M. Saadat Noury

ناصر خان ، هم آغوش نور می شود

آسمان ، غرق_ بس سرور می شود
ناصر خان ، هم آغوش نور می شود
پر می گشاید ،به سوی_ روشنایی ها
آن مرغ عشق ، آخر ز ما ،دور می شود
شاعر گمنام

استوره ی واقعی همینه، همینه

Dear AI

با سپاس، در پاسخ یادآور می شود بی تردید آنچنان بود که درتشییع جنازه ی روانشاد ناصر حجازی، مردم یا ترانه ی " یار دبستانی من " را می خواندند  ویا شعار می دادند که "استوره ی واقعی همینه، همینه":
 //www.youtube.com/watch?v=0VVwOUxGMeM

فرامرز آگاه و طنز نگار

با سپاس، در پاسخ به یادداشتی از جناب امیر برادران برگرفته از تارنمای اخبار روز اشاره می نماید:
"فوتبال در هر جامعه ای رابطه مستقیم با مسائل اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن جامعه دارد و ناصر این را به خوبی درک کرده بود و برای همین هم به مسائلی اشاره می کرد که درد فوتبال و درد جامعه فعلی ایران است و هرچه زمان میگذشت و فساد در فوتبال بیشتر می شد، حجازی هم پخته تر میشد و حرف هایی میزد که برای سردمداران نظام و مدیران فاسد دولتی تلخ بود".  بیشتر:
//www.akhbar-rooz.com/printfriendly.jsp?essayId=38128&news=true

مجسمه ی ناصر حجازی

وقتی خبرنگار روزنامه ی ورزشی در گفتگویی با علی پروین اظهار داشت كه قرار است مجسمه ی ناصر حجازی را بسازند، علی پروین گفت
چه مجسمه‌اي... خودتون رو مسخره كردين! مجسمه به چه دردي مي‌خوره. به عنوان علي پروين و به عنوان يه دوست خانواده حجازي از خانم ناصر، آتيلا و بقيه اعضاي خانواده حجازي خواهش مي‌كنم كه اجازه ندن چنين اتفاقي بيفته. ناصر احتياجي به اين حرف‌ها نداره. ما نه مجسمه ناصر رو مي‌خوايم و نه اجازه مي‌ديم كه اسمش رو روي ورزشگاه بذارن. اينهايي كه حالا مي‌شينن و از اين فكرها مي‌كنن، چرا در زمان زنده بودن ناصر ياد او نيفتادن!
//www.goaldaily.ir/Template1/News.aspx?NID=30296

Dear Paykar

با سپاس ، در پاسخ نوشتاری پیرامون "روانشاد ناصر حجازی " تقدیم می شود

این داستان مردی است که کرنش را بلد نبود

می‌گویند ستارگان را خاموشی نیست و تنها از دیدگان دور می‌شوند. همانند ستاره‌ها، همانند ناصر حجازی که دیگر قامت پرصلابت او را نخواهیم دید و دلمان برایش تنگ خواهد شد. بیشتر
//www.kar-online.com/wp/?p=19230

Dear AI

Thank you for your informative comment on the recent Official Statement issued by 250 political activists, journalists, writers and cultural figures of Iran on the occasion of the passing of late Naser Hejazi.

Dear Anahid

با سپاس ، در پاسخ سروده ای از سعدی تقدیم می شود

این سرایی ست که البته خلل خواهد کرد
خنک آن قوم که در بند سرای دگرند
دوستی با که شنیدی که به سر برد جهان
حق عیانست ولی طایفه‌ای بی‌بصرند
ای که بر پشت زمینی همه وقت آن تو نیست
دیگران در شکم مادر و پشت پدرند
گوسفندی برد این گرگ معود هر روز
گوسفندان دگر خیره درو می‌نگرند
آنکه پای از سر نخوت ننهادی بر خاک
عاقبت خاک شد و خلق به دو می‌گذرند
کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق
تا دمی چند که ماندست غنیمت شمرند
گل بیخار میسر نشود در بستان
گل بیخار جهان مردم نیکو سیرند
سعدیا مرد نکونام نمیرد هرگز
مرده آنست که نامش به نکویی نبرند : سعدی

Dear Maryam

با سپاس ، در پاسخ سروده ای از سعدی تقدیم می شود

حکمت محض است اگر لطف جهان آفرین
خاص کند بنده ای مصلحت عام را
دولت جاوید یافت هر که نکونام زیست
کز عقبش ذکر خیر زنده کند نام را ؛ سعدی

Dear AI

با سپاس ، در پاسخ سروده ای از سعدی تقدیم می شود

گرم جواز نباشد به پیشگاه قبولت
کجا روم که نمیرم بر آستان عبادت
اگر جنازه سعدی به کوی دوست برآرند
زهی حیات نکونام و رفتنی به شهادت : سعدی

خرم آن نغمه كه مردم بسپارند به ياد

مرسی دکتر خان از اشعار زیبای شما

مادر ناصر حجازی این مطالب را در باره پسرش چندین سال پیش گفت که خیلی جالب است!  

خانم ربيعه معصومي، مادر ناصر حجازي مثل همه مادرهاي دوست‌داشتني زحمت پسرش را كشيده و او را از آب و گل درآورده هرچند كه حالا سال‌هاست جاي خودش در خانواده حجازي خالي است اما خاطراتش شنيدني است. خاطراتي درباره پسر دروازه‌بانش ناصر حجازي كه به طور اتفاقي به ما رسيد و اينگونه شروع مي‌شود.

«ناصر من يك تكه آتش بود و شير هم جلودارش نبود يادم است آنقدر سربه‌سرم مي‌گذاشت تا به اوج عصبانيت مي‌رسيدم و با آن جثه سنگين از اين اتاق به آن اتاق دنبالش مي‌دويدم. يك بار سر همين كارها توي حوض افتادم و نمي‌توانستم داخل آب تكان بخورم. ناصر هم از ترس فرار كرد و تا يكي، دو روز دور و بر من آفتابي نمي‌شد. بچه شيطاني بود. وقتي آشپزي مي‌كردم يواشكي از پشت سر مي‌آمد و به بهانه كمك كردن از غذاها كش مي‌رفت و فرار مي‌كرد. داخل خانه هم كه بود به خواهرش مي‌گفت متكاها را پرتاب كند تا او با شيرجه زدن آنها را بگيرد. با تكه‌هاي پارچه يك توپ درست كرده بود و با آن فوتبال بازي مي‌كرد. هجده ساله كه شد رفت تيم تاج سابق. يك سال من اصفهان بودم. وقتي برگشتم ديدم همه محله را چراغاني كرده‌اند. گفتم چه شده، گفتند عروسي ناصر است. گفتم بيخود پسرم بدون اجازه من عروسي نمي‌كند. آنها كه ديدند من ناراحت شدم گفتند شوخي كرديم، ناصر با تيم تاج قهرمان آسيا شده. باورم نمي‌شد، كيف كردم. ناصر همين‌طور معروف مي‌شد. اوايل پدرش هميشه به امجديه مي‌رفت ولي ناسزاهاي دور از ادب همين تماشاچي‌ها اعصابش را ناراحت كرد و او هم تصميم گرفت ديگر پايش را به ورزشگاه نگذارد. من هم اعصاب گوش كردن به مسابقه را نداشتم. بارها وسط مسابقه به سقاخانه رفته و شمع روشن مي‌كردم تا بازي تمام شود. پدرش هم در خيابان‌ها قدم مي‌زد و بعد برمي‌گشت به خانه و مسابقه را تعريف مي‌كرد. وقتي معروف‌تر شد بحث ازدواجش پيش آمد. وقتي به او گفتيم موافقت كرد و گفت فقط اجازه بدهيد با دختر خانمي كه در دانشكده ما درس مي‌خواند و من به او علاقه‌مندم ازدواج كنم. من يك خاطره بد هم دارم، مال روزي است كه بعد از پايان يك مسابقه وقتي ناصر از وسط جمعيت رد مي‌شد يك نامرد با چاقو به پشت او ضربه‌اي زد كه كيوان نيك‌نفس او را با ماشين به بيمارستان رساند تا زنده بماند.

//www.goaldaily.ir/Template1/Home.aspx

  He wa a hero, likes of

He wa a hero, likes of him we do not have many(among sports legends).

Thanks for posting all these great poems.

بیانیه ۲۵۰ فعال سیاسی بمناسبت درگذشت حجازی

 بیانیه ۲۵۰ فعال سیاسی، روزنامه‌نگار، نویسنده و شخصیت فرهنگی به مناسبت درگذشت ناصر حجازی:

 هرگاه ملتی در تکاپوی بازسازی هویت و شخصیت ملی خویش باشد، قهرمانانش را بازمی‌یابد و هر قهرمان، آیینه‌ای می‌شود برای طرح آرزو‌ها و خواسته‌های ملت و نمادی برای همبستگی. ناصر حجازی صدای مردم بود و مردم ایران در سوگ این قهرمان، آرزو‌هایش را بر زبان آوردند

//www.iran-emrooz.net/index.php?/news1/28751/

Thanks Ostaad Noury for this collection.

I particularly liked these lines:

خبر رسید که مرغی دگر ز باغ پرید
دل از پریدن بیگاه او به داغ پرید
از آن که باغ ، سراپردهء کلاغان بود
عقاب ِ خسته ز جولانگه کلاغ پرید

Thanks for sharing.

P.s. I meant Rouhash Shad

with apology.

Rouhsg Shad

Thanks Dr. Noury for contributing to this great Iranian athelete.

ناصر حجازی اینگونه بود

یاد این جمله ماندلا افتادم “چطور می توان بزرگ بود وقتی که هیچ چیز جز بزرگی کفایت نخواهد کرد” نگاهی به زندگی ناصر حجازی بیاندازیم، که اینگونه بود. خدایش بیامرزد  

//adadpay.com/2011/05/23/111-250/