Ali Abdolrezaei

A poem by Ali Abdolrezaei 

''Censorship''


In the massacre of my words
they've beheaded my last line
and blood ... ink like ... is hitting on paper
there's death stretched over the page
and life ... like a window ajar ... shattered by a rock
a new gun has finished off the world
and I imported goods like through this alley's doors
am still the very meagre room that emigrated

I in my life who am pen like to the lines of this meagre page am mother
The cat's paws are still prancing
to scare the mouse
running for the hole they filled

In pursuit of the lesson I did at school
I'm no longer Jack the lover to my Jill
I'm doing my new homework
You cross it out
And in the girl who will tumble at this poem's end
build a house
filled with a door open like a wound
and from in-between the edges of death
like a room gone from this house ... lived happily
a girl who wanting to make me her own
would throw morsels in her voice ... to tease me over
to the temple of her body
for my eyes to keep whirling and whirling 
to make a Dervish of me again
How the eyes
these empty sockets
in between the love making of two are thousand handed
How this side of being where I am is all the more other-sided in Iran
Fathurt ... mothurt ... my brothurt!
My condition is more critical than hurt
writing's more emasculated than me
and London with its hair highlights of a weather is still
sisterly awaiting
Death to stretch over my body
for life to kill me again

My heart is bleeding for the poet whose queue of words is getting longer
for the branch less sparrow who's swallowed its twitter
for the restitution of a crow with no overhead wire
for myself
gone from the house like electricity
I was somebody
Did the foolish thing became a poet!

.....
English Translator: Abol Froushan
..........................​...



''Censure''


Au massacre de mes mots
On arracha la tête de la dernière ligne
Et le sang comme l’encre prit la feuille à la gorge 
C’est la mort qui se couche sur la page
Et la vie... une fenêtre restée ouverte une pierre la tua
Un nouveau fusil a tourmenté le monde
Et moi telle une marchandise je suis exporté aux portes de cette rue
Je suis toujours cette petite chambre qui quitta la maison
Dans ma vie comme mon stylo je suis la mère des lignes de cette page
Les mains du chat sont dansantes
Pour faire courir le rat
A la recherche d’un trou déjà pris
A la suite de la leçon d’école
Je ne suis plus Darâ de Sarah amoureusement 
Je suis en train de faire mon nouveau devoir
Barrez-le 
Et dans la fille qui à la fin de ce poème tombe par terre
Bâtissez une maison
Pleine de portes avec des plaies ouvertes
Et entre les côtés de la mort
Comme une chambre qui s’en alla de cette maison devint heureuse
Une fille voulant m’approprier
Jetant des grains dans sa voix .. s’approchant m’attirant
Et au couvent de son corps
Se tournant ... tournant encore derviches mes yeux 
Combien les yeux
Ces fosses vides 
Au jeu de deux humains ont mille mains
Combien de ce côté de l’existence où je suis je suis de l’autre côté
Tout le monde est l’Iran

Maux – père maux – mère mon maux – frère 
Pire que des maux je suis
Ecrire est plus infertile que moi
Et Londres avec un temps bariolé encore
Attend sœurement
Pour que la mort s’allonge sur mon corps
Pour que la vie me tue encore.

Pour le poète dont les mots font la queue ... mon cœur se déchire
Pour le moineau dont les chants sont coincés dans la gorge
Pour le repos du corbeau n’ayant pas de fil aérien 
Pour moi-même
Quittant la maison comme l’électricité

J’étais quelqu’un
J’ai fait l’idiot je suis devenu poète !

....
French Translator: Parham Shahrjerdi

.....................


''Zensiert'' 

In dem Gemetzel von meinen Worten
haben sie meine letzte Zeile geköpft
und Blut, wie Tinte, fließt über das Papier
Tod erstreckt sich über die Seiten
und das Leben wird wie ein Fenster von einem Stein zertrümmert
Eine neue Waffe hat diese Welt beendet
und ich, durch jene Gasse importiert,
bin immer noch das armselige Zimmer, das ausgewandert ist

Mein Leben ist wie ein Bleistift auf diesem traurigen Blatt
Die Klauen der Katze sind noch immer ausgefahren,
um die Maus von dem Loch wegzuscheuchen,
das sie zugemauert haben

Es ist etwa wie damals in der Schule
Ich bin aber nicht mehr der Romeo für meine Julia
Neue Hausaufgaben mache ich
doch ihr streicht sie durch

Ich baute dem Mädchen ein Haus,
das am Ende dieses Gedichts fallen wird
Es hat eine Tür wie eine offene Wunde
und zwischen den Ecken des Todes
in dem Zimmer, das diesem Haus fehlt, 
lebte glücklich das Mädchen
das mich besitzen wollte

Mit der Süße ihrer Stimme lockte sie mich 
in den Tempel ihres Körpers
Meine Augen drehten und drehten sich 
im Kreise wie ein Derwisch 
Wie die Augen in diesen leeren Augenhöhlen
beim Lieben der zwei tausend Hände hatten

Wie diese Seite des Seins, wo ich bin,
so ganz anderseitig ist im Iran
Vater-weh, Mutter-weh, mein Bruder-weh!
Mein Zustand ist so viel tragischer als Trennungsschmerz
mein Schreiben ist entmannter als ich
und London, mit seinem wetterlichem Wankelmut, 
wartet schwesterlich 
dass der Tod sich über meinen Körper streckt,
dass das Leben mich wieder tötet

Mein Herz blutet 
für den Dichter, dessen Wortschlangen immer länger werden
für den Zweig ohne Spatz, der sein Zwitschern heruntergeschluckt hat
für die Krähe, die auf keiner Hochspannungsleitung mehr sitzen kann
für mich selbst
ausgegangen wie das Licht in dem Haus
Ich war doch mal wer!
Aber tat das Törichte - wurde Dichter!


.....
German Translator: Christina Ehlers

..........................​........

''Censur''

I mina ords massaker
högg de huvet av sista raden
och blodet som bläck har gett sig på papperet
det är döden ett övergivet fönster som förgjordas av stenen
ett färskt vapen har utplånat världen
och jag som liksom varor stigit in i denna gränds dörrar
är fortfarande samma lilla rum som flydde hemmet
i mitt liv som liksom min penna med denna sidas rader min mor
kattens händer dansar ännu
för att få råttan att löpa
letande efter hålet som fylldes

letande efter läxan jag gjorde i skolan
är jag inte längre Dara för min kärleksfulla Sara
nu håller jag på med min nya hemläxa
ni kan stryka
och bygg ett hus
full av en dörr vars sår är öppet
i den flickan
som ramlar i slutet av denna dikt
och igenom dödens gavlar
som ett rum borde gått från detta hem som blev lycklig
flickan som hade velat bli min släkting
kasta frö i sin röst jaga bort mig
och i sin kropps tempel
snurra och igen snurra mina ögon igen förvandla mig till en dervisch*
sådana ögon
dessa ihåliga håligheter
i leken mellan två människor näktergalen
så mycket denna sida av varat som jag är
andra sidan fjärran är alla Iran
far-smärta mor-smärta bror-smärta är jag
jag mår värre än smärtan
mitt skrivande är mer steril än mig
och London som fortfarande har ett färgat väder
väntar på mig systerligt
att döden skall lägga sig på min kropp
för att livet en gång till skall döda mig

för en poet vars kö av ord blivit lång tycker jag synd om
för sparven utan gren vars sjungande svullnat i halsen
för den kråkas vilande som inte har elkabel
för mig själv
som liksom el har gått från hemmet
jag var en människa
jag gjord bort mig och blev poet!

....
*Dervisch (persiska "fattig"), benämning på medlemmarna av vissa mystisk- religiösa muslimska ordnar

Swedish Translator: Sohrab rahimi
..........................​..........................​.......


''Sensuuri''

Minun sanojeni verilöylyssä

ne ovat mestanneet minun viimeisen riivini pään.

ja veri kuten muste on osuen sattumalta paperiin

Kuolema on olemassa , venytettynä sivun yläpuolella

Ja elämä kuten ikkuna raollaan särjettynä kivellä

Uusi ase on lopettanut maailman

Ja minä tuontitavarana, kuten tämän kujan läpi ovet

olen hyvin vähäistä huonetta, joka muutti tästä talosta

Minä, minun elämässäni, joka on kuten kynä linjoihin tätä vähäistä sivua äitinä

Kissan käpälät vielä tepastelevat

Pelästyäkseen hiirta

Juokseminen reikää varten ne täyttyivät

Tavoitellessa opetusta, joka tein koulussa

Minä en enää ole Dara, rakastuneesti Saralleni

Minä teen uusia kotitehtäviäni

Te heittäkää sen pois,

Ja tytössä, joka kaatuu tämän runon lopussa,

rakentakaa talo

Oltuna täynnä ovi-ulkoilmaa kuten haava

Ja kuoleman sivujen välistä, Kuten huone mennyt tästä talosta eli onnellisina

Tyttö, joka haluaa tehdä minusta omans

Heittäisi suupaloja hänen ääneensä kiusoitellakseen minua ylä.

Ja hänen ruumiin temppelissä

minun silmäni jatkavat pyörimistä ja pyörimistä


tehdä Dervish minua uudelleen

Miten silmät Näitä tyhjää kuoppaa

rakkauden kahden välissä ovat satakieli

Kuinka tämä puoli, että missä olen sitäkin enemmän muiden puolinen Iranissa 

Isäni...tuskaa äitini…tuskaa veljeni…tuskaa

Minun kuntoni on kriittisempi kuin vammaa

kirjoittaminen enemmän veltostutetaan, kuin minä 

Ja Lontoo, sen hiuksien sään kohokohtien kanssa on vielä sisarellinen odottaa,

Kuolema venyy minun ruumiini yläpuolella elämän tappaakseen minut jälleen

Minun sydämeni vuotaa verta, 

Minun sydämeni vuotaa verta runoilijalle, jonka sanojen jono tulee pidemmäksi

haaraa varten mitä vähemmän varpusta joka on nielaissut sen viserryksen

Variksen levosta varten ilman sähköjohto

Itseäni varten, joka mennyt talosta kuten valittu

olin joku
Tein, typerä teko tulin runoilijaksi…


....
Finnish Translator: Leena Ojansuu

..........................​..................

''Sansür''


Kelimelerimi hep beraber öldürende
Son satırın önsözün kestiler
Ve kan mürekkeb gibi kağıta can yakıcı olup
Ölümdür sayfa üstüne uzanmakta olan
Ve yaşamak açık bırakılmış bir pencere ki taş ono öldürdü
Yeni bir tüfek dünyanı yok olmaya ulaştırıp
Ve ben ki eşya gibi bu sokağın kapılarına tanışam
Hâlâ ayni küçük odayam ki evden göç etti

Yaşamımda kalemim gibi bu sayfanın satırlarıla anneleşmişem
Kedi kolları oynamaktadır hâlâ
Ki doldurulmuş delige
Sıçan koştursun

Okulda yaptığım okumağın peşinde
Daha sevgili Sârâ'ma varlı deyilem
Yeni ödevimi yapmak etmekdeyim
Silin siz
Ve bu şiirin sonunda yıkılacak kızda
Bir ev bina edin
Yarası açık olmuş kapıdan dolu
Ve ölümün iç içesinden
Bir oda gibi gitmiş olsun bu evden ki mutlu oldu
Bir kız ki beni akraba istemiş olsun
Tohum serpsin sesinde huzurumu dilesin
Ve boybosunun tekkesinde
Dolansın dayanmadan dolansın gözlerim yeniden derviş etsin beni
Gözler
Bu bomboş delikler
İki insan arasındaki oyunda ne kader bülbüldüler
Ne kader varlığın bu başında ki varam fazla o başliyam hepsi İran'dılar
Atağrı anağrı arkadağrım !
Benim halım ağrıdan kötüdür
Yazmak benden fazla yazıktır
Ve London ki süslenmış iklimi var hâlâ
Kız kardeş gibi bekliyor
Ölüm bedenim üste uzansın
Ki yaşamak yeniden beni öldürsün

Kelimelerinin sırası uzun olmuş şaire yüreğim yanıyor
Budaksız serçeye ki cıvıldaması boğazında şişip
Dinlenmeye elektrik teli olmayan kargaya
Kendime ki
Işık gibi evden gitmişem

Bir insan idim
Yanlış yaptım ve şair oldum !

....
Turkish Translator:Saeed Ahmadzadeh Ardabili


..........................​.......................



احتساب


میرے الفاظ کے قتل عام میں
انھوں نے میری آخری سطر کا سر قلم کر ڈالا
اور خون روشنای کی طرح صفحے پر گر پڑا
یہ موت ھے جو صفحے پر پڑی ھے
اور زندگی اک ادھ کھلی کھڑکی جسے پتھر نے ریزہ ریزہ کر ڈالا
اک نئ بندوق نے دنیا ہلاک کر ڈالی
اور میں کسی مال جنس کی طرح اس کوچہ کے دروازوں سے برآمد ھوا
اب تک ,اس چھوٹے کمرے کی مانند جو اپنے ھی گھر سے رخصت ھو گیا

اپنے قلم کی طرح زندگی میں اس صفحے کی سطروں کے لیے ماں ھوں
بلی کے پنجے چوھے کو دوڑانے کیلیئے ابتک رقصاں ھیں
اک مفتوح بل کی تلاش کی طرف

از اک سبق مدرسہ
میں اب "مجنون" کی طرح " لیلیٰ " کا عاشق نہیں
میں ایک نیا کام سر انجام دے رھا ھوں
مسترد کر دیجیئے
اور اس لڑکی میں جو اس نظم کے اختتام پر زمین بوس ھو رھی ھے
اک گھر تعمیر کریں
جو بھرپور ھو کھلے ھوئے زخموں کے دروازے سے

اور موت کے بیچ سے
اک کمرہ کی طرح جو اس گھر سے جدا ھو گیا ھو خوشبخت ھو
لڑکی جو مجھے اپنانا چاھے
اپنی آواز بکھیرے مجھے اپنے سامنے پانے کیلیئے
اور اسکے اعضاء کی خانقاہ میں
گھومیں آہ گھومیں میری آنکھیں ، پھر سے درویش ھو جاؤں

کسقدر ، یہ تمہاری نگاہیں
یہ خالی گڑھے
دو نفوس کے کھیل کے مابین انکے ھزار ھا ھاتھ
یہ وجود یہاں ، کتنا اُدھر کا ھے ، سب ایرانی ھیں

پدرد مادرد برادردم!
میرا حال درد سے بدتر ھے
تحریر مجھ سے بانجھ تر ھے 
اور لندن کی آب و ھوا ابتک اپنی رنگینی کے ساتھ
خواھرانہ انداز میں منتظر ھے
موت میرے بدن کو آ لینے کو ھے
زندگی ، مجھ سے دوبارہ زندگی چھین لینے کے در پے ھے

اک شاعر کے طول پکڑتے کلمات کیلئیے میں دلسوز ھوں
اک بے شاخ چڑیا کیلیئے کہ جسکے نغمے اسکے گلے میں گھٹ کر رہ گئے
اک کاگا کہ جسکی استراحت کیلیئے بجلی کا تار نھیں
اپنی ذات کیلیئے
جو برق رفتار گھر سے رخصت ھوا

میں وہ شخص تھا
جو اپنی حماقت کے صدقے بالاآخر شاعر ھوا

....
Urdu Translator: Ahsan Nadeem Sheikh

..........................​........


ممنوع

ان كـان لـك ابـن حـي فـي هـذا الجـانـب مـن العـالـم 
فسـيكـون مـجـرد ابـن فـي هـذا الجـانـب مـن العـالـم
مـن ذهـب بـاتـجاه الـماء الـذي سكبـته خـلف الـدموع؟

لاتــهــتــم

بــلامـعـنى عـبـرت عـقـلـي
لــــــو كــــنـــــت هــــنــــا
فسوف لن تكون ذاك الشخص الذي كان هنا ك
ســتكـون مــثلي هــنا 
لـــــــــو ’عــــــْد ت’
فلن أكون أبدا مــا كـنــتـــه هنــــا 
ســأكــــون مــثلــــك هـــنــاكــــ
لــم أعـــــد أضـــحــك لـــــم أعــــد أهــــرب 
أنــا فــقـط أمـارس وحـدتـي الأن 
أنـــــا أشـــعــــر بـــالـــراحـــــة
أنـــا أتــخــيـل أنـي وحيـد فـي الخـيال 
لاتــــهــــتــــم

فـــي ذاكــ الجـانــب من العالم حتى وان كانت لي أم حـية 
فــسـتــكـــون أمـــا فــي ذاكــ الـجانـــب مـــن العـــالــــم

رقابة
فــي مــجــزرة كــلــمــاتـــــي
أعدموا أخر بيت شعري كتبته
والدم يقطر مثل الحبر على الورق
هناك تمدد الموت عـــلى الصفحة 
الحياة مثل نافدة مفتوحة دمرتها صخرة
مــســدس جــديــد أنــهــى الــعــالـــــــم
و أنا استورد البضائع عبر أبواب هذا الممر
مازلت أشبه تلك الغرفة الحقيرة النازحة

أنا مــثــل قــلــم لــهــذه الصـفـحة الحقيرة 
أنــــــــا أم
مـــازالــت مـــخـــالــــب القط تـــقـــفــز
لتخيف الفئران التي تجري نحومخباها 


أنا أتابع الدرس الذي تلقيته في المدرسة
أنا لـــم اعـــد قــيـس عاشــق لــــــــيلى
أنا أنجز واجبي الجديد كي تشطب عليه
وفي الفتاة التي ستضطرب في أخر هذه القصيدة 
ســأبــني مــنزلا ممــلوءا بباب مفتوح مثل جرح 
ومـــن بــيــن حـــوافــــي الـــمــــوت
مثل غرفة اختفت من هذا المنزل سأعيش سعيدا
فتــــاة أرادت أن تــجعــلنــــي حــــبيبها
ترمي نبرات في صوتها كي تفتنني الى معبد جسدها

كي تجعلى عيــني تدور و تدور 
كي تجعلني درويشا مرة أخرى

أعجب كيف أن الأعين
هاتــه الثغرات الفارغة
بـــــــــين فــتــرات الجــمــاع تــصبــح ألــفـية الأيــدي
كيف أن هذه الجهة التي اوجد فيها من العالم تقابل ايران
أبي مجروح أمي مجروحة أخي مجروح
وضعي أشد خطورة من الجرح نفسه
الكتابة مخصية أكثر مني
و لندن بطقسها البارز ماتزال تنتظر مثل أخت 
الـموت ليمتد الى جسدي
الحياة لتقتلني مرة أخرى 

قلبي ينزف
للشاعر الذي تطو ل صفوف كلماته
للأغصان الخالية من عصفور ابتلع زقزقته
لاعادة غراب لا يوجد سلك فوق رأسه
لــــنــفـــسي
مختفيا من البيت مثل ضوء
كنــت شــخــصا أخــــــــــر
هل أصبح الشيء الأحمق شاعرا 

.....
Arabic Translator:El Habib Louai


..........................​....................

سانسور


در قتل عامِ کلماتم 
سرِ سطرِ آخر را زدند
و خون ... مثلِ مرکب ... به جانِ کاغذ افتاده‌ست
مرگ است ...که روی صفحه دارد دراز می کشد
و زندگی ... پنجره‌ی واماندهای... که سنگ او را کشت
تفنگی تازه دنیا را هلاک کرده ست
و من که مثلِ کالا به درهای این کوچه واردم
هنوز همان اتاق ِ کوچکم که از خانه کوچ کرد
در زندگیِ من که مثل خودکارم با سطرهای این صفحه مادرم
دست‌های گربه رقاصی می‌کند هنوز
تا موش بدواند 
پیِ سوراخی که پُر کردند 

دنبالِ درسی که در مدرسه کردم
دیگر برای سارای عاشقانه‌ام دارا نیستم
دارم تکلیفِ تازه‌ام را انجام می‌دهم
شما خط بزنید
و در دختری که آخرِ این شعر زمین می‌خورد 
خانه‌ای درست کنید
پُر از دری که زخمش باز شده باشد
و از لای اضلاعِ مرگ
مثل اتاقی از این خانه رفته باشد که خوشبخت شد 
دختری که خواسته باشد خویشم کند 
دانه بپاشد درصداش... پیشم کند 
و در خانقاهِ اندامش
چرخ بزند هی چرخ بزند چشمهام دوباره درویشم کند 
چقدر چشمها
این حفره های تو خالی
در بازیِ بین دو آدم هزار دستانند
چقدر این سمتِ هستی که هستم آن سمتی ترم همه ایرانند 
!پدرد!... مادرد !... برادردم
حال من از درد وخیم‌تر است 
نوشتن از من عقیم‌تر است 
و لندن که آب و هوای مش کرده ای دارد هنوز 
خواهرانه منتظر است
مرگ روی بدنم دراز بکشد 
که زندگی باز مرا بکشد

برای شاعری که صفِ کلماتش طویل شده دلم می‌سوزد
برای گنجشکِ بی شاخه‌ای که جیک جیک‌هایش باد کرده‌ست در گلو
برای استراحتِ کلاغی که سیم برق ندارد
برای خودم 
که مثل ِ برق رفته‌ام از خانه 

آدمی بودم
حماقت کردم و شاعر شدم