M. Saadat Noury

ولی‌ حالا خودمونیم

اگه ما نفت نداشتیم امروز وضعمون از افغانستان زمان طالبان هم بدتر بود. ولی‌ یه حسن بزرگ داشت. اگه گفتین چی‌ بود؟

اگه نفت نداشتیم دیگه از شرّ مصدق و جبهه ملی‌ هم راحت میشدیم.

دیوانه ی فرزانه وهمه ایرانیان گرامی

با سپاس، و در پاسخ ، مطالعه ی "نفت ایران: برکت و بلا"  نوشتاری از جهانگیر آموزگار توصیه می شود
//fis-iran.org/fa/irannameh/volxxiv/iransoil

رباعی نفت از درون یک غزل

می‌رسد هر کشوری از هرکجا
پای خود را می‌کند در کفش ما

حرف آخر یک کلام است و همین
کاشکی بی نفت بود این سرزمین

//javadjaberi.blogfa.com/post-34.aspx

تو رگاش نفت تو و خون منه

هنوزم ساقه ي لاله هاي تو

تازه از اشكاي پنهون منه

مشتي از خاكتو بردار و ببين

تو رگاش نفت تو  و خون منه

//www.ebad1625.blogfa.com/post-83.aspx

با سپاس از استاد گرامی

مانند همیشه بسیار زیبا سرودید.

به امید روزی که نفت و آخوند تمام شود.

پاسخ ها

با سپاس از "همه ی ایرانیان" برای پیوند های آگاهانه، از م. پ. د برای سروده ای بسیار مناسب، از انگلوفیل برای نقل یک رباعی سال های گرانی ، و از شیرین خانم برای یاد آوری بجا و دلنشین ایشان از پمپ بنزین، در پاسخ دو پاره ای که در جواب دیوانه ی فرزانه گفته شد، به شکل رباعی  تکمیل و تقدیم حضور می شود:

دانی دگر که نفت ، نیاید به کار ما
از نفت رفته است ، همه اعتبار ما

گرما نهاد نفت به صد بارگاه_ خصم
لیک ، آتشی فکند ، به دار و ندار ما
م. س. ن

استاد سعادت نوری

بنزین رو فراموش کردین ها...

اینم یه شعر در باره بنزین...از من نیست...از بابامه

پمپ بنزین گر بماند زآدمی

به کز و ماند سرای زرنگار

ببخشید برای تفنن بود

شیرین

طلای سیاه

Dear divaneh

Agreed. But note that point was quoted by late A. Lessani possibly between 1325 and 1335 Shamsi.

Once again,

.
.
.
.
Effrontery reached its highest point of indignity
in the land of black gold and charity
and God cried once again
let there be no more pain

همه ایرانیان گرامی

بنده با این نکته که در آمد نفت مردم کشورهای نفتی را تنبل می کند کاملاَ مخالفم. ملاحظه کنید که در این کشورها یک عده زیادی می دوند و شعار می دهند و مشت در هوا تکان می دهند. یک عده کوچکتری هم با جماق و چاقو و پنجه بکس و زنجیر و تفنگ دنبال آنها می دوند و فحش می دهند. بدین صورت نفت خودش باعث یک نوع ورزش عمومی می شود و چنین ملل دونده را هر چیز می توان خواند مگر تنبل.

سپاه و طلای سياه

//www.radiofarda.com/articleprintview/24286674.html

طلای سیاه یا بلای ایران

ابوالفضل لسانی در سال‌های آخر عمر بارها گفته بود: که تا کشورهای خاور‌میانه دارای نفت هستند بدبختند و آن‌ها را آرام نخواهند گذارد و بهتر بود که این منطقه فاقد نفت بود تا همانند قرون قدیم و وسطا به پیشرفت‌های فکری، ادبی و علمی نایل می‌شد و اروپا را در فنون و صنایع پشت سر می‌گذارد. داشتن نفت بدون قدرت نظامی (که از حق ملت صاحب نفت و منافع آن دفاع کند)، مصیبت ساز است. به علاوه، درآمد بادآورده نفت مردم کشورهای نفت‌دار را تنبل می‌کند،

//radiokoocheh.com/article/81159

Dear AI

با سپاس و در پاسخ، سروده ای از مولوی تقدیم حضور می شود:
هر لبی را که ببوسید نشان‌ها دارد
که ز شیرینی آن لب بشکافید و بکفت 
یک نشان آنک ز سودای لب آب حیات
هر زمانی بزند عشق هزار آتش و نفت

دیوانه ی فرزانه

با سپاس و در پاسخ، سروده ی زیر تقدیم حضور می شود:

دانی دگر که نفت نیاید به کار ما
از نفت رفته است همه اعتبار ما

چراغ نفتی فروغ

همین الان توی حیاط مشغول توطئه چینی هستند تا چراغ مرا از من بگیرند می دانی این اتاق که گنجه ی من در آن قرار دارد چراغ برق ندارد و لامپ مدت هاست سوخته ... من هم هر شب تقریبا یک ساعت از چراغ نفتی استفاده می کنم//www.avayeazad.com/foroogh_letters/letters/p7.htm

شازده ی ارجمند

 با سپاس و در پاسخ، یک رباعی از ابوسعید ، تقدیم حضور می شود:
  
ای کاش مرا به نفت آلایندی
آتش بزدندی و نبخشایندی
در چشم عزیز من نمک سایندی
وز دوست جدا شدن نفرمایندی

Dear AI

Thank you for your informative link.

آورده نفت ، فاجعه بر روزگار ما

با تشکر از دکتر عزیز این هم در استقبال از رباعی شما.

ای نفت همان به که تو در زیر بمانی

دیری است که در زیر بدی، دیر بمانی

هر قطرۀ تو اشک غم و خون جگر شد

آری خفقان، به که همان قیر بمانی

It is not oil ... it is us

این نفت به ذات خود ندارد عیبی

هر عیب که هست در مسلمانی ما ست

هستی ما سوخت با یک پیت نفت

ملت ایران از این حقیقت تلخ غافل بود که ملایان برای ریشه کن کردن درخت آرمان ها و آرزو های صد و پنجاه سالهء آنان تبرها تیز کرده اند و ای بسا کسا که به نا م روشنفکر و به نام مبارز چپ و سوسیالیست در تیز تر کردن و برق انداختن تبرهای آنان دست از پا نمی شناخت . نفس انقلاب و حضور انقلاب و به حرکت درآمدن انقلاب در نزد آنان ، آنچنان اصالت و تقدسی یافته بود که اهل زمانه گله وار به رؤیت جامهء انقلاب خوشدل بود و به این نمی اندیشید که چه جانوری آن را به تن کرده است . از رنگ سرخ و صورت خون آلود وی به وجد می آمدند ، اما احدی به محتوای آن نمی اندیشید و کس از خود نمی پرسید که با گشودن این گجستک خمرهء غبار بسته و ناشناخته چه غول بی شاخ و دم و چه اژدهای هزار سر ویرانگری سر بر خواهد آورد و چه کسی قادر به فرو راندن این غول ارتجاع و توحش به درون شیشهء دقیانوسی خواهد بود ! و این بود تراژدی ما و تراژدی ایران ما ! و اینگونه بود که : ـ

درهزار و سیصد و پنجاه و هفت
هستی ما سوخت با یک پیت نفت

محمد جلالی چیمه (م. سحر)

//asre-nou.net/php/view_print_version.php?objnr=16870