مادر از زبان برخی شاعران پارسی گوی : بخش اول


Share/Save/Bookmark

M. Saadat Noury
by M. Saadat Noury
08-May-2010
 

به مناسبت روز مادر وهمزمان با گرامیداشت مقام والا و بسیار ارزنده ی مادر ، سروده هایی ازبرخی شاعران پارسی گوی را درباره ی مادر با یکدیگر در زیر مرور می کنیم . باید یاد آور شد اگر چه آثار کم و بیش فراوانی از شعرای کهن در وصف مادر موجود است اما بنظر می رسد که تنی چند از آنان مانند خواجه شمس الدین حافظ شیرازی از واژه ی دلنشین و زیبای مادر ، کمتر در سروده های خود سود جسته اند.  در اشعار حافظ، واژه ی مادر دو مرتبه در ترکيب "شير مادر"و دو مرتبه در ترکيب "مادر دهر و مادر گيتي" و يک مرتبه در ترکيب "ام الخبائث" به معنى شراب آمده است و هيچگاه جدا گانه و به معنى خود مادر نيامده است. به عنوان نمونه ، حافظ در زمینه ی مادر گيتي گفته است : گوهر بخت مرا هيچ منجم نشناخت / يارب از مادر گيتى به چه طالع زادم. در حالى که در اشعار او، از واژه ی پدر چند ین بار مانند این نمونه یاد شده است : چند به ناز پرورم، مهر بتان سنگ دل / ياد پدر نمى کنند اين پسران ناخلف .
 
زنجیر سروده های مادر
 
به رودابه گفت ای سرافراز ماه
گزین کردی از ناز برگاه چاه
چه ماند از نکو داشتی در جهان
که ننمودمت آشکار و نهان
ستمگر چرا گشتی ای ماهروی
همه رازها پیش مادر بگوی: فردوسی

نگر به یوسف کنعان که از کنار پدر
سفر فتادش تا مصر و گشت مستثنا
نگر به موسی عمران که از بر مادر
به مدین آمد و زان راه گشت او مولا: مولوی

کس مشکل اسرار اجل را نگشاد
کس یک قدم از دایره بیرون ننهاد
من مینگرم ز مبتدی تا استاد
عجز است به دست هر که از مادر زاد: خیام

اگر خورشید خواهی سایه بگذار
چو مادر هست شیر دایه بگذار
چو با خورشید همتک میتوان شد
ز پس در تک زدن چون سایه بگذار: عطار

گر بدین سیرت بخواباند ترا ناگاه مرگ
پس ز آتش بایدت بالین و بستر داشتن
ای سنا بی وارهان خود را که نازیبا بود
دایه را بر شیرخواره مهر مادر داشتن: سنا بی

مادر ره سودای تو منزل کردیم
سوزیست در آتشی که در دل کردیم
در شهر مرامیان چشم میخوانند
نیکو نامی ز عشق حاصل کردیم: ابوسعید ابوالخیر

جوانی سر از رأی مادر بتافت
دل دردمندش به آذر بتافت
چو بیچاره شد پیشش آورد مهد
که ای سست مهر فراموش عهد
نه گریان و درمانده بودی و خرد
که شبها ز دست تو خوابم نبرد
تو آنی که از یک مگس رنجه ای
که امروز سالار و سرپنجه ای: سعدی
 
ز مادر، برهنه رسیدم فراز
برهنه ، به خاکم سپارند باز: نظامی
 
نژاد تو، تو خود دانی كه چون است
به هنگام بلندی سرنگون است
تو از گوهر ، همی مانی به استر
چو پرسند ازتو، فخرآری به مادر: فخرالدین اسعد گرگانی
 
من آنساعت که از مادر بزادم
به دام مهر و چنگ مه فتادم: ایرج میرزا
 
پسر! رو قدر مادر دان که دایم
کشد رنج پسر بیچاره مادر
برو بیش از پدر خواهاش که خواهد
تو را بیش از پدر بیچاره مادر
نگه‌داری کند نُه ماه و نُه روز
تو را چون جان به بر بیچاره مادر
سپس چون پا گرفتی، تا نیفتی
خورد غم بیشتر بیچاره مادر
به مکتب چون روی تا بازگردی
بود چشمش به در بیچاره مادر
نبیند هیچکس زحمت به دنیا
ز مادر بیشتر، بیچاره مادر
تمام حاصلش از زحمت این است
که دارد یک پسر بیچاره مادر: ایرج میرزا
 
گویند مرا چو زاد مادر
پستان به دهن گرفتن آموخت
شبها بر گاهواره من
بیدار نشست و خفتن آموخت
دستم بگرفت و پا به پا برد
تا شیوه راه رفتن آموخت
یک حرف و دو حرف بر زبانم
الفاظ نهاد و گفتن آموخت
لبخند نهاد بر لب من
بر غنچه ی گل شکفتن آموخت
پس هستی من ز هستی اوست
تا هستم و هست دارمش دوست:ايرج ميرزا

داد معشوقه به عاشق پيغام
كه كند مادر تو با من جنگ
هركجا بيندم از دور كند
چهره پرچين و جبين پر آژنگ
با نگاه غضب آلود زند
بر دل نازك من تيري خدنگ
مادر سنگدلت تا زنده است
شهد در كام من و تست شرنگ
نشوم يكدل و يكرنگ ترا
تا نسازي دل او از خون رنگ
گر تو خواهي به وصالم برسي
بايد اين ساعت بي خوف و درنگ
روي و سينه تنگش بدري
دل برون آري از آن سينه تنگ
گرم و خونين به منش باز آري
تا برد زاينه قلبم زنگ
عاشق بي خرد ناهنجار
نه بل آن فاسق بي عصمت و ننگ
حرمت مادري از ياد ببرد
خيره از باده و ديوانه زبنگ
رفت و مادر را افكند به خاك
سينه بدريد و دل آورد به چنگ
قصد سرمنزل معشوق نمود
دل مادر به كفش چون نارنگ
از قضا خورد دم در به زمين
و اندكي سوده شد او را آرنگ
وان دل گرم كه جان داشت هنوز
اوفتاد از كف آن بي فرهنگ
از زمين باز چو برخاست نمود
پي برداشتن آن آهنگ
ديد كز آن دل آغشته به خون
آيد آهسته برون اين آهنگ:
آه دست پسرم يافت خراش
آه پاي پسرم خورد به سنگ:ايرج ميرزا

از درختی که مام بالا رفت
دخت بر شاخ نیز غیژد تفت
گفت و خوش گفت پیر برزیگر
اینچنین دختـر آنچنان مادر
سـری آنسان سزای این پنجه
به چنان دیگ، لایق این کمچه: علی اکبر دهخدا
 
فرزند ، ز مادر است خرسند
بیگانه کجا و مهر مادر: پروین اعتصامی
 
چه میشد آخر ای مادر اگر شوهر نمیکردم
گرفتار بلا خود را جه میشد گر نمیکردم
گر از بدبختیم افسانه خواندی داستانگویی
به بدبختی قسم کان قصه را باور نمیکردم: ژاله قائم مقامی

آسودگی از محن ندارد مادر
آسایش جان و تن ندارد مادر
دارد غم و اندوه جگر گوشه خویش
ورنه غم خویشتن ندارد مادر: رهی معیری

بنگر یکی به رود خروشان به وقت آنک
دریا پی پذیرهاش آغوش برگشود
چون طفل ناشکیب خروشان ز یاد مام
کاینک بیافت مام و در آغوش او غنود
دیدم غریو و صیحهٔ دریای آبسکون
دریافتم که آن دل لرزنده را چه بود
بیچاره مادری است کز آغوشش آفتاب
چندین هزار طفل به یک لحظه در ربود
داند که آفتاب جگر گوشگانش را
همراه باد برد و نثار زمین نمود
زین رو همی خروشد و سیلی زند به خاک
از چرخ برگذاشته فریاد رود رود: بر گرفته از قصیده ی"سپید رود" سروده ی ملک الشعرای بهار

مادر تمام زندگیش
سجاده ایست گسترده
درآستان وحشت دوزخ
مادر همیشه در ته هر چیزی
دنبال جای پای معصیتی می گردد
و فکر می کند که باغچه را کفر یک گیاه
آلوده کرده است
مادر تمام روز دعا می خواند
مادر گناهکار طبیعی ست
و فوت میکند به تمام گلها
و فوت میکند به تمام ماهی ها
و فوت میکند به خودش
مادر در انتظار ظهور است
و بخششی که نازل خواهد شد: بر گرفته ازشعر "دلم برای باغچه می سوزد" سروده ی فروغ فرخزاد

تبريز ما ! به دور نماي قديم شهر
در باغ بيشه خانه مردي است با خدا
هر صحن و هر سراچه يكي دادگستري
اينجا به داد ناله مظلوم مي رسند
اينجا كفيل خرج موكل بود وكيل
مزد و درآمدش همه صرف رفاه خلق
در باز و سفره ، پهن
بر سفره اش چه گرسنه هاسيرمي شوند
يك زن مدير گردش اين چرخ و دستگاه
او مادر من است
انصاف مي دهم كه پدر راد مرد بود
با آن همه در آمد سرشارش از حلال
روزي كه مرد روزي يك سال خود نداشت
اما قطار ها ی پر از زاد آخرت
وز پي هنوز قافله هاي دعاي خير
اين مادر از چنان پدري یادگار بود
تنها نه مادر من و درماندگان خيل
او يك چراغ روشن ايل و قبيله بود
خاموش شد دريغ نه او نمرده است
مي شنوم من صداي او
با بچه ها هنوز سر و كله مي زند
ناهيد لال شو
بيژن برو كنار
كفگير بي صدا
دارد براي نا خوش خود آش مي پزد
او مرد و در كنار پدر زير خاك رفت
اقوامش آمدند پي سر سلامتي
يك ختم هم گرفته شد و پر بدك نبود
بسيار تسليت كه به ما عرضه داشتند
لطف شما زياد
اما نداي قلب به گوشم هميشه گفت :
اين حرفها براي تو مادر نمي شود.
پس اين که بود ؟
ديشب لحاف رد شده بر روي من كشيد
ليوان آب از بغل من كنار زد
در نصفه هاي شب
يك خواب سهمناك و پريدم به حال تب
نزديك هاي صبح
او باز زير پاي من اينجا نشسته بود
آهسته با خدا
راز و نياز داشت نه او نمرده است
نه او نمرده است كه من زنده ام هنوز
او زنده است در غم و شعر و خيال من
ميراث شاعرانه من هرچه هست از اوست
كانون مهر و ماه مگر مي شود خموش
آن شير زن بميرد ؟ او شهريار زاد: بر گرفته ازشعر "ای وای مادرم" سروده ی محمد حسین شهريار

مادری دارم ، بهتراز برگ درخت
دوستانی ، بهتر از آب روان
و خدایی ، که دراین نزدیکی است
لای این شب بوها ، پای آن کاج بلند
روی آگاهی آب روی قانون گیاه
پدرم پشت دو بار آمدن چلچله ها پشت دو برف
پدرم پشت دو خوابیدن در مهتابی
پدرم پشت زمانها مرده است
پدرم وقتی مرد آسمان آبی بود
مادرم بی خبر از خواب پرید
من قطاری دیدم روشنایی می برد
من قطاری دیدم فقه می بردو چه سنگین می رفت
من قطاری دیدم که سیاست می برد و چه خالی می رفت
من قطاری دیدم تخم نیلوفر و آواز قناری می برد
و هواپیمایی که در آن اوج هزاران پایی
خاک از شیشه آن پیدا بود
مادرم آن پایین
استکان ها را در خاطره ی شط می شست : بر گرفته از شعر"صدای پای آب" سروده ی سهراب سپهری
 
مادر! گناه زندگیم را به من ببخش
زیرا اگر گناه من این بود ، از تو بود
هرگز نخواستم که ترا سرزنش کنم
اما ترا به راستی از زادن چه سود ؟
در دل مگو که از تو و رنج تو آگهم
هرگز مرا چنانکه خودستی گمان مدار
هرگز فریب چهره ی آرام من مخور
هرگز سر از سکوت مدامم گران مدار
من آتشم که در دل خود سوزم ای دریغ
من آتشم که در تو نگیرد شرار من
دردم یکی نبود که زودش دوا کنی
آن به که دل نبندی ازین پس به کار من
مادر ! من آن امید ز کف رفته ی توام
کز هر چه بگذری ، نتوانی بدو رسید
زان پیشتر که مرگ تنم در رسد ز راه
مرگ دلم ز مردن صد آرزو رسید
هر شب که در به روی من آهسته وکنی
در چشم خوابنک تو خوانم ملامتت
گویی به من که باز چه دیر آمدی ، چه دیر
بس کن خدای را که تبه شد سلامتت
از بیم آنکه رنج ترا بیشتر کنم
می خندمت به روی و نمی گویمت جواب
مادر! چه سود ازین که بهم ریزم این سکوت ؟
مادر ! چه سود از این که براندازم این نقاب ؟
تا کی بدین امید که ره در دلم بری
بندی نگاه خود به نگاه خموش من ؟
تا کی همین که حلقه به در آشنا کنم
آهنگ گامهای تو آید به گوش من ؟
مادر ! من آن امید ز کف رفته ی توام
درد مرا مپرس و گناه مرا ببخش
دانی ، خطای بخت من است آنچه می کنم
پس این خطای بخت سیاه مرا ببخش
مادر ! تو بی گناهی و من نیز بی گناه
اما سزای هستی ما ، در کنار ماست
از یکدگر رمیده و بیگانه مانده ایم
وین درد ، درد زندگی و روزگار ماست: نادر نادر پور

دركوچه هاي خلوت و خاموش آن ديار
آنجا كه جز نسيم نميگيردش سراغ
آنجا كه در سياهي اندوهبار شب
جز نور ماه نيست در آن كلبه ها چراغ
درزاغه هاي شهر
هر گوشه هر كنار
يك كودك يتيم!
يك چشم اشكبار
يك مادر فقير
يك ظرف بي غذا
يك سفره ي فتاده تهي روي يك حصير
درانتظار ماند: برگرفته ازشعر "خون شفق" سروده ی نعمت آزرم

آ ن گلشن و ملك بر ين/ ا يرا ن شا د ا ن شد غمين
هرگز مجوآن سر ز مين
يك د م به ا ين منو ا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
فقر و بلا يا چيره ا ست/ د نيا به حيرت خيره ا ست
شفا ف آ بش تيره ا ست
ا فتا د ه د ر گو د ا ل ها درطول دور ا ن سا ل ها
ا يا م آ ن خا مو ش و تار/ آ شوب و تهمت بر قرا ر
فر زند و ما د ر غمگسا ر
بس ما ه ها شو ا ل ها د رطول دور ا ن سا ل ها : بر گرفته از قصیده ی " امید " سروده ی منوچهر سعادت نوری

چون بشر از عدم آمد بوجود
عشق مادر به جهان ديده گشود
گرجهان ، يكسره در هم گردد
كي از اين عشق كهن كم گردد
راز اين جذبه ندانم در چيست
وين چه عشقي است كه پايانش نيست
قلب مادر تهي از مكر و رياست
عاري از شا ئبه ی آزو هوا است
خود فراموشي و جان با ختن است
مهــــر ورزيدن و بگداختن است
هيچ دفتر به از اين دفتر نيست
عشق بالاتر از اين ، باور نيست: توران بهرامی شهریاری

ای مادر خجسته ی فرخ پی
در جمع کودکان به چه مانایی؟
آن ماه سیمگون دل افروزی
کاندر میان عقد ثریایی
آن شمع شعله بر سر خود سوزی
بزمی به نور خویش بیارایی
از جسم و جان و راحت خود کاهی
تا بر کسان نشاط بیفزایی
تا جان کودکان تو آساید
خود لحظه یی ز رنج نیاسایی: بر گرفته از شعر"ای زن" سروده ی سیمین بهبهانی
 
یاد آوری  ۱-  برای آگاهی از پیشینه ی تاریخی روز مادر نگاه کنید به نوشته ای از همین نگارنده به زبان انگلیسی در تارنمای ایرانیان. ۲-  بی تردید اشعار دیگری نیز در شرح صفات نیکو وخصا ئل شایان تحسین و همچنین  آداب و عادات سنتی مادر ، توسط شاعران پارسی گوی سروده شده است که نقل همه ی آن ها در این مقال نمی گنجد . از دوستداران شعر درخواست می شود در صورت تمایل ، اینگونه اشعار را در بخش نظریه یا کامنت این وبلاگ  وارد و" زنجیر سروده های مادر " را پر بار تر سازند .                             دکتر منوچهر سعادت نوری

  مجموعه ی گل غنچه های پندار

 xxx


Share/Save/Bookmark

more from M. Saadat Noury
 
M. Saadat Noury

در پاسخ لالایی

M. Saadat Noury


با دلی پر مهر میگردید چرخ گوژ پشت
برسر گهواره اش چون مهر گستر مادری
عنبر شب تا کند او را به لالایی قبول
عرض کردی خویشتن را هر زمان در زیوری: سلمان ساوجی

با سپاس فراوان.


Homan Mohabadi Ebrahimi

لالایی کن مامان چشماش بیداره

Homan Mohabadi Ebrahimi


لالایی کن بخواب خوابت قشنگه
گل مهتاب شبات هزار تا رنگه
یه وقت بیدار نشی از خواب قصه
یه وقت پا نزاری تو شهر غصه
لالایی کن مامان چشماش بیداره
مثل هر شب لولو پشت دیواره
دیگه بادکنک تو نخ نداره
نمی رسه به ابر پاره پاره :از یکی از آهنگ های گوگوش


M. Saadat Noury

و همچنین : شکر از پستان مادر خورده‌ای یا شیر را

M. Saadat Noury


با جوانی سرخوشست این پیر بی تدبیر را
جهل باشد با جوانان پنجه کردن پیر را
من که با مویی به قوت برنیایم ای عجب
با یکی افتاده‌ام کو بگسلد زنجیر را
چون کمان در بازو آرد سروقد سیمتن
آرزویم می‌کند کآماج باشم تیر را
می‌رود تا در کمند افتد به پای خویشتن
گر بر آن دست و کمان چشم اوفتد نخجیر را
کس ندیدست آدمیزاد از تو شیرینتر سخن
شکر از پستان مادر خورده‌ای یا شیر را
روز بازار جوانی پنج روزی بیش نیست
نقد را باش ای پسر کفت بود تأخیر را
ای که گفتی دیده از دیدار بت رویان بدوز
هر چه گویی چاره دانم کرد جز تقدیر را
زهد پیدا کفر پنهان بود چندین روزگار
پرده از سر برگرفتیم آن همه تزویر را
سعدیا در پای جانان گر به خدمت سر نهی
همچنان عذرت بباید خواستن تقصیر را : سعدی

با درود و سپاس فراوان


M. Saadat Noury

در پاسخ جناب هومن مهابادی ابراهیمی

M. Saadat Noury


گر چه یزدان آفریند مادر و پستان و شیر
کودکان را شیر مادر ، خود همی باید مکید
گر طعام جسم نادان را همی خری به زر
مر طعام جان دانا را به جان، باید خرید
لذت علمی چو از دانا به جان تو رسید
زان سپس ناید به چشمت ، لذت جسمی لذیذ
راحت روح از عذاب جهل در علم است ازانک
جز به علم از جان کس ، ریحان راحت نشکفید
از نبید آمد پلیدی ، جهل پیدا بر خرد
چون بود مادر پلید ، ناید پسر زو جز پلید
از ره چشم ستوری ، منگر اندر بوستان
ای برادر ، تا بدانی زرد خار از شنبلید: حکیم ناصرخسرو قبادیانی


Homan Mohabadi Ebrahimi

مادرم گفت: بنوش

Homan Mohabadi Ebrahimi


شعر کوتاه زيرين از کتاب "مادر من" بقلم سخي فرهادي شاعر و نويسنده انتخاب گرديده است.

مادرم گفت: بنوش

مادرم دوش بمن ظرفي داد
توي آن ساغر رويائي نور
مادرم گفت: بنوش
کودکم نور بنوش
نور شهد خورشيد.

مادرم را گفتم:
ظرف اين نور کجاست؟
سينه اش را بدهانم بگذاشت
بوسه اي داد و بگفت:
ظرف اين نور زپستان خداست: سخي فرهادي


M. Saadat Noury

Dear All-Iranians

by M. Saadat Noury on

Thank you for your comments and Happy Mother's Day to you too. It was very nice of you that you posted a poem on Mommy composed by late Nosrat Rahmani who was the chief editor of Poetry Section of Zan-e Rooz Magazine. Many poetry lovers believe that the Poem on Mommy was one of the masterpieces of the late poet.


M. Saadat Noury

Dear Rad Lanjani

by M. Saadat Noury on

Thank you and Happy Mother's Day to you too. I also thank you for the poems you quoted from Ebtehaj (Sayeh), Zarifi, and Feraydoon Moshiri; these poems are all wonderful and unforgettable.


Rad Lanjani

شعرمادر از فریدون مشیری

Rad Lanjani


 

از فریدون مشیری
در بیابانی دور که نروید جز خار
که نتوفد جز باد, که نخیزد جز مرگ
که نجنبد نفسی از نفسی
خفته در خاک کسی
زیر یک سنگ کبود
در دل خاک سیاه
می درخشد دو نگاه که: به نا کامی از یک محنت گاه
کرده افسانه هستی کوتاه
باز می خندد مهر, باز می تابد ماه
باز هم قافله سالار وجود
سوی صحرای عدم پوید راه
با دلی خسته و غمگین همه سال
دور از این جوش و خروش
می روم جانب آن دشت خموش
تا دهم بوسه بر آن سنگ کبود
تا کشم چهره بر آن خاک سیاه
وندر این راه دراز
می چکد بر رخ من اشک نیاز
می دود در رگ من زهر ملال
منم امروز و همان راه دراز
منم اکنون و همان دشت خموش
من و آن زهر ملال
من و آن اشک نیاز
بینم از دور در آن خلوت سرد
در دیاری که نجنبد نفسی از نفسی
ایستادست کسی , روح آواره کیست؟
پای آن سنگ کبود
که در این تنگ غروب پرزنان آمده ازابر فرود؟
می تپد سینه ام از وحشت مرگ
می رمد روحم از آن سایه دور
می شکافد دلم از زهر سکوت , مانده ام خیره براه
نه مرا پای گریز , نه مرا تاب نگاه
شرمگین می شوم از وحست بیهوده خویش
سرونازی است که شادابتر از صبح بهار
قد برافراشته از سینه دشت
سرخوش از باده ی تنهایی خویش
شاید این شاهد غمگین غروب چشم در راه من است!
شاید این بندی صحرای عدم با منش یک سخن است؟
من, در اندیشه که:این سرو بلند
وینهمه تازگی و شادابی در بیابانی دور,
که نروید جز خار
که نتوفد جز باد
که نخیزد جز مرگ که نخیزد نفسی از نفسی
غرق در ظلمت این راز شگفتم نا گاه
خنده ای می رسد از سنگ به گوش
سایه ای می شود از سرو جدا
در گذرگاه غروب, در غم آویز افق
لحظه ای چند بهم می نگریم
سایه میخندد و می بینم وای... مادرم می خندد
مادر ای مادر خوب این چه روحی است عظیم؟
وین چه عشقی است بزرگ؟
که پس از مرگ نگیری آرام؟
تن بیجان تو در سینه خاک
به نهالی که در این غمکده تنها ماندست
باز جان می بخشد
قطره خونی که بجا مانده در آن پیکر سرد
سرو را تاب و توان می بخشد
شب هم آغوش سکوت
می رسد نرم ز راه
من در آن دشت خموش
باز رو کرده باین شهر پر از جوش و خروش
می روم خوش به سبکبالی باد
همه ذرات وجودم آزاد
 همه ذرات وجودم فریاد!


Rad Lanjani

این جا بهشت نیست ولی روز مادر است

Rad Lanjani


شعری هم از یک شاعرپارسی گوی افغانی که نامش "حضرت" و نام خانوادگی اش " ظریفی" است تقدیم می شود:

طفلی به گریه گفت در آ غوش مادرش
زین بیر وباربهر چه فریاد میکنی؟
خیرات وصدقه بهر چه خواهی برای من
با هیچ وپوچ خاطر خود شاد میکنی
مادر شنید قصهء کودک نگفت هیچ
اشکی زدیده ریخت به دامن نگاه کرد
در خاطرات تلخ غم اندود خویشتن
بس لحظه ها گذر به تبسم وآه کرد
با غصه های مادر وفر زند راز گو
اشک زمان به دامن صبح چمن چکید
بقال کوچه بست دکانش قریب شام
درشهر وده سکوت به رگ های شب دوید
پرسی  که تیره روزی وابهام در کجاست؟
وین روز بی فروغ به غربت فزون تر است
آ غوش گرم مادر میهن بهشت ماست
این جا بهشت نیست ولی روز مادر است

نام شاعر: حضرت ظریفی
زاد گاه : شهرهرات ،افغانستان
ساکن: کشور فنلا ند


All-Iranians

شعر مادر از نصرت رحماني

All-Iranians


مادر منشين چشم به ره برگذر امشب
بر خانه پر مهر تو زين بعد نيايم
آسوده بياران و مكن فكر پسر را
بر حلقه اين خانه دگر پنجه نسايم
با خواهر من نيز مگو : او به كجا رفت
چون تازه جوان است و تحمل نتواند
با دايه بگو : نصرت ، مهمان رفيق است
تا بستر من را سر ايوان نكشاند
فانوس به درگاه مياويز! عزيزم
تا دختر همسايه سر بام نخوابد
چون عهد در اين باره نهاديم من و او
فانوس چو روشن شود آنجا بشتابد
پيراهن من را به در خانه بياويز
تا مردم اين شهر بدانند كه ؟ بودم
جز راه شهيدان وطن ره نسپردم
جز نغمه آزادي شعري نسرودم
اشعار مرا جمله به آن شاعره بسپار
هر چند كه كولي صفت از من برميده است
او پاك چودرياست تو ناپاك ندانش
گرگ دهن آلوده و يوسف ندريده است
بر گونه ي او بوسه بزن عشق من او بود
يك لاله ي وحشي بنشان بر سر مويش
باري گله اي گر به دلت مانده ز دستش
او عشق من است آه ... مياور تو به رويش : نصرت رحماني


All-Iranians

Happy Mother's Day

by All-Iranians on

To you and to all true Iranians.


All-Iranians

A Magnificent Selection

by All-Iranians on

A magnificent selection of beautiful and high quality poetry on Mother. Thank you Dr Saadat Noury.


Rad Lanjani

Happy Mother's Day

by Rad Lanjani on

To all IC's readers and contributors. I hope that on this Mother’s Day, everyone takes the time to think about his or her mom, grandma, aunt, sister, mentor or friend, anyone who has made an impact on your life without ever calling attention to it, and think about what makes that person amazing to you.


Rad Lanjani

مادر در شعرهوشنگ ابتهاج(سایه)

Rad Lanjani


بر گرفته ازشعر "خون بلبل" سروده ی هوشنگ ابتهاج(سایه):
بهارا بهل تا بگریم چو ابر
که از دست دل رفت دامان صبر
ندیدی تو آن کودک شیر خوار
که غلتید بر خاک این رهگذار
ز پستان مادر که خون می چکید
پی شیر می گشت و خون می مکید


Rad Lanjani

Thank you Dr Noury

by Rad Lanjani on

For this wonderful and very rich Anthology on Mom.


M. Saadat Noury

Dear Irandokht

by M. Saadat Noury on

Thank you for your kind words and thoughts. And may I wish you a very joyful and Happy Mother's Day?


IRANdokht

Thank you

by IRANdokht on

Great post as usual!

Thank you Dr Saadat Noury for all the informative contributions.

IRANdokht


M. Saadat Noury

Dear Sag Koochooloo

by M. Saadat Noury on

Thank you for your supporting comment, and Happy Mother's Day to you too.


M. Saadat Noury

Dear Anvar

by M. Saadat Noury on

It is my top pleasure that you liked this collection and this thread, and I thank you for your very thoughtful comment.


M. Saadat Noury

Dear Baharan

by M. Saadat Noury on

Thank you for your nice comment and the beautiful poems you posted here. I loved those poems and I am sure they bring joy to many readers as well. 


M. Saadat Noury

شراب قرمز جان

M. Saadat Noury


 سپاسگزارم . با آرزوی آنکه روزی در بزم شما در شانزلیزه باشیم و یا شما به کلبه ی ناچیز ما کنار قطب شمال بیایید و با کاروانی از دوستان در اینجا گل برافشانیم.


M. Saadat Noury

صمصام عزیز

M. Saadat Noury


بزرگواری فرمودید . سپاسگزارم.


default

Lovely blog

by sag koochooloo on

Thanks for posting. Happy Mother’s Day to all.


Anvar

With joy…

by Anvar on

Dear Dr. Noury, this is a wonderful collection.  Thank you for your ongoing and limitless generosity.  

In addition to the outstanding contents, your blogs also have a tendency to bring out the best in others.  This thread is a fine example of that and, as such, I’m also appreciative of the excellent supplemental contributions by the rest of the friends here.

With joy and moist eyes, I’ll be following this thread.  Happy Mother’s Day to all.

Anvar


Baharan

مادرم، تو را دوست خواهم داشت

Baharan


به مناسبت روز مادر از این شعر  خیلی خوشم اومد. راستش یادم نیست شاعرش کیه اما واقعا زیباست:

وقتیکه من بزرگ شدم، شاید، معمار شوم
آنگاه، تمامی جهان را همچون بامی
بر فراز دستان تو، ستون خواهم کرد
وقتیکه من بزرگ شدم، شاید، پزشک شوم
آنگاه، با عطر تو نوشدارویی خواهم ساخت
بر تمام دردهای جهان
و آنگاه به سلامتی شان، با لب های تو
بر گونه های شادی تمام کودکان جهان، بوسه خواهم زد
وقتیکه من بزرگ شدم، شاید
یکروز با چتر گیسوان تو
از آسمان آرزوهایت
پروازی کنم بر آستان زمین
زمینی که پای تو آنرا نگه داشته است
و آنگاه، خواهم دوید تا مرزهای درونت
و در پنهانترین گوشه های جنگل سبز آغوش تو، پنهان خواهم شد
اکنون را که نام نهادی فصل کاشت
فردا که من بزرگ شدم، در زمان برداشت
مادرم، به تو قول می دهم
من تو را دوست خواهم داشت


Baharan

می دونی فرق روز پدر با روز مادر چیه ؟

Baharan


 

روز مادر را به همه ی مادران تبریک میگویم  و این شعربسیار بسیار نو را تقدیم می کنم 
می دونی فرق روز پدر با روز مادر چیه ؟
روز مادر طلا فروشی ها شلوغ می شه
اما روز پدر جوراب فروشی ها (در رژیم اسلامی)
اما روز پدر عرق فروشی ها (در ایران سکولار)
می دونی شباهتشون چیه ؟
پول هر دو از جیب بابا ها  چپه می شه !!!


Baharan

A very good read

by Baharan on

Thank you for posting these beautiful poems on the occasion of the Mother's Day. 


Red Wine

شیرین آنست که شما آن را بخوانید

Red Wine


استاد خدا را شاهد گیریم که خواندن این اشعار..اینجور فایده بر در ندارد و شیرین آنست که شما آن را بخوانید و با صدای شما آن را شنونده  (ما و بقیه علاقه مندان ادب پارسی) گوش فرا دهد و حض الجنت کند ! به به..عجب شبی‌ باشد، با اجازه شما.. ضرب و تار هم باشد که دنیا دو روز بیش نباشد.

با سپاس فراوان.

 


SamSamIIII

استاد

SamSamIIII


 

 

دست شما درد نکنه

براستی که فردوسی همه چيز را شيوا و ساده به چهره اورد همچون چامه نخست که در بلاگ امده.

چکيده اي از گفتار فردوسي در شاهنامه از اغاز فرمانروايي پوران دخت:

پوران دخت مادر شاه ايران زمين پس از نشستن بر اريكه پادشاهي ساسانی ايران با مردمان تهي دست چنين سخن گفت:

اينك كه من بر تخت شاهنشاهي نشستم سوكند ياد مي كنم كه انجمن ها و گروه هاي كشور را نابود نكنم و آنان را ياري دهم . مردماني را كه از گنج ها و دارايی ايران بهره اي نجستند را ياري دهم و سه هر ايراني را به برابری همديگر رسانم.مبادا كسي در سرزمينهاي ايران  تهي دست باشد كه من از اين كار اندوهناك مي شوم.


رستم: همان مادرم دخت مهراب بود/ کزو کشور سند شاداب بود
اسفندیار: همان مادرم دختر قیصر است/که او بر سر رومیان افسر است

فریدون برای یافتن آرامش و جنگ با ضحاک، نيايش مادر را می کند.
سوی مادر آمد کمر بر میان/ به سر برنهاده کلاه کیان

زمانی که سیاوش در  16 سالگي ازمرگ مادر خود اگاه می شود، چندین شبانه روز زاری می کند.
به تن جامه ی خسروی کرد چاک/ به سر برپراکند تاریک خاک
بسی نوحه کردش به روز و به شب/ بسی روز نگشاد بر خنده لب
او پس از یک ماه عزاداری، زمانی که بزرگان برای ملاقات او می آیند،..
زنو گریه ی دیگر آغاز کرد/ درِ اندوهانِ دلش باز کرد
 
کیخسرو  به مادرش می گوید:
به مادر چنین گفت پس شهریار/ که ای در جهان از پدر یادگار
به هر نیک و بدها پناهم تویی/منم چون کنارنگ و شاهم تویی

 


M. Saadat Noury

Dear Ladan Farhangi

by M. Saadat Noury on

Thank you for your encouraging comment. It was also very nice of you to post a sweet poem on Mother composed by Saa-eb Tabrizi.