M. Saadat Noury

Dear Ms Ladan Farhangi

Thank you for the links; please accept this in return

سخن بزرگ شود چون درست باشد و راست
کس ار بزرگ شد از گفتهٔ بزرگ، رواست
چه جد، چه هزل، درآید به آزمایش کج
هر آن سخن که نه  پیوست با معانی راست
شنیده‌ای که به یک بیت فتنه‌ای بنشست
شنیده‌ای که ز یک شعر کینه‌ای برخاست
سخن گر از دل دانا نخاست، زیبا نیست
گرش قوافی مطبوع و لفظ ها زیباست
کمال هر شعر اندر کمال شاعر اوست
صنیع دانا انگارهٔ دل داناست
چو مرد گشت دنی، قول های اوست دنی
چو مرد والا شد، گفته‌های او والاست
سخاوت آرد گفتار شاعری که سخی است
گدایی آرد اشعار شاعری که گداست
نشان سیرت شاعر ز شعر شاعر جوی
که فضل گلبن، در فضل آب و خاک و هواست
عتابهای غیورانه و شجاعت ها
دلیل مردی گوینده است و فخر او راست
محاورات حکیمانه و درایت هاش
گواه شاعر در عقل و رای حکمت زاست
ملک‌الشعرای بهار

شعرپارسی یعنی

1. //iranian.com/main/blog/m-saadat-noury-2 and 2. //avayeazad.com/maryam_heidarzade/parvaneat_khaham_mand/12.htm 

My thanks go to

Mr Manoucher Avaznia and Ms Goltermeh for the note and the link respectively.

شعر چیست وشاعرکیست؟

//iranliberty.com/nukes/modules.php?name=News&file=article&sid=10798

آقای

آقای سعادت؛

شرط ادب نبود نزد شما سخن گفتن.  باری اندیشیدم که سکوت در برابر سرایندۀ این چکامه و خیالپردازیهای معمول و متداول در بارۀ آن دوران خیانتی باشد به حقیقتی برهنه. شاهنامه گواه ادعاهای مدعی این چکامه است, تاریخ نوشتۀ خودشان جای خود

حقیر نیز دو سال پیش پاسخی بدان مدعی نوشت و دشنام دریافت.  ما خرسند بدانیم که دیگران شکر نوشند و ما زهر.  

گفتی به آه و زاری: "دارا جهان ندارد".
واندر پی اش فزودی:"سارا زبان ندارد".

ای یار تیزخامه؛ خوش داستان نوشتی
اما، نبشته ی تو برهان و جان ندارد.

گویا که در خروشی زین امر که شاه شاهان
خون فرود دستان در استکان ندارد.

در بیستون نقش است آدمکشی دارا
دانش پژوه ترسی از امتحان ندارد.

برخوان به نقش رستم دستور بار دیگر
فرمانروایی او روی نهان ندارد.

بعد از خروج مزدک؛ وارونه کشتن خلق
جز قتل و جنگ کاری نوشینروان ندارد.

با آنهمه جنایت، جنگ و ستیز و بیداد
زنجیر و آن خر خل جای بیان ندارد.

بر دار رفت مانی در عهد شاهپور شاه
این نوع هنرنمایی شاپورگان ندارد.

آواز طبل باشد خوش از ورای دوران
خاصه برای او کو علم عیان ندارد.

کورش نراند حکمی بر قلب و جان مردم
حاکم به قلب مردم مشت گران ندارد.

هرگز به طیب خاطر کس حکم او نبردی
مانی قلمرو حکم تا بیکران ندارد.

خواهی بدانی، ای دل، جاوید قهرمان کیست؟
خلق است باغ گل که هرگز خزان ندارد.

باید که آه و افسوس هر لحظه و همه روز
بر حال ملتی خورد کو قهرمان ندارد.

با صد هزار آرش، صدها هزار رستم
احوال و روز میهن آه و فغان ندارد.

ای خاک پاک ایران؛ روی زمین چنان تو
کارون و کرخه جاری تا جاودان ندارد

شاد باشید 

هومن عزیز

سپاس ازنوشته ی محبت آمیز شما. در پاسخ ، سروده ای منسوب به شاعره ی نامدار ایران بانو سیمین بهبهانی را با یکدیگر مرور می کنیم 

شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد

دارا جهان ندارد، سارا زبان ندارد
بابا ستاره ای درهفت آسمان ندارد
کارون ز چشمه خشکید، البرز لب فرو بست
حتا دل دماوند، آتش فشان ندارد
دیو سیاه دربند، آسان رهید و بگریخت
رستم در این هیاهو، گرز گران ندارد
روز وداع خورشید، زاینده رود خشکید
زیرا دل سپاهان، نقش جهان ندارد
بر نام پارس دریا، نامی دگر نهادند
گویی که آرش ما، تیر و کمان ندارد
دریای مازنی ها، بر کام دیگران شد
نادر ز خاک برخیز، میهن جوان ندارد
دارا کجای کاری، دزدان سرزمینت
بر بیستون نویسند، دارا جهان ندارد
آییم به دادخواهی، فریادمان بلند است
اما چه سود، اینجا نوشیروان ندارد
سرخ و سپید و سبز است این بیرق کیانی
اما صد آه و افسوس، شیر ژیان ندارد
کوآن حکیم توسی، شهنامه ای سراید
شاید که شاعر ما دیگر بیان ندارد
سیمین بهبهانی

استاد

تشکر دمتان گرم

شازده ی عزیز

با درود فراوان و سپاس از یاد آوری قطعه ی زیبای روانشاد رهی معیری ، سروده ی خشکسا ل ادب او پیشکش می شود

دگر از جانم تو سیمین بر چه می خواهی ؟
ربوده ای دل زارم دگر چه می خواهی ؟
مریز دانه که ما خود اسیر دام تو ایم
ز صید طایر بی بال و پر چه می خواهی ؟
اثر ز ناله خونین دلان گریزان است
ز ناله ای دل خونین اثر چه می خواهی ؟
به گریه بر سر راهش فتاده بودم دوش
بخنده گفت ازین رهگذر چه می خواهی ؟
نهاده ام سر تسلیم زیر شمشیرت
بیار بر سرم ای عشق هر چه می خواهی
کنون که بی هنرانند کعبه ی دل خلق
چو کعبه حرمت اهل هنر چه می خواهی ؟
به غیر آن که بیفتد ز چشم ها چون اشک
به جلوه گاه خزف از گوهر چه می خواهی ؟
رهی چه می طلبی نظم آبدار از من ؟
به خشکسال ادب شعر تر چه می خواهی ؟

 رهی معیری

دیوانه ی خردمند و گرامی

با درود فراوان و سپاس از نوشته ی شایان تحسین شما، چه نیکو آورده اید که شعر پارسی یکی از بزرگترین توانایی های فرهنگ ماست. افزودنی و بجاست که بگوییم : شعر پارسی به منزله ی یکی از برگ های درستین هویت و شناسنامه ی بسیاری از ایرانیان است.

رهی معیری

هوشم ربوده ماه قدح نوشی

خورشید روی زهره بناگوشی

زنجیر دل ز جعد سیه سازی

گلبرگ تر به مشک سیه پوشی

از غم بسان سوزن زرینم

در آرزوی سیم بر و دوشی

خون جگر به ساغر من کرده

ساغر ز دست مدعیان نوشی

بینم بلا ز نرگس بیماری

دارم فغان ز غنچه خاموشی

دردا که نیست ز آن بت نوشین لب

ما را نه بوسه ای و نه آغوشی

بنا کردم از نظم کاخی بلند

با سپاس از فراهم آوردن این مجموعۀ زیبا در ستایش یکی از بزرگترین توانایی های فرهنگ ما

ایران ز کاخ شعر بنا کرده است نام

بر جای جای خاک جهان گر قدم نهی 

راد لنجانی عزیز

با درود و سپاس فراوان از یاد آوری سروده ی شیوای زنده یاد نادر نادر پور که البته مربوط  است به سالهای نخستین پس از انقلاب ۵۷  ایران. باید توجه داشت  که "شعر پارسی" امروزه در بیشتر موارد از حالت "شعار"خارج و بسیاری از سرایندگان ، اشعاری نغز و دلنشین در زمینه ها ی گوناگون اجتماعی و سیاسی و هنری سروده و به دوستداران ادب ایران تقدیم نموده اند.

شعر پارسی از زبان نادرنادرپور

ما ، بردگان فقرواسیران آفتاب/از فخر شعر ، سر به فلک سود یم
ما ، بازماندگان مشاهیر باستان
از نسل ابلهان/از نسل شاعران/ یا نسل عاشقان کهن بودیم
و کنون چراغ عشق درین خانه مرده است
ما ، نان به نرخ خون جگر خوردیم/زیرا که نرخ روز ندانستیم
شعر از شعور رو به شعار آورد/ ما فهم این سخن نتوانستیم
ما خفتگان بی خبر دوشین
امروز را ندیده رها کردیم/درانتظاردیدن فرداییم
درهای چاره بردل ما بسته است/مصداق رانده ازهمه سو ماییم

اشاره

 دلم خزانهٔ پرگنج بود و گنج سخن
نشان نامهٔ ما مهر و شعر عنوان بود
همیشه شاد و ندانستمی که، غم چه بود؟
دلم نشاط وطرب را فراخ میدان بود
بسا دلا، که به سان حریر کرده به شعر
از آن سپس که به کردار سنگ ‌و سندان بود
تو رودکی را -ای ماهرو- کنون بینی
بدان زمانه ندیدی که این چنینان بود
بدان زمانه ندیدی که در جهان رفتی
سرود گویان، گویی هزاردستان بود
همیشه شعر ورا زی ملوک دیوان است
همیشه شعر ورا زی ملوک دیوان بود
شد آن زمانه که شعرش همه جهان بنوشت
شد آن زمانه که او شاعر خراسان بود: رودکی

My thanks go to

Ladan Farhangi, Baharan, All-Iranians, and Anahid Hojjati for their kind words and supportive comments.

Dear Ostaad Noury, thanks for sharing this fantastic collection

Dear Ostaad Saadat Noury, what a great collection. I don't believe I had seen the one from "Shafee Kadkani", that and all other poems in your selection are beautiful poems. Thanks for sharing.

Dear Ostad

Thanks for your selection and sharing these beautiful poems. 

بسیار زیبا

ای شعر پارسی که بدین روزت اوفکند؟!

دست مریزاد

بسیار زیبا و دلنشین است

Great Collection

Thank you for sharing.