M. Saadat Noury

ایران زمین

درودش می فرستم با دل و جان
که یاد میهنش ایران زمین است
روا باشد سپارم من تن وجان
که جان بی نام او ننگ آفرین است
دلم تن ها به یادش خو گرفته
که خاک پاک من ایران زمین است
هر آن کس خصم خاک ومیهن ماست
حسابش با کرام الکاتبین است: حسین شیرازی

وطن

گردیده وطن غرقۀ اندوه و محن وای ای وای وطن وای
خیزید و روید از پی تابوت و کفن وای ای وای وطن وای
کو بلخ و بخارا و چه شد خیوه و کابل کو بابل و زابل
شام و حلب و ارمن و عمان و عدن وای ای وای وطن وای: نسیم شمال

ایرانی_ غیور

ایرانی_ غیور
انسان_ پر غرور!

رعدی نمی شوی ، که صدائی نهی ز د ور
برقی نمی زنی ، که فضا ئی دهی ز نور

یادی نمی کنی، ز زمان های شوق و شور
پا بر نمی کشی  ز مکان های سوت و کور

باده نمی چشی ، ز لب_ ساغر_ بلور
گامی نمی نهی ، که برقصی بسان حور

دل را نمی دهی ، به نوایی که از سرور
گردیده ای ، حکایت آن سنگ پر صبور

بر تو چه آمده است ، درین عصر و روزگار
بگزیده ای ، خموشی و بگرفته ای ، کنار!

ایرانی_ غیور
انسان_ پر غرور!

دکتر منوچهر سعادت نوری

//iranian.com/main/blog/m-saadat-noury-122

تو ای پرگهرخاک ایران زمین که والاتری ازسپهربرین

تو ای پر گهر خاک ایران زمین/ که والاتری از سپهر برین
هنر زنده از پرتو نام توست/ جهان سرخوش از جرعۀ جام توست
بَر و بوم این ملک پاینده باد
بمان خرم ای خاک مینو سرشت/ که در چشم ما خوشتری از بهشت
ترا زدل و جان پرستنده ایم/ روان را به مِهر تو آکنده ایم
بَر و بوم این ملک پاینده باد
مخور غم که آمد بهار امید/ زشام سیه زاد صبح سپید
به تدبیر سر حلقۀ راستان/ شده مُلک جَم غیرت باستان
بَر و بوم این ملک پاینده باد : رهی معیری

ایرانم آرزوست

گم کرده راه خانهٔ معشوق وخوش خیال/آواز کوچه باغی‌ رندانم آرزوست
زنهار تا گذر نکنی‌ از دیار دوست/ هشدار صادقانه مستانم آرزوست
حب الوطن که ضامن ابقای کشور است
من مومنم به آن و عزّت ایرانم آرزوست
گویند آرزو نبود عیب بر جوان/ پیرم به سن و آرزوی جوانانم آرزوست
باید وداع عالم فانی نمود و رفت/ خفتن کنار گور نیاکانم آرزوست
دانم که ناا امید نگردم ‌ز لطف حق/ الطاف و مهر آیزد منانم آرزوست
من بس امید وصل ‌ز یزدان طلب کنم
هجران بس است و دیدن یارانم آرزوست
خوش گفته است مولوی از سوز جان و دل‌
کز دیو و داد ملولم و انسانم آرزوست : دکتر سید ضیا ء الدین شادمان

ایران

اگر ایران به جز ویران‌سرا نیست/ من این ویران‌سرا را دوست دارم
اگر تاریخ ما افسانه‌رنگ است/ من این افسانه‌ها را دوست دارم
نوای نای ما گر جان‌گداز است/ من این نای و نوا را دوست دارم
اگر آب و هوایش دلنشین نیست/ من این آب و هوا را دوست دارم
به شوق خار صحراهای خشکش/ من این فرسوده‌پا را دوست دارم
من این دلکش زمین را خواهم از جان/ من این روشن‌سما را دوست دارم
اگرآلوده ‌دامانید،اگر پاک/من ای مردم،شما را دوست دارم:پژمان بختیاری

...

......

For All-Iranians

ايران عزيز خانه ی ماست/ میهن، وطن، آشيانه ی ماست
اين خانه ی شش هزار ساله/ از ماست به موجب قباله
از كورش و اردشير و دارا/ اين ملك رسيده است ما را
از كوشش و كار و دانش و داد/ كردند چنين خجسته بنياد
با نام نكو جهان سپردند/ رفتند و به ديگران سپردند
امروز كه اي ستوده فرزند/ هستي تو بر اين سرا خداوند
از پا منشين و جا نگه دار/ گر سربدهي سرا نگهدار
اين پند شنو زخانه بر دوش/ ورخانه بودخرابه مفروش:حبیب یغمایی

ایران این زمان

وین زمان، تازی وشی، نازی تر از نازی،
با سپاهی کینه توز از نو تتاران اش،
و ز میِ اسلامی ی جهل وجنون سرمست،
خواهدش کردن لگد کوبِ سواران اش.
ای زن! ای مرد! ای جوان ! ای پیرِ میهن دوست!
خیز و از خاکِ وطن زوتر بتاران اش:
ورنه این تازی ی نازی گلشنِ میهن
گلخنی سازد به دستِ نابکاران اش.
نابکارانی همه از پشتِ اهریمن
وآمده همشیوه باضحّاک و ماران اش.
اسماعیل خوئی
چهاردهم فروردین ۱٣۹۰،

//www.akhbar-rooz.com/printfriendly.jsp?essayId=40081

پاسخ

شازده اسدالله میرزا، همه ی ایرانیان و بانو حجت گرامی
سپاس

Dr. Nouri, Very true

Thanks for your poem. 

برای شازده اسدالله میرزای گرامی

در رویداد بهمن  آن سال توطئه

ایران ز شاهراه سلامت گذر نکرد

ایران نهد نماد گلستان

ایران : نهد نماد_ گلستان  و عشق_ ویس
روزی اگر رها شود ز توطئه و مکر انگلیس

با دخل و تصرف بسیار

ایران برفت و دل‌ شدگان را خبر نکرد

یاد رفیق و همدم راه سفر نکرد

یا بخت من طریق مرّوت فرو گذاشت

یا او ز شاهراه سلامت گذر نکرد