفند بطور مستقل جزئی از هستی اند و نیازی به نیستی ندارند که آنها را به حرکت درآورد. و این نیستی مسلما محدود است و بی انرژی و تنها در لحظه هایی از زندگی درونی احساس میشود. ولی مهمتر از همه آنکه "آنچه هست"، مادیت و جسمیت و درد - حتی از لحاظ علمی - خیال باطلی بیش نیست. میماند خودآگاهی, تنها واقعیت و حقیقت (هر دو)، جایی که "آنچه که هست" دایما مورد سؤال و بحث است. و این ایمان آوردن را برای خیلی ها مشکل میکند . در عوض امید.داشتن آسان تراست وبه اندازه ایمان درجهت تعادل روانی افراد کار میکند.

What a great illustration!

by persian westender on Sun Oct 28, 2012 02:49 PM PDT

Both pictorial and poetical! 

 

چگونه آنچه

Manoucher Avaznia
Sat Oct 27, 2012 10:07 PM PDT

چگونه آنچه نیست چنگی سرای چیره دستی ست

که سراب را به جنبش می آورد

و ترفند را به چاشت فرا می خواند؟

بی گمان نور هست؛ جنبش هست؛ دیواری هست که رو به ویرانی گذارد؛ و شعله ای که خشمناک گردد؛

و صلابت منطقی که راهی را به پناهگاهی رهنمون گردد.

ایمان بیاورید

به جستار آنچه هست؛

به گلزار هر امید.

...

by Zendanian on Sat Oct 27, 2012 07:25 PM PDT

آغازی  بسیار بدیع (" به درون صفری/ پر از نور مبهم مه آلود"  و ادامه آن با :نیستی، سراب ، ترفند،...) اما پایانی بیش از حد ساده.
-------------------------------------- 
در توصیف "عاقبت آدم ترسو"، شاملو شاید بگوید:
 
"  اکنون جمجمه‌ات
عُریان
بر همه آن تلاش و تکاپوی بی‌حاصل
فیلسوفانه
لبخندی می‌زند.
به حماقتی خنده می‌زند که تو
از وحشتِ مرگ
بدان تن دردادی:
به زیستن
با غُلی بر پای و
غلاده‌یی بر گردن."
بخش هفتم، از سرود پنجم، مجموعه ی "آیدا در آینه".