www.politicofcanada.blogspot.com

سعید سلطانپور-

soltanpour@hotmail.com

روزپنچ شنبه 15 دسامبر 2011، رانندگان اتوبوسرانی یورک (انتاریو) در هشتمین هفته اعتصاب خود، تظاهراتی را در برابر ساختمان اداری یورک در شماره 17250 یانگ برگزار کردند.

ساعت 9 صبح جلسه اعضای منطقه یورک که از شهرداران مناطق ریجموند هیل، وان، نیومارکت، (استافیل-وایت چرچ)- ارورا-مارکهام تشکیل می شود آغاز شد.

در این جلسه موضوع اعتصاب اتوبوسرانی در دستور کار نبود. در حالی که ده ها راننده اعتصابی از مجموع 700 راننده از ساعت 7:30 صبح تا ساعت 12 در محل تالار انجمن منطقه یورک به سخنان گوش داده بودند. در نهایت 2 دقیقه وقت به نماینده رانندگان روی دویله داده شد که به گفته روی، در گوشهای سنگین شهرداران و بیل فیش ریس دولت شهری یورک نرفت. رانندگان نا امید و با سروصدا جلسه را ترک کردند.

رانندگان از ابتدای خیابان میلاک و یانگ در نیومارکت، راه پیمایی خود را به سمت ساختمان یورک آغاز کردند. در ساعت 8:15 صبح، در حالیکه حداقل 13 ماشین پلیس به همراه چندین پلیس دوچرخه سواردر جلوو پشت سر اعتصابیون حرکت می کردند. باند شمالی خیابان یانگ بسته شد.تعدادی از رسانه های اصلی از صبح زود در این محل حضور داشتند. تقریبا مانند معمول همیشه، تنها من از رسانه اقلیتی قومی در آنجا حضور داشتم. احسان تقوی عکاس مجله سلام تورنتو هم ساعت 9:30 خودش را رساند. و این اعتراض را در دوربین خود ثبت کرد.

از ساعت 8 صبح تا نزدیک به ساعت 1 در محل مذکور، حضور داشیتم و مصاحبه هایی را با تعدادی از رانندگان اعتصابی ایرانی تبار و نیز نماینده اتحادیه انان انجام دادم. خانمی از طرف بیل فیش، ریئس یورک به قسمت ما که مشغول مصاحبه ها بودیم آمد و گفت که اگر مایل باشیم می توانیم با فیش مصاحبه کنیم که برای پوشش خبری به همه طرف های اعتصاب گفت و گویی هم با وی انجام شد که حاصل ان را می خوانید. یکی از کسانی که جدای از خبر جامعه ایرانی، موضوع را شخصا دنبال می کند محسن تقوی است که نزدیک دو ماه است که از سوارشدن بر این اتوبوسها، محروم شده است.

تاریخچه: منطقه یورک تنها منطقه ای در انتاریو هست که اتوبوسرانی آن توسط 4 شرکت مختلف که در مناقصه قرادادها شرکت می کنند. یک شرکت سال گذشته قرارداد خودش را تمدید کرده است ودر حال حاضر رانندگان 3 شرکت دیگر یعنی(یورک بی ار تی) واولیا ا- فرست کانادا و میلرترانزیت که قراردادهای مختلف با شرایط کاری یکسان را دارند، از روز 24 اکتبر وارداعتصاب شده اند. تا سال 2001، هر کدام از 5 شهر یورک شبکه اتوبوسرانی خود را داشتند.در سال 2005، ویوا با اتوبوسهای جدید وسرویس منظم تر آغاز بکارکرد.
شرکت حمل و نقل ویولیا که یک شرکت فرانسوی هست به گفته سایت رسمی شان، Veolia Transportation

با داشتن 200 قرارداد در امریکای شمالی منجمله یورک انتاریو، و داشتن 18هزار کارمند بزرگترین شرکت حمل و نقل در امریکا ی شمالی (کانادا-امریکاو مکزیک) می باشد. از مجموع 13 مدیراین شرکت، 12 نفر سفید پوست شامل دو زن و یک مرد سیاه پوست می باشد. به گفته اتحادیه ای تی یو 50 میلیارددلار درامد ناخالص این شرکت در سال 2010 بوده است .در سال 2009، شش میلیارد و یک میلیون یورو درامد این شرکت بوده است. دانستن این آمار نشان از کار سخت اتحادیه و رانندگان یورک که بسیاری از آنها اقلیت های قومی کانادایی هستند در بدست اوردن خواستهای عادلانه در برابر چنین شرکت بزرگی می باشد.

میلر ترانزیت بخشی از شرکت میلر هست که در بخش راه سازی و جمع اوری اشغال در انتاریو فعالیت می کند و مرکزان در شهرمارکهام انتاریو ( میلر و ودباین ) است.

فرست استیودنت کانادا First Student Canada

این شرکت با 10 هزار اتوبوس، بزرگترین شرکتی است که بعداز ورشکستگی لید لا وفروش آن، قراردادهای اتوبوسهای مدارس کانادا را به عهده گرفته است. شرکت میلرقرارداد اتوبوسرانی درنیومارکت را برنده شده است.

قراردادهر کدام از این شرکتها با یکدیگر متفاوت است. این دوره از قراردادها 4 ساله خواهدبود و تا سال 2016 معتبر خواهدبود.

اتحادیه ای تی یو – ترانزیت یونیون ادغام شد ه – ضعفها و قوت ها

Amalgamation Transit Union Local 113, Local 1587

نقاط قوت

شعبه 113، اتحادیه اتوبوسرانی تورنتو با 9000عضو می باشد. اتوبوسرانی تورنتو سومین شرکت بزرگ در امریکای شمالی ( بعد از نیویورک و مکزیکوسیتی ) است. این اتحادیه نمایندگی 170 راننده شرکت ویولیا را نیز بر عهده دارد.

باب کنیر،، اهل مبارزه هست. ( این مبارزه را در در استانداردهای اتحادیه های کارگری و کارمندی آمریکای شمالی باید دید. و متفاوت است از انچه که فعالین سیاسی کارگری ایرانی و یا امریکای لاتین به آن باور دارند )

شعبه 1587 تعداد 340 راننده را نمایندگی می کند. رئیس این اتحادیه روی دویله هست که مصاحبه ای هم با وی انجام داده ام که در ادامه این گزارش شاهد آن خواهید بود.

یکی از ضعف های اتحادیه نداشتن دفتر در منطقه یورک هست. نداشتن دفتر،امکان ارتباط بااتحادیه را در مواقع غیر از اعتصاب مشکل می کند. دفتر این اتحادیه در شماره 812 خیابان ویلسون در میانه تورنتو قراردارد.

منطقه یورک اگرچه بزرگترین تجمع اقلیت های قومی را دارد ولی کنترل سه دولت، بطور سنتی در دست سفیدهاست. حتی در مورد اتحادیه ها نیز، صدق می کند.

از سوی دیگر، اقلیت ها که بیشترین استفاده کننده از حمل و نقل یورک هستند، سنتی، کمتر خود را در گیرفعالیت احقاق حق و ابراز عقیده و پیامدهای آن می کنند.

رسانه ها در مورد اعتصاب پوشش دارند ولی بیش از یک دقیقه و یا دودقیقه نیست. یعنی مسائل کلی مطرح می شود و بالطبع اقلیتها منجمله جامعه ایرانی کانادایی از جزییات اعتصاب و درخواست های رانندگان بی خبرمی مانند. از انجا که اعتصاب در زندگی بخشی از جامعه ما، اثر مستقیم مالی و روانی دارد، بدلیل عدم اطلاع رسانی اتحادیه، همه انگشتها بسوی رانندگان نشانه می رود.

گرشاسب و کشاورزی هردو می گویند از اینکه اعتصاب باعث بروزمشکلات برای مردم و جامعه ما شده است متاسف هستند. گرشاسب می گوید فرزندان وی برای رفتن به دانشگاه از اتوبوس یورک استفاده می کرده اند که اعتصاب مشکلی برای خود آنها هم هست. این دو راننده اعتصابی همچنین از شیوه اتحادیه که در هفته اخیر اقدام به حرکات ایذایی مانند اشغال اتوبوسها کرده است. راضی نیستند و این را به اتحادیه هم منتقل کرده اند. در این شیوه اعضای اتحادیه، مثلا 60 نفر در اتوبوسی که در اعتصاب نیستند سوار می شوند و بالطبع جایی برای مسافران عادی نخواهد بود. همین امر باعث شد که بیل فیش- رئیس منطقه یورک در روز دوشنبه 19 دسامبر از دادگاه بخواهد که مانع این حرکتها و نیز ایجادراه بندان ( که به مدت چند دقیقه توسط پلیس به رسمیت شناخته شده است ) بشود. این در حالی است که فیش قبلا گفته بود که در اعتصاب دخالت نخواهد کرد. مصاحبه با بیل فیش را نیز دراین گزارش می خوانید. دادگاه روز 5 شنبه درمورد این شکایت رسیدگی خواهد کرد.

حق اعتصاب بخشی از دمکراسی هست. سیستم هم سرمایه داری است و برای هر پنی که برای حقوق بگیران و نیروی کار هزینه می شود، چرتکه می اندازد. سیستم بدلیل عدم حضور مردم در صحنه سیاسی، سعی می کند با تعویق مذاکرات، پولی را که از نپرداختن حقوق کارمندان پس انداز می کند، به نوعی افزایش حقوق 2 و یا 3 درصدی را جبران می کند.

مثلا اعتصاب اتوبوسرانی اتاوا، پایتخت کانادا، بعداز 51 روز در 29 ژانویه 2009 با توافق بین اتحادیه و شهرداری اتاوا پایان گرفت. تنها تورنتو که قلب اقتصادی کاناداهست اتوبوسرانی به عنوان یک سرویس ضروری در مجلس خوانده شده است که رانندگان آن حق اعتصاب ندارند. این قانون هم در دولت لیبرال دالتون مک گینتی با حمایت محافظه کاران در 30 مارچ امسال تصویب شد که چراغ سبزی به راب فورد شهردار محافظه کار بود.

اگر فعالین کارگری ایرانی تبار که تجارب خوبی در این زمینه ها دارند، بتوانند رانندگان را آموزش بدهند، بجای اعتصاب می شود، از حرکاتهای اعتراضی بعداز شیفت رانندگان و اطلاع رسانی به مردم در مورد خواستهای قانونی و مشروع خود، سود بیشتری بردو فشار سیاسی بیشتری بر مقامات وارد کرد.

گرشاسب می گوید گزارشاتی از تعلیم دیدن راننده توسط شرکت ویولیا به آنها رسیده است. اگر اعتصاب ادامه پیدا کند، همانگونه که در روز 5 شنبه اعلام شد، برخی از رانندگان اعتصابی کاری در جای دیگری پیدا کرده اند.، تعداد بیشتری بدنبال کار خواهندبود. فشارهای اقتصادی بر خانواده های اعتصابیون، از شیوه های فرسایشی است که طرف های مقابل از بکار گرفتن آن کوتاهی نخواهد کرد.

یکی از رانندگان به من گفت که وی از بانکش خواسته است تا وام خانه اش را برای مدت 3 ماه، معوق بگذارد.

با جمشید باقرزاده از بنیاد فروردین که از ساعت 8 صبح در جلوی ساختمان یورک حضور داشت و از تورنتو تا نیومارکت را در هوای بارانی 5شنبه آمده بود، گفت و گویی داشتم. جمشید باقرزاده می گوید ازآنجا که این اعتصاب بر روی بخشی از هموطنان ایرانی مان در منطقه یورک تاثیر داشته است، با توچه به تجارب خودم ازفعالیت در اتحادیه های کانادایی، بنیاد فروردین نامه ای را در تاریخ 10 نوامبر 2011برای برخی مقامات یورک و نمایندگان مجلس انتاریو در یورک فرستادیم. در این نامه از این مقامات خواسته بودیم با توجه به مشکلات جدی برای کامیونیتی ایرانی و دیگر کامیونیتی ها، از نفوذ خود برای بازگرداندن دو طرف به میزمذاکره برای پایان دادن به اعتصاب استفاده کنند.

باقرزاده می گوید تا چند روز پیش نمی دانستیم که درحدود 17 راننده ایرانی هم در این اعتصاب هستند که بالطبع ضرورت دخالت سیاسی برای پایان دادن عادلانه به این اعتصاب را ایجاب می کند. ازباقرزاده می پرسم نظر مقامات چه بود؟ می گوید ویتو اسپتاتافورا نماینده منطقه ای از ریچموند هیل گفت که با بیل فیش در این مورد صحبت خواهد کرد وگفته بود که در این اعتصاب یورک دخالت نخواهد کرد. بیل فیش هم تقریبا همین موضوع را اتخاذ کرده بود. وی می گوید متاسفانه پاسخی تاکنون از مایکل چن – نماینده و وزیر لیبرال ( مارکهام ) – هلنا جکز- نماینده لیبرال – اوک ریجزورضا مریدی – نماینده لیبرال _ ریجموند هیل – دریافت نشده است.

در تاریخ 8 نوامبر 2011، طی ای میلی ازاتحادیه ای تی یو 113 تقاضا کرده بودم که اگر راننده ای پارسی زبان در میان اعتصابیون هست برای مصاحبه به ما معرفی کنند. متاسفانه خبری نشده بود. تا اینکه اقای گرشاسب تلفنی با من در 11 دسامبر تماس گرفت تا مشکلات خود را به اطلاع کامیونیتی برسانند.

ملاقاتی با ابوالفتح گرشاسب و کامران کشاوری انجام شد و درددل ها، مشکلات رانندگان را مطرح کردند. این خواسته ها با انچه که بطور کلی در رسانه های عمومی شنیده می شود جزییات بیشتری دارد که امکان موضع گیری را برای شنوندگان اسان تر می کند. با تشکر از این زحمتکشان که به نوعی نمایندگان جامعه ایرانی در برخورد با شهروندان یورک است، گزارش اعتصاب را باهم دنبال می کنیم. ا

گفت و گوبا رانندگان ایرانی تبار اعتصابی یورک

کامران کشاورزی می گوید 4 سال است که در شرکت فرست کانادا رانندگی می کنم. وی که عکاس هم هست، در طول مدت اعتصاب عکسهای زیادی از این مدت گرفته است و اعتصاب را بادوربین ثبت کرده است.

کامران در ادامه می گوید: بیل فیش پیام اشتباهی را به مردم می دهد ما 7 دلار اضافه دست مزد نمی خواهیم. دستمزد پیشنهادی2.5% افزایش هست که ساعتی 34 سنت می شود یعنی روزی دو دلار وخورده ای ه بجایی نمی رسد. یک راننده با 22 سال سابقه، در حدود 21 دلار حقوق می گیرد.

یکی از خواسته های ما تصحیح شیفت رانندگان هست . در حال حاضر بین دوشیفت 6 ساعت استراحت می دهند که نه می شود به خانه رفت و نه درآنجا امکانات رفاهی هست که بتوان استراحت کرد. مثلا صبح ساعت 4:30 باید شیفت را شروع کنم تا ساعت 10:30 یا 11 بعد 6 ساعت منتظر باشم تا بعداز ظهر چند ساعت دیگر را پرکنم. به عبارتی 16 ساعت وقت برای 8 ساعت کار، که عادلانه نیست. این برنامه ریزی به راحتی قابل حل است.

در محل کار هم، یک اتاقی هست با یک میزفکسنی و6 تا صندلی، اگر6 تا راننده آنجا باشند شماباید سرپا بایستی تا وقتت بگذرد.

ابوالفتح گرشاسب که 6 سال هست در ویوا کار میکند می گوید معمولا بعداز 44 ساعت کار، اضافه کار تعلق می گیرد. درحالی که در شرکت ما باید در دوهفته 88 ساعت کارکنیم تا اضافه کار تعلق بگیرد. یعنی اگر یک هفته 60 ساعت و هفته دیگر 28 ساعت بازهم اضافه کار تعلق نمی گیرد. از سوی دیگر وقتی کار ما تمام میشود تا برگرداندان اتوبوس به گاراژ که ممکن است 10 تا 15 دقیقه طول بکشد. اصلا به حساب نمی آید.

یکی از مشکلاتی که رانندگان اتوبوس با آن روبرو هستند و به چشم مسافران نمی آید، دست شویی رفتن است. طبق آیین نامه در صورتی که مسافر در اتوبوس باشد، امکان رفتن به دست شویی نیست. در پایان برخی از ایستگاه ها هم سرویس دست شویی وجودندارد مانند انتهای خط های وی 7 در مارکهام نزدیک بیمارستان. بعضی از وقتها 8 ساعت شیفت باید تحمل کنی. اگر هم از ساعت تنظیم شده خارج بشوی، با اخم و تلخ مسول اتاق فرمان روبرو می شوی که تورا مواخذه میکند.

پروین خانم که 6 سال هست در فرست کانادا کار می کند می گوید در روز بیماری، حقوقی به ما تعلق نمی گیرد

کامران می گوید اگر روز جمعه مریض شوی و تعطیلات بلند اخر هفته باشد، این روزها هم حقوقی تعلق نمی گیرد. پروین در ادامه می گوید ما بازنشستگی نداریم. تا وقتی سالم هستیم از ما کار می کشند ولی در مواقع نیاز به ما نمی رسند.

وی می گوید ما در سالهایی که اتوبوسها قدیمی بودند.کولر نداشتند ما به مردم سرویس دادیم که البته وظیفه ما بودولی حالا که اتوبوسها نو شده است و سرویسها بهتر، شرکتهای مدیریتی نمی خواهند شرایط ما رابهبود ببخشند.

پروین خانم از سیاستمداران انتقاد دارد.او می گوید این اقای فیش اصلا به حرف مردم گوش نمی کند و کار خودش را می کند وی طرفدار شرکتهای خصوصی است. بیل فیش سال 2010 رقمی بیش از 200 هزاردلار حقوق دریافت کرده است.

جلوی دوربین می گوید به همه ای میل زده ام به اقای مریدی و نخست وزیر انتاریو –دالتون مک گینتی –و همچنین به بیل فیش. ولی هیچ کدام جوابی نداده اند. وی می گوید برای آقای مریدی نوشتم که من ساکن نیو مارکت هستم. تلفن خودم را هم در ته آن اضافه کردم ولی جوابی نشنیدم. ولی رانندگان دیگری منجمله ایرانی تبارها در ربچموند هیل هستند. حداقل باید جواب آنها را می دادند. وی می گوید بهر حال ما این مبارزه را ادامه می دهیم.

کامران کشاورزی هم می گوید دوستان کانادایی و ایرانی ما به اقای مریدی ای میل زده اند و تلفن کرده اند ولی جوابی نشنیده اند.

گرشاسب از 3 بعد این اعتصاب می گوید:

1-

درشرایط سخت کاری هستیم. مناطق دیگر خیلی شرایط کاریشان بهتر از یورک هست .مناطقی مانند پیل – برامتون – می سی ساگا-

2- شرایط ما به یورک ابلاغ شده است ولی آنها می گویند خودتان با شرکتهای مدیریت مذاکره کنید. این د رحالی است که شرکتهای خصوصی ذاتا بر اساس حداکثر سود دهی برای خودشان و حداقل برای نیروی کار عمل می کنند. رانندگان یورک در مقابل این شرکتهای بسیاربزرگ بی پناه هستند. نیاز به کمک همه مردم یورک بخصوص کامیونیتی ایرانی هست. این شرکتها بی رحمانه شرایط نا عادلانه خودشان را تحمیل می کنند.

-همه اموال متعلق به شهرداری هاست. این شرکتها فقط حق مدیریت می گیرند که از حقوق رانندگان بیشتر است. متاسفانه در گذشته اتحادیه ها دقاع قوی از ما نکرده اند. به همین دلیل بر اثر اشتباهات کوچک تعدادی از رانندگان کار خود را ازدست داده اند. وقتی شما 10 ساعت در روز در خیابان یانگ را بالا و پایین میروی، امکان خطای کوچک مانند پارک کردن نزدیک به جدول از شما می رود. ماموران شرکت پشت سر شما می ایند تا خطایی از شما سربزند و شما راتوبیخ کنند.

3- نیاز به کمک شما هست. نیاز به کمک مردم هست. زیرا بسیاری از آنها از اتوبوس برای رفت و امد شهری استفاده می کنند. حالا محروم شده اند.

این رانندگان می گویند بزرگترین مشکل ما این است که در یورک اتوبوسرانی درحالی که توسط دولت شهری ( یورک ) زمین –تاسیسات – هزینه خرید اتوبوس و تعمیرات تامین می شود چرا مدیریت ان به شرکتهای خصوصی که اکثرا هم غیر کانادایی هستند واگذارمی شود. بیمه بهداشتی هم بین شرکتها فرق می کند برخی 50 -50 هست. دیگری 20 -80 و بطورکلی تبعیض در سیستم حمل ونقل یورک ملموس هست.

این رانندگان از ایرانی ها می خواهند که با شهردارهاو اعضای انجمن شهر منطقه ای مانند ویتو اسپاتورا و برندا هاگ - دیوید بارو ( شهردار ریچموند هیل)–و بیل فیش تماس بگیرند و از آنها بخواهند که دراین اعتصاب دخالت کنند و برای حل موضوع، حاکمیت تعیین کنند . زیرا هنوز اختلاف زیادی بین شرایط ما و شرکتها وجوددارد. َ arbitration

از این رانندگان می پرسم چقدراز اتحادیه دریافت می کنند. که می شنوم 150 دلار در هفته.

گفت وگو با روی دویله رئیس اتحادیه آی تی یو 1387

از روی می پرسم امروز در داخل سالن انجمن چه خبر بود؟

روی گفت که به من دو دقیقه وقت داده شد که من از طرف رانندگان و مسافران از اعضای انجمن یورک خواستم که در این موضوع دخالت کنند ولی متاسفانه به گوش آنها نرفت. آنها حرفهای خودشان را می زنندو به حرف مردمی که آنها را انتخاب کرده اند گوش نمی دهند.

سعید: چه شرایطی شما دارید؟

روی: ما می خواهیم که فورا به میز مذاکره برگردیم و حکمیتی تعیین شود. یکی از دلایلی که شرکتها از قبول حکمیت سرباز می زنند این است که می دانند حکم به ناعادلانه بودن شرایط پیشنهادی شرکتها رای خواهد داد.

سعید: دولت انتاریو می گوید دولت محلی یورک تقاضای دخالت نکرده است. یورک هم می گوید ما دخالت نمی کنیم و حمل ونقل در یورک سرویس ضروری نیست. بنظر می آید یک اراده سیاسی برای پایان اعتصاب وجودندارد؟

روی: رانندگان و اتحادیه نمی خواهندکه حمل ونقل یک سرویس ضروری باشد. زیرا حق مذاکره عادلانه را از ما می گیرد.. در تمامی موارد، مذاکره بهترین شیوه برای حل اختلافات هست. در این مورد ما فاصله زیادی داریم و نمی توانیم مذاکره کنیم. میانجی لازم است.

سعید: نظرسنجی نشان داده است 71 % مردم یورک موافق حکمیت هستند. بنظر می رسد قدرت بزرگتری پشت دولت منطقه یورک هست که اهمیتی به این نظرسنجی نمی دهد.

روی: همین امروز تلویزیون سی پی 24 این رقم را اشاره کرد. بیل فیش بجای اقدام مسولانه، از سیاست های ترساندن مردم استفاده می کند. وی اعلام کرده است که اگر با تقاضاهای ماموافقت شود هر صاحب خانه ای باید 260 دلار مالیات بیشتری بدهد. ما به این باور نداریم. بنظر ما آدمهای اشتباهی د رحال مدیریت حمل و نقل یورک هستند. این پول مردم هست باید توسط بخش عمومی اداره شود.

سعید: آیا شما در مورد این رقم مالیات بررسی کرده اید زیرا می دانید که سیاست ترساندن درحوزه مالیات همیشه در آمریکای شمالی در انتخابات عمل کرده است.

روی: اگر مالیات افزایش پیدا کند این تقصیر سو, مدیریت است. نه حقوق رانندگان. شرکتهای بزرگ سودهای هنگفتی بدست می آورند و لی حاضرنیستند سهمی از آنرا با نیروی کاری که آن را ایجادکرده است تقسیم کنند.

سعید: بدون حمایت کامیونیتی های مختلف در یورک که بزرگترین منطقه فرهنگهای مختلف است، امکان برنده شدن در این اعتصاب نیست. چرا تلاشی برای اطلاع رسانی اقلیت ها نکرده اید؟

:شما حتی از رسانه های عمومی مانند فیس بوک و تویتر استفاده نکرده اید تا با مردم در ارتباط نزدیک تری باشید

روی: ما هزینه زیادی روی رسانه ها کرده ایم. با انجام مصاحبه ها مردم را آگاه کرده ایم. متاسفانه برخی پیام ما را نگرفته اند. برخی از اقلیت ها امکان ارتباطی شان زیاد نیست. ما خوشحال خواهیم شد که با این ها مصاحبه داشته باشیم.

سعید: در تظاهرات امروز من هیج اتحادیه ای را ندیدم؟ آیا فکر نمی کنید حمایت گسترده اتحادیه ها یی مانند بیمارستان ها و معلمان که در یورک قوی هستند، پیامی جدی به یورک می دهد. مثلا 10 دقیقه زاکار دست کشیدن در حمایت از رانندگان.

روی:

اتحادیه ها از ما حمایت می کنند. ما همانگونه که چندماه قبل یک گردهم ایی 10 هزار نفری در میدان دانداس داشتیم باید این بار هم از چنین نیرویی استفاده کنیم.

سعید: راستی چرا شما از بنر برای اطلاع رسانی خواسته های رانندگان استفاده نکردید.

روی: علامت اتحادیه ها هست. وقت کافی نداشتیم.ولی این کار را خواهیم کرد.

سعید: جلسه انجمن یورک تا سال جدید برگزارنمی شود این یعنی ادامه اعتصاب

روی: من امیدوارم که انجمن اهمیت بدهد. البته الان به دو دسته تفسیم شده اند.

برای روی دویله و رانندگان ارزوی کریسمس خوبی را می کنم در حالی که کریسمس بدون کار، چندان هم خوش نخواهد بود.

با بیل فیش رئیس منطقه یورک گفت و گویی انجام دادم که موضع طرف های اعتصاب را روشن تر می کند.

سعید سلطانپور: در جلسه امروز چه نتیجه ای در مورد اعتصاب بدست آمد؟

بیل فیش: رانندگان امدند و گفتند که می خواهند به سرکار برگردند. می دانیم مسافران هم چنین خواستی را دارند. ما هم امیدواریم که هردوبه سر میزمذاکره برگردند. و انقدر صحبت کنند تا به نتیجه برسند. در ضمن انجمن تصویب کرد که بعد از پایان اعتصاب، یک ماه اتوبوسها مجانی خواهند بود. امیدواریم که سیستم به روال عادی خود برگردد.

سعیدسلطانپور: همه دوست دارند که چنین اتفاقی بیفتد ولی مذاکره سه شرکت در سه جلسه مختلف در هفته گذشته با شکست روبرو شد. حتی یکی از این ملاقات ها بدلیل اختلاف زیاد بین مواضع دوطرف اصلا مذاکره ای صورت نگرفت.چگونه شما می گویید مواضع آنان به هم نزدیک شده است.

بیل فیش: من بیانیه های دوطرف را دیده ام. الان اختلافات به یک درصد رسیده است. امیدوارم که این هفته با هم ملاقات داشته باشند. اگر اینقدرنزدیک باشند می توانند به توافق برسند.

سعید: شما واقعا فکر می کنید آنها می توانند قبل از سال جدید به توافق برسند؟

بیل فیش: من امیدوارم. در این صورت کریسمس بهتری برای همه خواهد بود.

سعید: بسیاری از 44 هزار مسافر روزانه، کامیونیتی ایرانی کانادایی و اقلیتهای دیگر هستند که برای رفتن به دانشگاه وکار به سرویس حمل و نقل یورک وابسته هستند. ولی شاهد هستیم که هیچ تمایل سیاسی برای پایان یافتن این اعتصاب و مشکلات این مسافران وجودندارد.

بیل فیش: ما هردو طرف را به مذاکره تشویق می کنیم. ما سرمایه گذاری زیادی در سرویس کرده ایم. ما می توانیم برنامه ها را توسعه بدهیم.ما به تمامی کامیونیتی های یورک کمک می کنیم که به مقصد خود برسند.

سعید سلطانپور: طرف مقابل می گوید که یورک تنها منطقه ای است که بخش خصوصی در آن اتوبوسرانی را اداره می کند. آیا شما آماری دارید که نشان بدهد سرویس بخش خصوصی بهتر است یا بخش عمومی.

بیل فیش: ما این سیستم بخش خصوصی را همیشه در 30 سال گذشته داشته ایم. بخش خصوصی برای ما خوب است. زیرا هزینه کمتری داشته ایم. درست است که در این دو سال گذشته دوباراعتصاب شده است که در گذشته از آن خبری نبود.

سعید سلطانپور: ایا شرکتهای مدیریت اتوبوسرانی در مدت اعتصاب از دولت محلی یورک پولی دریافت می کنند؟

بیل فیش: نه. به همین دلیل ما 6 میلیون دلار صرفه جویی در حقوق و هزینه ها کرده ایم که بعد از پایان اعتصاب یک ماه مجانی همه از ان استفاده خواهندکرد.

سعید سلطانپور: اخر دسامبر، ادارات دولتی در کانادا کارشان کم می شود. یعنی تا دو هفته دیگر خبری از پایان اعتصاب نیست

بیل فیش: من طرفین را تشویق می کنم که به میز مذاکره برگردند.

سعید سلطانپور: آیا شرکتها جریمه ای برای تهیه نکردن سرویس به مردم، می پردازند؟

بیل فیش:

نه. آنها جریمه ای نخواهند پرداخت. البته مواردی است که در قرارداد جریمه پیش بینی شده است که من نمی توانم آنها را اعلام کنم

سعید سلطانپور: اگر شرکت مدیریتی علاقه ای به بازگشت سرمیز مذاکره نداشته باشد زیرا جریمه ای پرداخت نمی کند، چه خواهد شد

بیل فیش: آنها به میز مذاکره برخواهندگشت. آنها هیچ دلیلی برای اینکار ندارند. آنها برای توافق به هم نزدیک شده اند.

سعید سلطانپور برای شما و یورک کریسمس خوبی را ارزو میکنم حمایت

با همت مهدی کوهستانی از مسولان کنگره کار کانادا ( سی ال سی ) سندیکای اتوبوسرانی شرکت واحد تهران روز جمعه 16 دسامبر طی بیانیه ای حمایت خود را از خواست های رانندگان اعتصابی منطقه یورک اعلام کرد.

حمايت سنديكاي كارگران شركت واحداز اعتراضات صنفي سندیکای کارگران شرکت اتوبوس رانی میلر – فرست کانادا و ویولا – شعبه113و 1587 شهر یورک استان انتاریو كانادا

با خبر شدیم در پیکار برای زندگی بهتر ورسیدن به زندگی شرافتمندانه که لایق همه کارگران می باشد همکاران ما درسندیکای کارگران اتوبوس رانی میلر – فرست کانادا و ویولا- 113و 1587 شهر یورک استان انتاریو در اعتصاب به سر مي برند و كارفرماي چند مليتي خود را با ضرر بيشماري روبرو كرده اند در حالي كه كارفرماي مزبور اعلام داشته اين اعتراضات هيچگونه ثمري نخواهد داشت

حاشیه – دوتن از رانندگان ایرانی تبار شرکت میلر که در تظاهرات شرکت داشتند از گفتگو بدلیل احتمال تلافی شرکت خودداری کردند.

با دفتر رضا مریدی نماینده ریچموند هیل در مجلس انتاریو در مورد نظرات مطرح شده ازطریق ای میل، سوال شد که منتظر پاسخ ایشان برا ی چاپ هستم.

بنابر بیانیه اتحادیه هااز 21 دسامبر تا اول ژانویه هیچ گونه فعالیت اعتراضی نخواهدبود. همانگونه که من پیش بینی کرده بودم این اعتصاب به سال جدید کشیده خواهد شد و فرسایشی خواهد بود.

* روزچهارشنبه مذاکرات مجدد بین دو اتحادیه و شرکتهای حمل ونقل قبل از شروع، شکست خورد.

1- مصاحبه با 3 تن از رانندگان ( کامران – ابوالفتح و پروین )، خواست ها – مشکلات – انتقاد از مریدی نماینده لیبرال ریچموند هیل برای عدم پاسخ گویی به نامه انان

Interview with three Drivers ( Iranian Canadian ) on strike about the strike, their rights and demands. the criticism of Reza Moridi , Richmond Hill MPP for lack of respond to their letter

//youtu.be/2IuIMV7ypdk

-مصاحبه با جمشید باقرزاده – بنیاد فروردین در مورد نامه فروردین به مقامات سیاسی در مورد ادامه مذاکره 2

interview with Jamshid Bagher Zadeh on Farvardin letter for the negotiation

//youtu.be/2IuIMV7ypdk

3- مصاحبه با روی دویله – رئیس اتحادیه آی تی یو -

Interview with Ray Doyle - President of ATU local 1588

//youtu.be/Bt0PCvNs3Yg

4- مصاحبه با بیل فیش رییس منطقه یورک

interview with Bill Fisch , York regional president

//youtu.be/VwTr5G4ngEU