www.politicofcanada.blogspot.com

از اینکه نهادی هزینه کرده است و عده ای از مخالفین (و نه ضرورتا اپوزیسیون به مفهوم تشکل منسجم) رژیم ایران را دور هم جمع کرده است، می توانست بهتر باشد
1

-اگر اطلاع رسانی شفاف تری انجام شده بود.
2- وقتی تا آخرین لحظات اسامی افراد شرکت کنند ه اعلام نمی شود
3

- زمانی که شرایط انتخاب شرکت کنندگان هنوز معلوم نشده است
4- محل جلسه اعلام نمی شود

5- پیشنهاد کنندگان جلسه نامشان همچنان مخفی می ماند

6-

بنیاد آمریکایی مشاور درانتخاب شرکت کنندگان اعلام نمی شود
عدم شفافیت سوالات و تردیدهایی زیادی را در بین افراد سیاسی و کسانی که حوادث ایران را دنبال می کنند، بوجود می آورد

رضا طالبی یکی از 3 مسول انتخاب شرکت کنندن، عضو حزب سوسیال دمکرات سوئد و همکار بنیاد اولاف پالمه در مصاحبه با رادیو سپهر می گوید : 30 دسامبر 2011 عده ای پیشنهاد کنفرانسی را به بنیاد دادند که در آن پیشنهاد شدگان خواسته بودند که نامشان برده نشود. وی می گوید در 4 ژانویه 2012 لیستی را دریافت کردم که نام های پیشنهادی در آن بود.

رضا می گوید قرار بود جوانان باشند 2- زنان باشند – 3- از جریاناتی که اهل گفت وگو باشند 4- از فعالین حقوق بشر باشند.
محدودیت جا بود بنابر این بیشتر از 50 تا 60 شرکت کننده نمی توانستیم داشته باشیم.
طالبی می گوید بدلیل سابقه ترور رهبران حزب دمکرات در میکونوس و سابقه ترور ما خواستیم که محل اعلام نشود ولی کنفرانس مخفی نبود زیرا توسط ما (بنیاد) سه روز قبل از جلسه منتشرشده بود.
و

اما همزمانی انتشار مقاله لیلا طبری با عنوان
"تهدید ها شروع شد. فعال شدن ماشین ترور جمهوری اسلامی در خارج " چهارشنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۰ در سایت روز "
لیلا طیریبا سوال در مورد مخفی نگه داشتن محل کنفرانس و خودکنفرانس، خود سوال برانگیز است. شاید یک اتفاق ساده باشد ولی عموما د رحوزه سیاست کمتر اتفاقی حادثه ای اتفاق می افتد.
در مورد مسله امنیتی کار بجایی است که رعایت امنیت و احتیاط شود زیرا رژیم ایران درست است که نمی خواهد سر به تن بسیاری از مخالفان اگر درایران باشند، باشد ولی فکر نمی کنم آنان چنین نظری در مورد بسیاری از مخالفان خود در خارج داشته باشند که تاکنون در دودهه گذشته حتی از ساختن یک ده آباد عاجز بوده اند (علتش باشد برای بعد).
باضافه اینکه برخی از این دوستان شرکت کننده، همیشه اتفاقا خودشان را بیشتر از دیگران درمعرض دید جهانیان گذاشته اند و خوشبختانه اتفاقی برایشان نیفتاده است و امیدوارم که در اینده هم سلامت باشند.

طالبی می گوید این کنفرانس مخفی نبود بلکه درش به روی همه دعوت شدگان باز بود.
در کنفرانس سران گروه 8 و 20 صدها خبرنگار در تورنتو حضور داشتند. ب

ا اوباما و هارپر هم د رکنفرانس خبری چند متر بیشتر فاصله نداشتم. ولی از قبل همه سوال کنندگان مشخص بودند و حتی ان خبرنگاران دستهایشان را برای سوال بالا نکرده بودند.

خوب د رجلسه پشت درهای بسته چه گذشت که ممکن است 20 سال بعد معلوم شود، کسی خبر دار نشد. ولی حضور صدها خبرنگار با پرس و جو از هیت همراه و گذاشتن خبرهای کوچک د رکنار یکدیگر سلامت اطلاع رسانی به مردم را تا حدی تامین می کند.
زیر فشارهای ایجاد شده در فضای مجازی بود که قطره ای اطلاع رسانی شد.

بنابراین شرط لازم این بود که اولا عجله در برگزاری این کنفرانس نمی شد. در غرب برای برگزاری سمینار ها حتما زمان بندی کافی و برنامه ریزی خوبی انجام می دهند.
طالبی ادامه می دهد ما 100 سازمان در طیف چپ داریم همین حدود درمیانه و هم در راست. اولا امکان دعوت همه باهم نبود. دوما اگر از بعضی چپ های مارکسیست دعوت می کردیم نمی امدند و اگر هم برخی ها می امدند حتما با لیبرال ها دعوای لفظی می شد.
-ایا بهتر نبود که بنیاد پالمه از همه این گروهها هم دعوت می کرد. اگر نمی آمدند ادعایی نمی توانسنتد داشته باشند.

ازعلی فیاض نویسنده مسلمان مقیم سوند که اتفاقا رضا طالبی از وقت رادیویی ایشان برای اطلاع رسانی اقدام کرده بود در مورد کنفرانس می پرسم، می گوید ما اطلاع نداشتیم. هیچ کدام از فعالین سیاسی نه خبردارو نه دعوت شده بودند. اصولا اولاف پالمه مرکزی برای کسانی که خواهان تغییر رژیم مذهبی ایران باشند، نیست.
از وی درمورد سوندی های شرکت کنند ه می پرسم می گوید تنها آقای رضا طالبی و مسعود مافان صاحب انتشارات باران از سوند دعوت شده بودند.
بنیاد پالمه اگربه گفتگو های سازنده بین تفکرات مختلف علاقه دارد بهتر است این بار طیف های دیگر را هم بطور شفاف تر دعوت کند. زیرا طالبی می گوید " من بر گزار کنند ه کنفرانس مخالفان سوریه در استکهلم بودم که کنفرانس موفقی بود. " تا انجا که مشخص است مخالفان سوری خواهان سرنگونی رژیم اسد هستند."

ین وظیفه بنیاد پالمه است که خطوطش را در این مورد با دعوت کردن از دیدگاه های مختلف شفاف تر کند.
این همه هزینه شده است. ساعتها کار فردی و گروهی شده است و نتیجه آن کنفرانس این است که باید بر ای گفتگو ووفاق دوباره باید جمع شد. اگر از راه دور هم از طریق اینترنت می شد با چند تا قهوه به این نتیجه رسد
فکرنمی کنم مقامات ژیم ایران هم مشکلی با این کنفرانس داشته باشند.
سخنی هم با اقای طالبی دارم که می گفتند واقعا سه روز گفت و گو بدون یک فحش و پرخاش و تهمت زدن، عالی بود. جمعی یک سنخ مگر انتظار دیگری هم باید داشت؟

باور کنید اگر اجازه بدهید به همه گروهها حتی خشونت طلب ترین آن و جنجالی ترینشان 10 تا 15 دقیقه حرفشان را در تریبون بگویند، آنها هم سیاسی کار هستند وخوب می دانند که اولا حرفی بیش از این ندارند. بعد هم ایرانیان خارج از کشور مردم از اقشار مختلف اجتماعی، شعور کافی دارند.
این تجربه ای است که درتورنتو و کانادا سالهاست که به آن رسیده ایم. مشکل عدم سازماندهی در داخل کشور است و نه خارج از کشور. در ضمن سالهاست که سوند وزنه سیاسی خودش در اروپا و جهان را از دست داده است.
خسته نباشید.