یک روز آفتابی ولی خنک اواخر مهر ماه، به قصد دیداری از `نمایشگاه عکس و فیلم جنبش سبز ۸۸ ایران`، از خانه زدم بیرون. مدتها از آن دوران بیم و امید گذشته بود...
رگبار نیمه شب پاییزی هوا را دلپذیر کرده بود و خیابانها را شسته بود. برای رسیدن به نمایشگاه، مسیری بسیار طولانی باید طی میشد. تهران، بزرگ و بزرگتر شده بود و فاصلهها دور و دورتر.. در ذهنم شروع کردم به ترسیم کردن مسیری که باید برای رسیدن به نمایشگاه طی میشد:
اول باید در بلوار ندا یک تاکسی میگرفتم، درست زیر پل جنبش سبز تا برسم میدان سهراب اعرابی. از میدان سهراب اعرابی تا تقاطع جوادی فر را باید کمی پیاده طی میکردم و از آنجا سر چهار راه محمد کامرانی سوار مترو بشم تا ایستگاه شهید روح الامینی. آنجا باید پیاده بشوم و با تاکسی یا اتوبوس خودم رو برسونم تا زیر پل شهید غنیان. از انجا هم باید با چند دقیقه پیاده روی خودم رو برسونم تقاطع خیابان ترانه موسوی و کیانوش آسا. درست همونجا دوباره باید یک تاکسی بگیرم تا درست زیر پل شهید بروایه، اونطرف خیابون، سر ایستگاه مترو اشکان سهرابی تو سه راه شهید ناصر امیرنژاد پیاده شم، و برم تا آخر اتوبان شهید مهاجر، و بعد....
بالاخره رسیدم. نمایشگاه روی یک بلندی بالای تپهای در شمال شهر تهران واقع شده بود. هوای شهر به شکل غیر قابل باوری تمیز بود. شاید چون صبح جمعه بود، و بارون هم غبار هارو شسته بود. تا چشم کار میکرد، میشد تهران را تا انتهای افق دید. آفتاب تازه در آمده از پشت ابرها در لابلای خیابانها و کوچههای شهر، چون رودی زرین، خیابانهای خیس را میپیمود. حجمی از هوای کوهستانی را به درون ریههایم فرستادم و نگاهم را تا آنجا که گستره شهر آن را به خود فرا میخواند رها کردم. با خودم گفتم، خدایا این شهر چقدر خیابان دارد..؟
در کنارم دختر و پسری جوان دست در دست یکدیگر ایستاده بودند و به همین چشم انداز مینگریستند. باد پاییزی موهای لخت دختر را پریشان کرده بود...
Recently by persian westender | Comments | Date |
---|---|---|
مغشوشها | 2 | Nov 25, 2012 |
میهمانیِ مترسک ها | 2 | Nov 04, 2012 |
چنین گفت رستم | 1 | Oct 28, 2012 |
Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
I think street names
by Anonymouse on Tue Aug 11, 2009 11:53 AM PDTI think street names like Neda street or Sohrab Blvd or Naser square are fine. You had it that way in the beginning. The prefix shahid makes it a whole new ball game and as far as I know Iran is the only country in the world with such street names.
Some last names are hard. For example they've named a major street for Anwar Saadat's assasin. It is called "Shahid Khalid Istambouli" street. Try calling that name to a Taxi! I actually had to go there to buy something!
Nothing wrong with Muhammad street, it is like Main street or First street. Anyway, as long as our major problems are solved and we live in a democratic country they can call the streets whatever they want.
Everything is sacred.
Dear Anonymous
by persian westender on Tue Aug 11, 2009 11:01 AM PDTI personally am flexible on the subject of the long street names, as far as it remembers the ones who died for this movement. As you see, ‘Neda Bullevard’ which I brought at first, sounds brief and easy to pronounce. The same can be done, by using ‘Sohrab Street’, ‘Kinanoosh Square’ and such. However, some first names sound too common to distinguish a character, like ‘Mohammad’. So, the longer names (with family) might be inevitable.
A part of the cultural (and political) identity of a nation can come from the street names and by encountering them tourists and visitors can be informed about them.
In my piece, I also used the names of martyrs on the streets in a symbolic way for reaching to the ‘destination’. Thanks for reading.
I liked everything
by Anonymouse on Tue Aug 11, 2009 08:27 AM PDTI liked everything about this piece except the shahid prefix. It is currently such a pain to remember all the long names plus the shahid prefix, not to mention how it sounds.
Foreign tourists have pretty much given up on street names!
Hopefully in the future we can have a huge monument or monumentS to remember those who've lost their lives for Iran and not name every street and alley.
Everything is sacred.
Thank you so much
by persian westender on Tue Aug 11, 2009 07:02 AM PDT.....for all the encouraging and kind comments. I really appreciate it.
Uplifting memories
by Monda on Tue Aug 11, 2009 06:14 AM PDTPersian Westender, I really enjoyed reading your creative writing several time. What a beautiful ending that is!
Such a lovely memory!
by Azarin Sadegh on Tue Aug 11, 2009 02:11 AM PDTDear Persian Westender,
I just realized what you really meant on your comment to me!! Sorry..I think my "dozari" was so "kaj"!!
Such a sweet piece! There is a real hope in your memory the way you remember it, and in your attitude toward our future...and I keep telling myself, why not?
Thank you for sharing your beautiful writing with us, Azarin
A dream that will come true.
by 1 hamvatan on Tue Aug 11, 2009 01:51 AM PDTI simply loved it. Made my Day.
Thanks.
پاینده باد ایران
Dear Westender
by Nazy Kaviani on Mon Aug 10, 2009 07:11 PM PDTThis is lovely! So light and so sweet, full of respect for knowledge and experience which, unfortunately, sometimes can only be achieved through loss. Thank you for "remembering" them all in your memory from the future. A very touching piece of writing.
Hi MPD
by persian westender on Mon Aug 10, 2009 05:32 PM PDTI saw you later in the exhibition. but you didn't see me! thnx for reading
Hi Anahid,
by persian westender on Mon Aug 10, 2009 05:31 PM PDTSmile would work well, Thanks for reading!
من هم آنجا بودم
Multiple Personality DisorderMon Aug 10, 2009 03:24 PM PDT
... و متوجه شدم چندی پیش به مناسبتِ مبارزه های درون متروئی اسم مترو به مرور زمان تبدیل شده بود به پیشرو، و کلمهء اتوبان بخاطر اینکه مردم بعنوانِ اعتراض در اتوبانها بوق می زدند یواش یواش تبدیل شد به بوقآبان.
Sweet, I like this, I really like this
by Anahid Hojjati on Mon Aug 10, 2009 02:21 PM PDTDear Persian westender, this is really touching. Like Azarin says, I don't know If I should laugh or cry. But maybe a smile goes well with thought of such a day. So I smile.