M. Saadat Noury

تمام پنجره ها ، چشمهای تبدارند

کمان سرخ شفق ، ناوک کلاغان را/ به بازوان کبود درختها انداخت
و زخم ملتهب لانه ها ، دهان وا کرد/ کسی ز شهر خبر آورد
که خانه هاهمه تاریکترزتابوت ست/هواهنوز پرازبوی خون وباروت ست
کسی زشهرخبرآورد/که عشقهاهمه بیمارند
تمام پنجره ها ، چشمهای تبدارند : نادر نادرپور

پنجره ی فریدون مشیری

امروز را ، به باد سپردم
امشب ، کنار پنجره بیدار مانده ام ، دانم که بامداد
امروز_ دیگری را ، با خود می آورد
تا من ، دوباره آن را ، بسپارمش به باد

فریدون مشیری

تو اگر باز كني پنجره اي سمتِ دلت

همه ایرانیان گرامی

با سپاس، و در پاسخ، سروده ی که بنظر می رسد از همان سراینده (محمد علی رضازاده) باشد حضورتان تقدیم می شود

تو اگر باز كني پنجره اي سمتِ دلت
مي توان گفت كه من چلچله ي لال توام
مثل يك پوپكِ سرمازده در بارش برف
سخت محتاج به گرماي پروبالِ توام ....
//rezazadeh-ghazal.blogfa.com

با سپاس از سماور جوشان و خروشان

ما يک دنيای پر از پنجره داريم, ما از هر پنجره ای خاطره داريم : ترانه ای از "سلی". واقعآ خواننده های قديمی يادشان بخير، فقط خاطره ای خوش برايمان بجا گذاشتند.اميد است که هر کدامشان در هر جای دنیا هستند تندرست و شاد باشند وآن عزيزانی هم که در بين ما نيستند ولی يادشان در قلبهای ما زنده است روحشان شاد  و يادشان گرامی باد.

مثنوی پنجره ها

پشت هر پنجره ای جرم مرا جار زدند
دو کلام آن طرف شعر مرا دار زدند
من به جمهوری آلاله ارادت دارم
به درختان لب جاده محبت دارم .... محمد علی رضازاده
//rezazadeh-ghazal.blogfa.com/post-2.aspx

با عرض سلام و عذر غبت چند ساله

هر وقت که از پنجره‌ها صحبت می‌شه یاد یکی‌ از تصنیف‌های دوران جوانی‌ می‌‌افتم که با تشکر از آقای دکتر سعادت نوری خدمت دوستان تقدیم می‌کنم.

Dear MPD

Thank you for your very professional and thoughtful poem; please accept this in return

پشت شیشیه باد شبرو جار می زد
برف سیمین شاخه ها را بار میزد
پیش آتش
یار مهوش
نرم نرمک تار میزد
جنبش انگشتهای نازنینش
به چه دلکش
به چه موزون
نقشهای تار و گلگون
بر رخ دیوار میزد ... گلچین گیلانی
 //www.avayeazad.com/poet/gilani.htm

شازده ی آگاه و خوش سخن

با سپاس از اینکه ترانه ی خاطره انگیز گوگوش سروده ی شاعر توانا و آزاده : اردلان سرفراز را در اینجا آورده اید ، در پاسخ، نوشتار زیرتقدیم می شود
   زندگینامه ی اردلان سرفراز

//fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D8%B1%D8%AF%D9%84%D8%A7%D9%86_%D8%B3%D8%B1%D9%81%D8%B1%D8%A7%D8%B2

همه ایرانیان گرامی

با سپاس، و در پاسخ، ادامه ی همان سروده ی سهراب سپهری تقدیم می شود
 
من به اندازه یک ابر دلم میگیرد
 وقتی از پنجره می بینم حوری
دختر بالغ همسایه
 پای کمیابترین نارون روی زمین
فقه می خواند ....
//www.avayeazad.com/sohrab_sepehri/hajme_sabz/21.htm

آیا تا به حال این شعر را دیده‌اید، و نظرتان در بارهء آن چیست،،،

.

پائیز در منزلمان

نسیمی وزید
گرد و غباری از بام به حیاط ریزید
ننه جان در مطبخ شام پزید

صدائی و سیمائی از راهی دور رسید
خبر از پائیز بود،
و گذر از تابستانی سخت
خبر از قیمتِ یک بشکهء نفت
خبر از مفقود شدنِ یک زن
خبر از مرگِ چندین تن
خبر از شهیدانِ جدید
خبر از تأکید
خبر از افزایش تهدید

بانگی از دالانی، کو ذغالی در غلیانی؟
ننه جان دستش از دادِ پدر لرزید

خبر افزود،
مرگِ اوباشان تقصیر خود آنهاست
جد، با ریش سفیدش، گوزید
ننه جان خندید
دود تنباکو در منزل پیچید

گردبادی مهیب از کویر وزید
ابری نقیض از مشرق رسید
سوسکی،
از شکافی،
به یک سوراخ دوید
زاغ سیاهی،
از بامی،
به یک شاخه پرید

بی‌خبر،
پسری از دار آویزان شد
مادری گریان شد
شیوه‌‌کنان،
جیغ‌‌زنان،
فریاد زد،
خونِ پسرم گردن توست، پست فطرت

رعدی چند غُرید
آسمان اشک بارید
طوفان شد

برگ زردی به پنجره چسبید

٢٣ مهر ١٣٨٨
امریکا 

پنجره ی سهراب سپهری

من که از بازترین پنجره با مردم این ناحیه صحبت کردم
حرفی از جنس زمان نشنیدم
هیچ چشمی عاشقانه به زمین خیره نبود
کسی از دیدن یک باغچه مجذوب نشد
هیچ کس زاغچه ای را سر یک مزرعه جدی نگرفت ... سهراب سپهری

ببخشید که این پنجره کمی‌ سبکتره

توی یک دیوار سنگی‌، دو تا پنجره اسیرن
دو تا خسته دو تا تنها، یکیشون تو یکیشون من

دیوار از سنگ سیاهه، سنگ سرد و سخت خارا
زده قفل بی‌ صدایی، به لبای خستهٔ ما

نمیتونیم که بجنبیم، زیر سنگینی دیوار
همهٔ عشق من و تو، قصه هست قصهٔ دیدار
...
همیشه فاصله بوده، بین دستای من و تو،
با همین تلخی‌ گذشته، شب و روزای من و تو

راه دوری بین ما نیست، اما باز اینم زیاده
تنها پیوند من و تو، دست مهربون باده

ما باید اسیر بمونیم، زنده هستیم تا اسیریم
واسه ما رهایی مرگه، تا رها بشیم میمیریم
...
کاشکی‌ این دیوار خراب شه، من و تو با هم بمیریم
توی یک دنیای دیگه دستای همو بگیریم

شاید اونجا توی دلها، درد بیزاری نباشه
میون پنجره هاشون، دیگه دیواری نباشه

//www.youtube.com/watch?v=wUaKQKzDRjk

پنجره های زندان و در کنار پنجره

ژوزف برادسکی دو سروده در مورد پنجره های زندان و در کنار پنجره دارد که می توان آنها را در این پیوند یافت
//www.poets.ir/index.php?q=taxonomy/term/324
و زندگینامه او را در این پیوند
//en.wikipedia.org/wiki/Joseph_Brodsky

Dear Anahid

Thank you for your kind comment; please accept this in return

شیشه ی پنجره را باران شست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شست ؟
آسمان سربی رنگ
من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ
می پرد مرغ نگاهم تا دور
وای ، باران
باران ... : حمید مصدق
//www.manesht.ir/forum/showthread.php?tid=713

Dear Soosan Khanoom

Thanks, and glad you liked it.

Dear AI

با سپاس، بنظر می آید که سروده ای که از شاعره ی آگاه و ارجمند بانو سیمین بهبهانی آورده اید بدرستی از خود ایشان باشد . لطفا پیوند زیر را آزمایش فرمایید:
//www.youtube.com/watch?v=gy807bI7rtM

Nice collection Ostaad Saadat Noury, especially your own poem.

I agree with Soosan Khanoom. What a heartfelt poem you have written:

خواهم بروم درون _ آن  کو چه
کز هر قد م _ ‌تو خا طر ه دارد
یا سر به کشم به بام آن خا نه
کز عشق _ من و تو پنجره دارد
خواهم بروم کنار _ آن بید ی
آنجا که به زیر _ سایه اش خفتیم
بو سه بزنم به ر یشه  و سا قه
جایی که ز عشق ، ما سخن گفتیم

Very beautiful.

What a heartfelt & lovely poem Mr.Nouri

دانی که کنون ، دلم چه می خواهد
هرجا که نظر کنم ، ترا یابد
خواهم که دو باره نزد من آیی
خورشید رخ ات به روی من تابد
خواهم بروم درون _ آن  کو چه
کز هر قد م _ ‌تو خا طر ه دارد
یا سر به کشم به بام آن خا نه
کز عشق _ من و تو پنجره دارد
خواهم بروم کنار _ آن بید ی
آنجا که به زیر _ سایه اش خفتیم
بو سه بزنم به ر یشه  و سا قه
جایی که ز عشق ، ما سخن گفتیم
خواهم بروم به روی آ ن شن ‌ها
در ساحل و در کرا نه ی د ر یا
آنجا که به عشق ، شستشو دادیم
هر پا ره ی جان و پیکر خود را
خواهم بروم میان _ آن شهری
جا یی که لهیب _ عا طفه بر پا ست
آنجا که من و تو دل به هم دادیم
هرکنج و گذر، نشان ز عشق ماست
خواهم بروم به سر ز مین _ نور
خورشید رخ ات به روی من تابد 
دانی که کنون ، دلم چه می خواهد
هر جا که نظر کنم ، ترا یابد

شعر پنجره : منسوب به سیمین بهبهانی

پنجره ها بسته اند، عشق پدیدار نیست
دیده ی بیدار هست، دولت دیدار نیست
خیل وفا پیشگان ، از بر من رفته اند
مانده هوادارِ من ، آن که وفادار نیست
بس کنم این گفته را گفته ی آشفته را
خفته ای و خفته را گوش به گفتار نیست
منسوب به سیمین بهبهانی