M. Saadat Noury

  
The Unruly Child
(Here is a 1979/80-ish poem and the situation is of course the American Embassy hostage-taking in Teheran)
Learn the language
That beautiful tongue-in-cheek hostage situation
My mind, up close, in pjs, and I use it: Unknown Poet

Burden
Mocked by Man who made Me
Forced far from the Fold
Bearing the Burden, I wouldn't be
Melted to match Man's mold.

Held hostage outside Home's hell
Begging back for the Burn
Writing word, lies We knew well
"Please, I promise I'll learn."

There is no peace in this trial
It can't take back Our youth
It'll eat You for more than awhile
This burden I bear: Truth.
Grace Haskin

Hostage
Tenderly your touch takes control of me
Making love strong, wild an free
Your kisses hold me hostage
My heart is wrapped in bondage
Unknown Poet

گُلِ کوکب با دو گلبرگِ آخرش در باد
دلش می خواست پروانه به دنیا می آمد.
گُلِ کوکب نمی دانست زمین برای بازگشتِ روشنایی
چند هزار ستاره در ظلمات گروگان گرفته است.
گُلِ کوکب نمی دانست باد پاییزی
به دلیلِ علاقه به عنکبوت است که می وزد،
نه خوابِ پروانه... : سید علی صالحی

به او بگو : نمی توانم ، به او بگو : اسبم مرده
و ایستگاه قطار ولایتمان را شورش نومیدی در اختیار گرفته
که دست ها و آهن ها را به گروگان دارد و در برابر
اصل درخت انجیر اجدادی اش را می خواهد
که آن چنان که خودش می گوید کلید سبز بهشت اش بوده
هم ستر عورت روحش ، هم ناشتای دل وحشی اش
هم نام خانوادگی زن ویرانش در زیر دست و پای مجریان پروژه
به او بگو : نمی تواند اسبش مرده ، فرودگاه ولایتشان بسته
و آسمانشان را جفتی پرنده ی مهاجر تاریک هیولا
که بیشتر به شکل سایه یا شبح پرنده اند قرق کرده اند
انگار از قرار در سفر قبل صیاد نادانی ، جوجه ی نوبالی را
با تیر کمان قدیمی اش زده بود
به او بگو به هرحال فرودگاه بسته پرواز تعطیل است و او نمی تواند
به او بگو : نمی توانم ، اسبم مرده زنم طلاق گرفته و نرفته
چون از قرار ، حضانت روح محجور مرا به او سپرده اند
و ایستگاه ها وفرودگاه ها را
به او بگو : اصلا نمی تواند بندی که او را به این جا طویله کرده
از جنس ریسمان و حلقه ی زنجیر نیست
از نوع ریشه های سرد
آتش فشان های اعماق است که او را
شاید به ریشه های سرد آتشفشان دیگر گره زده اند
و او اگر بخواهد هم
باید تمام جهنم ها را بردارد با خود و راه بیفتد
اصلا بگو : دروغ می گوید این شیاد واین ها بهانه است
بگو که از کجا معلوم
که آن شورشی نومید و آن پرنده های تاریک
و آن جهنم سرد خود او نیستند ؟ به او بگو : منوچهر آتشی

ما گروگان قضاوت هاییم
این که مردم چه ها می گویند، نقش اول را دارد
پس از آن جایی در خلوت خود
شعله ی شورش و آزادگی ما بر پاست!
رقص این شعله، ولی در پس پرده نهان می ماند
یا فقط در کلماتی که در باد هوا می رقصند.
تا به کی آتش ما باید پنهان باشد، زیر خاکستر ادوار کهن؟
تا به کی باید با صورتک ساخته ی آن دگران ظاهر شد؟
راست این است که ما شکلکی بودیم، همرنگ عوام
با نقابی، که از بدو تولد با آن همراهیم
بگذارید بگویم، که این بردگی اخلاقی
شرمساری دارد، افتخار، اما، نه : عسگر آهنین

گروگان

ای گروگان شده در عهد عتیق
مانده و رانده از اینجا ، زانجا

سینه پر کن ز نفس های عمیق
گام بر نه ، به فضایی والا

بگسل از مهلکه ی مکر و ریا
بشو آزاده ،  بسا پاک و رها

ویران نما ، بنا ی سیاهی را 
نابود دار ، هرچه تباهی  را

حالیا  ، سال _ نو _ میلادی
جشن آزادی_ خود ، سا ز به پا

سینه پر کن ز نفس های عمیق
گام بر نه ، به فضایی والا ...

دکتر منوچهر سعادت نوری

سال جدید میلادی خجسته باد / Happy New Year

مجموعه ی گٔل غنچه های پندار