M. Saadat Noury

انسانم آرزوست

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست
بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
ای آفتاب حسن برون آ، دمی ز ابر
کان چهره ی مشعشع تابانم آرزوست
دانی که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود
آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست
زین همرهان سست عناصر دلم گرفت
شیر خدا و رستم دستانم آرزوست
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او
آن نور روی موسی عمرانم آرزوست
زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول
آن‌های هوی و نعره مستانم آرزوست
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر
کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما
گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست
مولوی

Beautiful Poetry

Thank you Dr Noury. I also like to post a poem on Humanity by Mowlavi on my next comment. That is very interesting too.

To Darveesh

Thank you for your kind comment.

To Homan Mohabadi Ebrahimi

Thank you for your supporting comments.

To All-Iranians

Thank you for your nice words and the link.

بسیار زیبا

بسیار زیبا

Dear Ostad Saadat Noury

Thank you for sharing.

استاد ، خیلی خوب گفتی

استاد دمت گرم ، خیلی خوب گفتی

Thanks

for sharing.

Humanity

Good poetry on Humanity. Also view this

حدود انسان بودن ِ خامنه ای / مسعود نقره کار