Hooshang Tarreh-Gol

فراخوان
به مخالفت فعال با سیاست اتمی جمهوری اسلامی
فوکوشیما، هشداری را که از چرنوبیل برخاست، تکمیل کرد. در چرنوبیل اعتماد به امکان کنترل غول ‏رادیواکتیو توسط تکنیک و تکنیسین از دست رفت. در فوکوشیما افزون بر اینها، اعتماد به پیش‌بینی‌ها ‏درباره‌ی زلزله و دیگر عواملی که از نیروگاه اتمی بمب ساعتی می‌سازند، زایل شد.‏
در همه جا وجدان‌های آگاه و مسئول خواهان بازنگری جدی در پروژه‌های اتمی شده‌اند. جمهوری ‏اسلامی در مقابل، چنان رفتار می‌کند که انگار خبرهایی که از فاجعه فوکوشیما می‌آید، به ما مربوط ‏نیست و بوشهر و دیگر مراکز اتمی ایران، از هر نظر امن هستند. ادعا کرده‌اند که زلزله بوشهر را ‏تهدید نمی‌کند. این در حالی است که زلزله و تسونامی اخیر در ژاپن ثابت کرد که محاسبات ‏خوش‌بینانه‌ای که مبنای گزینش منطقه‌ای برای برپا کردن نیروگاه اتمی بوده‌اند، قابل اعتماد نیستند. ‏نیروگاه بوشهر، اتفاقاً در جایی است که به دلیل نزدیکی‌اش به چند گسل فعال شناخته‌شده در معرض ‏خطر جدی زلزله قرار دارد. اگر محاسبات واقع‌بینانه مبنای تمهیدات ایمنی در نیروگاهی مثل بوشهر ‏قرار گیرد، هزینه‌ی نوسازی آن چنان بالا می‌رود که توجیه آن دیگر با هیچ گونه عوامفریبی ممکن ‏نیست.‏
‏ رویدادهای ناگوار اخیر ژاپن و بحث‌هایی که در سطح جهانی درباره‌ خطرهای تکنولوژی اتمی ‏درگرفته، انگیزه‌ تازه‌ای است برای نقد سیاست اتمی حکومت اسلامی در ایران و برملا کردن بنیاد ‏غیردمکراتیک وخطرناک آن.‏
حکومت اسلامی از سالهای آغاز برپایی خود، به پروژه‌های اتمی رو آورده است، پروژه‌هایی ‏غیرشفاف، به لحاظ اقتصادی توجیه‌ناپذیر و تنش‌زا در سطح منطقه و جهان. این سیاست اتمی نه تنها ‏انتخاب مردم ما نیست، بلکه با بلعیدن هزینه‌ای عظیم در مقابل نیاز‌های اساسی مردم قرار داشته و ‏افزون بر این، به سبب بحران‌زایی درعرصه بین المللی در تضاد با منافع کشور است. ‏
سیاست اتمی حکومت اسلامی از نظر اقتصادی غیر قابل توجیه است، زیرا ایران دارای منابع نفتی و ‏گازی بسیار غنی است و افزون بر این ما در دورانی زندگی میکنیم که تکنولوژی پیشتاز و مطمئن، ‏استفاده از انرژی‌های پاک مانند آفتاب وباد است. رو آوردن به فناوری پاک، بهترین راه وبی‌خطرترین ‏شیوه برای توسعه اقتصادی پایدار است، امری که در خدمت حفظ محیط زیست و نیاز نسلهای آینده ‏است.‏
در همین روز‌های گذشته "آژانس بین‌المللی انرژی اتمی" یک بار دیگر اعلام کرد که نمی‌تواند ‏غیرنظامی بودن پروژه‌های اتمی جمهوری اسلامی را تضمین کند. ناشفاف بودن این پروژه‌ها، ‏توجیه‌ناپذیر بودن آنها به لحاظ اقتصادی و مدارکی که در اختیار آژانس قرار گرفته، این ادعای رژیم ‏را که فقط در پی استفاده صلح‌آمیز از انرژی اتمی است، با شک جدی مواجه کرده است. ‏
رژیم به جای این که به سیاست شفاف‌سازی رو آورد، بیشتر پرده‌پوشی و ماجراجویی می‌کند و با این ‏کار زیان‌های اقتصادی و سیاسی عظیمی را به کشور تحمیل می‌کند. این سیاست بر نقش نظامیان در ‏اقتصاد و سیاست ایران می‌افزاید و سود سرشاری را نصیب بخشی از بازار می‌کند که کانا‌ل‌های ‏وارداتی خاص را در اختیار دارند. سیاست اتمی جمهوری اسلامی باعث تشدید اختناق و گسترش ‏بی‌عدالتی می‌شود. این سیاست به مسابقه تسلیحاتی در منطقه دامن زده است، چیزی که علیه منافع مردم ‏منطقه و همزیستی صلح‌آمیز است. ‏
جمهوری اسلامی با سیاست خانمان‌برانداز اتمی خود استعداد متخصصان وپژهشگران را به کج‌راه ‏کشانده ومانع از به کارگیری این نیروها در زمینه‌های مثبت علمی وتکنولوژیکی می‌گردد. توجیه ‏سیاست‌های اتمی توسط رژیم باعث عوامفریبی‌هایی شده که یک سویۀ اصلی آن مقابله با گسترش ‏آگاهی زمانۀ‌ ما برای حفظ محیط زیست است، آگاهی‌ای که تلقی انتقادآمیزی از تکنولوژی اتمی دارد.‏
احمدی نژاد، رئیس جمهور نظام، در مصاحبه اخیر خود با تلویزیون اسپانیا مدعی شد که ایمنی نیروگاه ‏بوشهر مطابق استاندارد‌های بین المللی بوده ودر مورد آن جای هیچ گونه نگرانی نیست. او در همین ‏مصاحبه همچنین مدعی شد که در ایران اختناق و سرکوب وجود ندارد. این هر دو ادعا از یک جنس ‏هستند: هر دو دروغ‌اند.‏
ما امضاکنندگان این بیانیه، همه‌ شهروندان آگاه ایران را فرامی‌خوانیم به مقابله جدی‌تری با سیاست‌های ‏اتمی جمهوری اسلامی برخیزند و از کوتاهی نیروهای اپوزیسیون در این عرصه انتقاد کنند. کیش ‏اورانیوم در جمهوری اسلامی رکنی از کیش ولایت فقیه است. "حق مسلم"، شعاری است در جهت ‏تحمیق در رژیمی که در قاموس آن "حق" کلمه ممنوعه‌ است و پاسخِ حق‌خواهی، زندان و شکنجه و ‏اعدام است.‏
هیچ حقی برتر از حق آزادی نیست. اگر این ایده درست پنداشته شود که باید از تکنولوژی اتمی بهره‌ ‏گیریم، تصمیم درباره آن باید در محیطی آزاد گرفته شود؛ رسانه‌ها باید آزاد باشند که درباره کاستی‌ها و ‏دلنگرانی‌ها بنویسند و متخصصان مستقل باید امکان آن را داشته باشند که مراکز اتمی را کنترل کنند و ‏درباره ریسک‌های وجود آنها به مردم گزارش دهند. متخصصان رژیم قابل اعتماد نیستند. سطح آگاهی ‏رئیس جمهور اسلامی را با گفتۀ مشهور او درباره تولید انرژی اتمی در آشپزخانه می‌توان سنجید. بقیه ‏هم از همین قماش‌اند. تخصص واقعی آنان دسیسه‌چینی، بازجویی، شکنجه‌گری و چپاول ثروت‌های ‏کشور است.‏
رژیم در بوق و کرنا می‌دمد که: "انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست!" مضمون واقعی این شعار دفاع از ‏استقلال نیست، مضمون آن تخصیص حق بازی با سرنوشت کشور، اقتصاد آن، محیط زیست و منابع ‏انسانی آن به رژیم است. ما در برابر این شعار حق برخورداری از آزادی را می‌گذاریم. این حق که ‏برقرار باشد، می‌توان از استقلال واقعی برخوردار بود، به همزیستی مسالمت‌آمیز با همه کشورها رو ‏آورد، و در استفاده از هر گونه تکنولوژی، به صورتی شفاف و کنترل‌پذیر منافع مردم، امنیت آنان و ‏الزام‌های حفظ محیط زیست را در نظر گرفت.‏
از همگان می‌خواهیم از این "فراخوان به مخالفت فعال با سیاست‌های اتمی جمهوری اسلامی" پشتیبانی ‏کنند.‏
‏۲۷ اسفند ۱۳۸۹ / ۱۸ مارس ۲۰۱۱‏
امضاکنندگان:‏
یوسف اردلان، داریوش آشوری، جلال ایجادی، فریماه ایجادی، مرضیه بخشی زاده، مهران براتی، ‏سهراب بهداد، کامران بهنیا، تورج پارسی، شهرنوش پارسی‌پور، ناصر پاکدامن، بابک تختی، نیره ‏توحیدی، مهدی جامی، جهانشاه جاوید، ، قدسی حجازی، نسیم خاکسار، مهدی خلجی ، حمید دباشی، ‏مهرداد درویش‌پور، سعید رهنما، سیامند زندی، آرش سبحانی، شهلا شفیق، محبوبه عباسقلی‌زاده، ‏سیاوش عبقری، شهلا عبقری، نادر عصاره، رضا علامه‌زاده، کاظم علمداری، مسیح علی‌نژاد، ‏فرهنگ قاسمی، شهرام قنبری، عبدی کلانتری، اکبر گنجی، سهراب مبشری، مجید محمدی، مهران ‏مصطفوی، حسن مکارمی، شکوه میرزادگی، انور میرستاری، رضا ناصحی، فرهاد نعمانی، اسماعیل ‏نوری‌علا، محمدرضا نیکفر
برای امضای این فراخوان با نشانی زیر تماس بگیرید: ‏
idjadi@free.fr‏