Ali Abdolrezaei

War! War to
Victory!

 

Author: Ali Abdolrezaei

Translator: Abol Froushan 

part 1 

 

part 2

OK   whatever I have
in this house is yours

            Except for
the one I have outside the door

                                                            Agreed?

 

She did            and laughter fell on a lip sitting
outside the lip

I see     where no lips kiss is the lip of the roof

that has fallen very much short of Leily

the smoke’s lot            that night         from the lips I was giving to the cigarette

            was no more than twists and turns

My hands deep in
thought on my head

recollecting the day
I was shell shocked

remembering the
comrades who’ve abandoned me

off to the front so
long as it has martyrdom

in their offensive -
flocking like pigeons

troops of generals
and pishmergas,     the rest all martyrs

post combat
conscripts turned            troopers

Karbela[1] goers abandoned pilgrimage and turned      Tehrani

Landlords willy nilly
turned               to whores

Where you see a
mirror           there our image backward
on our face for years

enemies in the house
but we   sprawled outside the door

we so waved out
clenched fist           to the sky

much till it
landed,  back on our back caved in

DOWN WITH we said and
further the other way we’ve gone from ourself

they closed the road    we ran away round the gird of mountains

the mountain took the
load of snow off its head       didn’t get
wet

came out of winter      our lot did not improve

never did we open an
eye in the trenches or the well

pick a shoe and put
the other road on

leg out of the house
and toe the sea

put up a fire on the
coast of this arid sand

The wave knew

            it was stuck in the margins

The wave knows

            it won’t rest on the shore

The wave         was shell shocked

and died on the beach

 

The sea floating on the deep

can have drowning

a job that has got out of hand

invites the snake to the sleeve

We kept saying

 

NO EAST NO WEST

WAR WAR…

DOWN WITH…

whoever is not us

down with their bread
and butter

it’s from us unto us

 

whoever’s tethered… let’s move on while it’s open

I don’t suppose straight prose will do the job

just this very door that’s closed on me is open

I have reached someplace in I Am          where I am not

eventhough I’ve dripped everywhere

one drop of me             that
I have dripped in my vein

They have carried          with
once upon a time    once upon another

under this Indigo Dome I
imagine           there was none

around me        was
only my pigeon                  and my
wife

whose wings if she spreads       there
on the neighbour’s roof she’d perch over

over here          I am
far away from myself

and my wife      from
both

around my head            other
than me my home pigeon  homes in on all the
world’s roofs

she wasn’t meant to go head-counting a whole town

of all whose girls           I am not supposed to have a single

It wasn’t fair!

Ali was in the wars         and
so Amroas

 

I am the Amroas of all Tehrani lasses

My bed is still a guest house

where staying single nights is still free

Travel on:

There is a room in this house that has one bed

rooms  that have
several

I’ve not a lover to have fought with what

to have slept with who

and to have said nothing

I am carrying my loneliness for the earth which they say
turned into woman

I have held onto my beauty tightly in the mirror so it comes
little by little        on tiptoe

I have buried the queen of hearts in me

and I’m an emasculated soldier behind sandbags

 

Hello! Hello! This is Ali! Hello! Holy Smoke!        Boom!

 

Hello Hello piping
through few wired lines

and Satan under my
biro

in the passing of the
bottom of the alley  tanks were sounding

cars      with no one riding       were running   alone

 

I’m going!         left the buttons half done           I’m alone

I am trying out my
voice on the blower for a woman

who’s just going to
ring             Alo!      Hello!    Hi!

me hello and she not
waving

me in love and wicked
as far as the eye can see

what memories that
didn’t go travelling in me

Letting go of my wife
and my mum also leaving

and on my hand                        I am!     stale like Sundays getting

for me the wing
windlessly lifelong

            they’ve
arranged for me             is small isn’t it?  I won’t become

I know my lesson
twenty out of twenty

I‘ve come to finish
with my fear

for good           of a man who the shell’s shrapnel
never left

your eyes reflecting
the river sank at the sight of our riverside photograph

when I look at these
pictures      I’m mirrored       taken in           

and I hate the woman     whose lips whispered

easily in my ears:
Smack!          I love you very much

in my our crazy eyes
I’m unloosened and shell shocked!

in fear of a city
that grows bit by bit the village horse has bolted

and gone behind a
mountain to stay like the moon

There was no one with
me

There was no one to
be with me

there was one with
him who was not with it

in the alleys on whose
girls’ lips             they killed
laughter

became a prostitute       went away

I’m off! I’m off to buy a wife for my bed

 

Me!      Am Armenian and give you no daughter to
make you a poet laureate

you’ll beat the epic
poet out of the poor thing

 

He threw me out of
the window beside a bullet released casing

next to a stream like
a fish washed ashore the river Karoon I’ve sorted out

a hand that washed
the woman from the body’s stretch of skin like a greasy exfoliate

without coming or
going the wave was further away

and the skeletons
washed up the pier

were yelling he’s
shell shocked

they were crying I’m
crazy     I don’t deny it Me am!

I’m forced       like the street to walk in my middle

night it is not   no one is
not…

 

his singing taller than his height climbs up the wall,
fell on the other side, North of this map

fell splat on the ground!

behind the lid of her lips a wailing on the way from
Foman to Rasht

                                    went
past crying

 

Go! Go! Me groaning
what you do

Me heart ripped and
breaking what you do

you can rip me
pictures and letters

what you do with me
kiss-prints on your cheeks?

 

please turn the sound
down a bit please mister…

 

The driver in the
black and white picture went black

they’d painted him      when he came back from the war

ran like hound dogs

to run out of his
memories      didn’t make it!

he took the car off
the figure of the alley

and onto the street a
couple of turns down

 

O God             what’s
up with me

like cretins my words are all short

I’m flustered  my
fingers     unloosed in the front

I’m hurried     why?

in vain did I push my finger into the sky

of all those stars up there   not a single one is mine

and the world            before
the sightless eye chemically poisoned

goes on          for
what?

I had quite a voice  
and didn’t sing

I had quite a god      that
I have not

I’m looking for myself          any
finders?

the earth is    still      expecting a dug out

that I wouldn’t
fill in the war

how can I open the windows blown in the wind

the street up to the last light           has forgotten the night crowds

they look at my enfolded trouser leg[2]

                        as
sentries up the lookout post…

 

Hello!    Pigeon!   Hello!

advance seventy knots

Hello!    You’re asleep? the bunker!

 

I once had a lovely bunker

loving a gun on my shoulder

my heart never lacked a lover

no cartridge lacked a bullet.. what was I saying?

then

I was being shot while they were living a boom

now you’re going flat

for my sake have you forgotten

you remember the alleys were filled with wailings and the
night

the foreigner launched rockets on our woman and child

I was a boy, tall as the little i                  you get it?!

Gave Leila’s hand - our neighbour’s daughter’s – to god
wholesale

I said Haleluja and all a sudden left

for the front     
chest ripped open

not a wreck head

nor out to have fun

the rednecks got out on the frontline in attacks

you’re online?    you
get it?        now what?

your bro’ was your age when he lept on the mine head to toe

he hit the ground but didn’t workout what happened

what happened?            So
you write bro’ like this?

nice name he’s got

these things you go on about

literature!           ay!        ain’t it
ridiculous?

 

I’m a poem gone
to print in which a man is always banned

get rid of him
in me quick!

 

They’ve smashed a fist wallop on his nose so

even his tomorrow was afraid of its sound

like an ass fainted on top of a hill

he was snortingly asleep

donkey dreaming

muzzle paired up with nothing but the grazing

Think I’d better stay close to her

so I don’t ruin my chances

in this house, this vast garden

if I were to shout at her

the Turks would hear it with the satellites              sorry, just hold the line!

Let me say it in the receiver

one night as soon as I came…

she rolled over in my dream

and got wasted in some other bed

The sun          was
late behind a window in Iraq

I’m far!  I have to
     pick up my freightened car

and put tyre marks on some lips

so from the mine field           to
have carried my cross

I’ve travelled my youth

and under my travelling feet            my fag end was crushed      

why not rush?

I’m not stupid           
the gone years of a war

to count

that of all its tanks     no
single bullet           was my lot

why not deny?

Behind the gate of my mouth           swollen I love you

last night         on
a nun’s lips I took a walk

tonight                        I
picked a few pieces of India

tomorrow…

 

What schemes he has

like a bullet looking for a heart in this map, he is not

who has revealed his secret in my hand              me?

Don’t look into my lines
irrelevantly       hitting here and there

The
soft skin of my poems is pulled by pain!

 

[1]     Karbela, the Iraqi city of
pilgrimage much revered by Shiites for its holy shrines of archetypal
Martyrs...

[2]     This refers to the effect of
minefields in Iraq, Iran and Afghanestan where many have lost a leg and has
become a frequent sight on the streets.

 

 

جنگ جنگ تا پیروزی

قسمت اول

 

 

قسمت دوم

   

        

باشد !       هرچه در این خانه دارم مال ِ تو

             
جز آنکه بیرون ِ در است       قبول ؟

 

کرد و      خنده بر لبی که
بیرون ِ لب می­نشست افتاد

دیدم        
جایی که لب ِ بوسه نباشد لب ِ بامی­ست

                           که
خیلی کوتاه آمده با لیلی

سهم ِ دود       آن
شب      از لبی که به سیگار می­دادم

                                
جز پیچ و تاب نبود

دست­هایم بر سرم در فکر بود

یاد آن روزی که ترکش خورده­ام افتاده بود

یاد یارانی که ترکم کرده­اند

جبهه تا وقتی شهادت داشت راهی می­شدند

وقت حمله فوج کفترهای چاهی می­شدند

لشکری سردار و جانباز عده­ای باقی شهید

بعد ِ جنگیدن بسیجی­ها سپاهی می­شدند

راهیان کربلا ره را رها کردند و تهرانی شدند

صاحبان ِ خانه از ما بهتران خواهی نخواهی می­شدند

 

هرکجا آیینه باشد ما در آن عمری دَمَر افتاده­ایم

دشمنان در خانه ما بیرون ِ در افتاده­ایم

مشت را از بس گره کردیم و بالا برده­­ایم

تا فرود آمد زمین ، خود از کمر افتاده­ایم

مرگ بر ... گفتیم و از خود آن طرف­تر رفته­ایم

جاده را بستند از کوه و کمر در رفته­ایم

 

کوه بار ِ برف را برداشت از سر ، خر نشد

از زمستان رفت بیرون وضع ما بهتر نشد

ما نشد در چاله ها در چاه چشمی وا کنیم

کفش برداریم و راه ِ دیگری را پا کنیم

پا کنیم از خانه بیرون و به دریا دل زنیم

آتشی در ساحل ِ این خاک ِ بی حاصل زنیم

موج می­دانست

             
گیر ِ حاشیه افتاده بود

موج می­داند

            
که بر ساحل نمی­گیرد قرار

موج      موجی شد

          
روی ساحل مُرد

 

غوطه در قعر ِ دریا خوردن

غرق شدن دارد

کاری که از دست می­زند بیرون

ماری به آستین می­کند دعوت

اینهمه گفتیم نه شرقی نه غربی...

جنگ جنگ ...

مرگ بر ... هر که غیر ِ ماست

مرگ بر نان و ماست

از ماست که بر ماست

 

افسار ِ هرچه ... بگذریم تا باز است

گمان نکنم حرف ِ حساب کارساز باشد

فقط همین دری که به رویم بسته­ست همان باز است

رسیده­ام به جایی از هستم       که در آن نیستم

گرچه هرجایی چکیده­ام

یک قطره­ام      که توی رگم ریخته­ام

نقل کرده­اند       با یکی
بود       دیگری هم بود

زیر ِ این گنبد ِ کبود       انکا ر می­کنم    
هیچ کس نبود

دور و بَرم       تنها
کبوترم        و همسرم بود

که اگر بال می­گشود      بر بام همسایه می­نشست آن
جا

این جا      من از خودم دورم

و همسرم       از این هر دو

دور ِ سرم      جز من     
کبوترم      جلد ِ تمام ِ بام­های دنیا بود

بنا نبود         به سرشماری ِ شهری
برود

که از تمام ِ دخترهاش       قرار
نیست       یکی به من برسد

 

روا نبود !

علی در جنگ بود        و عمر و عاص...

 

عمر و عاص ِ تمام ِ دختران ِ تهرانم

آغوش ِ من هنوز مسافرخانه­ای ست

که اتراق ِ یک شبه در آن مجانی­ست

 سفر کنید:

اتاقی در این خانه است که یک تخت دارد

اتاق­هایی       
که چند تا...

 

من عاشقی نبوده­ام که جنگیده باشد با چی

خوابیده باشد با کی

و گفته باشد هیچی

تنهایی­ام را برای زمین حمل می­کنم که می­گویند زن شد

زیبایی­ام را در آیینه محکم نگه داشته­ام که بیاید کم
-کم پاورچین   

بی بی ِ دل را در خودم دفن کرده­ام

و سرباز ِ خواجه­م پشت ِ خاکریز

 

الو!    
الو!       من
علی!        الو!
علو!       بوووم!

 

الو الو ! توی چند تا سیم افتاده بود بلند

و زیر ِ خودکارم شیطان دویده بود

در صدای ته ِ کوچه آن شب تانک می­گذشت

ماشین­ها       بی
سرنشین       تنها     
می­رفتند

 

 

 

می­روم !        دکمه­ها را نصف و نیمه ول
کرده­ام      تنهام

صدایم را برای زنی       تمرین می­کنم در ِ
گوشی

که الآن زنگ می­زند      الو!      هلو!      سلام!

من سلام و دستی تکان نمی­دهد

من عاشق و تا چشم کار می­کند فاسق

 

 

چه یادها که در من سفر نرفت

همسر از خیرش گذشتم مادرم هم رفت

و روی دستم     
هستم!       شبیه ِ یکشنبه­ها باد کرده­ست

برای من که از باد افتاده­ام عمری­ست با ل

بالی        دست
و پا کرده­اند کوچک     
نه!        نمی­شوم

درسم را به اندازه­ی بیست از بَرم

آمده­ام که ترسم را تمام

تمام کنی       مردی
را که ترکش­های خُمپاره ترکش نکرد

چشم تو بر عکس ِ رودخانه در عکسی که داشتیم لب ِ
رودخانه گود شد

به این عکس­ها وقتی نگاه می­کنم       
برعکس می­شوم       شده­ام

و نفرت دارم
از زنی       که راحت در گوش­هام

لب­هاش گفت : ماچ!   دوسِت دارم خیلی!

 

 

در چشم­های خُل ِ خودم ول شده­ام موجی !

و از ترس ِ شهری که کم کم بزرگ می­شود روستا رَم کرده­ست

پشت ِ کوهی رفت مثل ماه که بماند

با من کسی نبود

کسی نبود که با من باشد

یک نفر با او بود پرت !

در کوچه­ای که روی لب­های
دخترهاش        خنده را کشتند

                                                          
روسپی شد       رفت

 

 می­روم!       
می­روم برای بسترم یک همسر بخرم

 

مان ! آرمانی هاستم! دختار نمی­داهام تا شامَلو باشوی

بازانی طافلی  پادار ِ فرداسی دار بایاری!

 

 

کنار پوکه­ای که از فشنگ ِ خودش دل کنده بود بیرون ِ
پنجره پرتم کرد

جنب جویی مثل ماهی که آورده باشدش موجی لب ِ کارون
دست و پا کرده­ام دستی

که زن را چون چرکی چرب شده از سراسر ِ تن شست

بی آن که بیاید یا برود موج دور بود

و اسکلت­هایی که از اسکله دور مانده­اند

داد می­زنند که موجی شد

فریاد می­زنند که دیوانه­م     
کتمان نمی­کنم      هاستم!

مجبورم       مثل
خیابان وسط ِ خودم قدم بزنم

شب نیست      هیچ کس نه
!     نیس ....

 

آوازش  از قدش بلندتر از دیوار می­رود بالا،
افتاد آن طرف، در شمال ِ این نقشه زمین خورد تالاپ !

پشت در ِ لبانش شیون از بین ِ راه ِ فومن -
رشت     از گریه می­گذشت

 

بشو! بشو! می ناله چی کنی تو

من دیل ِ خاله خاله چی کنی تو

گیرم پارَه کنی می عکس و نامَه

تی دیم ماچه مالَه چی کنی تو!

 

لطفا صداش وُ کمی کم کنید آقا ... !

 

راننده از عکس ِ سیاه و سفید برعکس رفت

از جنگ وقتی که
برگشت       رنگش کرده بودند

چقدر سگ دو زد

تا از خاطرات ِ خودش تند برود
بیرون      نشد!

ماشین را از تن ِ کوچه درآورد

و بر خیابان و دو پیچ آن طرف تر

 

خدایا       چه­م شده

عین ِ آدم­ها کلماتم همه قدکوتان

دستپاچه­م       انگشت­هام      
توی جبهه ول شدن

عجله دارم       چرا ؟

تو آسمون        الکی انگشت فرو کردم

از اون همه ستاره اون بالا        
یکی مال ِ من نی

و دنیا       به کوری ِ چشمی که شیمیایی شد

ادامه داره        برای چی ؟

خیلی صدا داشتم     و نخوندم

خیلی خدا داشتم      که ندارم

دنبال ِ خودم می­گردم        کسی ندید ؟

زمین     هنوز      منتظر ِ
گودالی­ست

            که من در
جنگ پرش نکردم

چطوری باز کنم پنجره­ها را باد برد

خیابان تا آخرین چراغ       شب را فراموش کرده
آدم­ها

به شلوار ِ تاخورده­ام

              
طوری نگاه می­کنند       که دیده­بان در دکل

 

الو!     
کبوتر!      الو!

گرای هفتاد را بگیر و برو جلو

علو!      
خوابی؟        سنگر!

 

سنگر ِ خوب و قشنگی داشتیم

روی دوش ِ خود تفنگی داشتیم

سینه از مهر ِ کسی خالی نبود

توی هر پوکه فشنگی ... داشتیم چه می گفتیم

بعد

     تیر من خوردم و وضع همه شد
توپ

                    
تو هم بادت رفت

آخه من چاکرتم یادت رفت

یادته کوچه­هارو شیون و شب پر می­کرد

اجنبی موشکشو روی زن و بچه­ی ما ول می­کرد

یه الف بچه بودم      
حالی ته!؟

دس ِ لیلا دختر همساده رو یه جا به یاهو دادم

یا علی گفتم و یه هو رفتم

توی جبهه سینه داشتم یه جریب

نه سر ِ لاتی بود

نه دل ِ الواتی

ُگنده لاتی خط ِ اول توی حمله­ها مشخص می­شد

توی خطی؟       حالی
ته!؟       حالا چی؟

اخوی­ت قد خودت بود که سرتا پا رفت سر ِ مین

به زمین خورد و نفهمید چه شد

چی شد؟        که
داداش­رو این جوری بنویسی؟

چه قشنگ نومی داره

این چیزایی که تو بلغور می کنی

               
ادبیات!      
ها!        مسخره نی؟

 

من شعری زیر ِ چاپم که در آن همیشه مردی قدغن بود

مرتیکه را از من بیرون کنید زود !

 

خواباندهاند طوری مُشت روی دماغش گُرپ !

که از صداش      فرداش هم
می­ترسید

مثل خری که روی تپه غش کرده باشد

خوابیده بود خُرّ و پُف

و خواب­های خَرَکی می­دید

هیچ پوزه­ای در بسترش جز به چرا چفت نشد

به گمانم بهتر که در کنارش بمانم

تا فرصت ِ همجواری را حرام نکنم

در این خانه این باغ ِ درندشت

اگر بخواهم سرش داد بزنم

از ماهواره­ها ترک­ها می
شنوند       ببخشید
گوشی!

بگذارید در ِ گوشی
بگویم

یک شب تا آمدم ...

در خواب ِ من غلتی
زد

و در بستر ِ دیگری
حرام شد

خورشید      
پشت پنجره­ای در عراق بود       دیر!

 

دورم!      
مجبورم         ماشین ِ ترسیده ام را
بردارم

                     
و خط ِ ترمز روی لب­های زنی بگذارم

که از میدان ِ
مین        صلیب خود را کشیده باشم

من جوانی را سفر کردم

و زیر پای
مسافرم        ته ِ سیگارم له شد

            
چرا
شتاب نکنم؟

احمق
نیستم        تا سال­های رفته­ی جنگی را
بشمارم

که از تمام تانک­هاش      
گلوله­ای تمام        به من نرسید

چرا دریغ نکنم؟

پشت ِ در ِ
دهانم        باد کرده دوستت دارم

دیشب        روی
لب­های راهبه راه رفتم

امشب        چند
تکه هند از نقشه کندم        فردا ...

 

 

چه نقشه­ای دارد

تیری که در این نقشه دنبال ِ دلی­ست که نیست

در دست ِ من چه کسی مشت خودش را باز کرده­ست       
من؟

نگاه نکن در سطرهام    که بی
ربط       این همه وِر می­زنند

کروکی ِ شعرهای من را درد می­کشد!