Savalan

در اینجا باید دو موضوع را از هم تفکیک کرد تا بتوان به صورت منطقی بحث کرد و به نتیجه رسید. یکی اینکه بگوییم منطقه آذربایجان و آناتولی تا حدود هزار سال پیش منطقه ای غیر ترک زبان بوده و بعدها با مهاجرت گسترده ترکها و غلبه آنها برمردمان بومی به تدریج این مناطق کاملا ترک زبان شدند. این مساله از نظر من میتواند منطقی و قابل قبول باشد. هر چند اثبات آن نیاز به شواهد بیشتری دارد و این تئوری مخالفانی هم دارد ولی چون مشابه این اتفاق در خیلی جاهای دنیا رخ داده است، فرضیه ای منطقی است. این یعنی ترکیزه شدن منطقه آذربایجان و ترکیه امروزی.اما بحث دیگری که تاریخ نگاران پان ایرانیست مطرح میکنید، ترکیزه شدن مردم ساکن این مناطق است و این ادعا که ترکهای امروزی ساکن آذربایجان و آناتولی از نظر نژادی غیرترک هستند و فقط زبانشان ترکی شده است. این ادعا با هیچ منطقی سازگار نیست! در روزگار کهن امکان آموزش زبان به مردم یک منطقه توسط مهاجمان، آن هم مهاجمانی که دامدار و رمه دار بودند و زبان نوشتاری توسعه یافته ای هم نداشتند، کاملا غیر قابل قبول است. کسانی که چنین ادعاهایی را مطرح میکنند باید پاسخ بدهند که ترکها و مغولهای مهاجم به ایران که آثار نوشتاری چندانی از آنها باقی نمانده و زبان نوشتاری به ترکی نداشتند، ... چگونه توانستند به جمعتی بزرگی که به زبان فارسی صحبت می کردند، زبان ترکی را بیاموزند؟ همه محققین تاریخی به مهاجرت گسترده اقوام ترک زبان به این منطقه در هزار سال اخیرتاکید دارند. ولی مساله اینجاست که ترکهای امروز فرزندان همان قبائل کوچ کننده به این سرزمینها هستند و نه مردمان غیر ترک سابق که امروز ترک زبان شده اند! یک نمونه تاریخی نزدیک، کوچ اجباری ارامنه از آناتولی است. صد سال پیش جمعیت بزرگی از ارامنه در آناتولی زندگی می کردند ولی امروز همان مناطقی که روزگاری ارمنی نشین بود، امروز کرد نشین یا ترک نشین شده است. اما این به آن معنا نیست که کردها و ترکهایی که امروز در آنجا زندگی می کنند، ارمنی هایی هستند که زبانشان کردی یا ترکی شده است! می توان به راحتی تصور کرد که همین اتفاق به تدریج در تمام مناطق ترک نشین امروز رخ داده است و هربار که قبائل ترک جدید به منطقه کوچ می کردند، چون قدرت حاکم در منطقه بودند، مردمان بومی را مجبور به کوچ اجباری به مناطق پیرامونی می کردند و زمینهای شان را تصاحب می کردند. تا اینکه امروز این مناطق تقریبا به صورت کامل ترک نشین شده است. یعنی ترک زبان شدن منطقه آذربایجان و آناتولی میتواندحقیقت داشته باشد ولی ترک زبان شدن مردمانی که در آنجا زندگی می کنند، با معیارهای عقلی جور در نمی آید. اگر این ادعا پذیرفته شود که همه ترکهای ساکن این مناطق ترک نیستند و فقط ترک زبان شده اند، آن وقت باید پرسید پس این همه قبائل ترک که به این منطقه مهاجرت کردند، امروز فرزندانشان کجا هستند؟ آیا آنها فقط وظیفه آموزش زبان ترکی به مردم غیر ترک منطقه را داشتند و پس از آموزش زبان ترکی به سرزمینهای قبلی خودشان برگشتند!؟ یا آنها هم در این مناطق ساکن شدند و زاد و ولدکردند و امروز فرزندان همانها بین ما زندگی می کنند؟

همه شواهد تاریخی نشان می دهد که شاهان ترک علاقه وافری به شعر و ادبیات فارسی داشتند. پاسخ شروانشاه به نظامی گنجوی یک نمونه بارز در این مورد است که او به نظامی می گوید که ترکانه سخن ما را نشاید!؟زبان فارسی در دوران حکومت ترکها بر ایران زبان فاخر و مایه مباهات پادشاهان ترک بود.چگونه ممکن است پادشاهانی که این چنین شیفته زبان و ادبیات و شعر فارسی بودند و در دربارشان صدها شاعر پارسی گوی وجود داشتند و به خاطر اشعار فارسی شان انعام می گرفتند، دستور داده باشند که زبان مردم منطقه به زور ترکی شود!؟ مشابه این اتفاق در خیلی جاهای دنیا بوده است. روزگاری نه چندان دور زبان لاتین و بعدها زبان فرانسوی که ریشه لاتین دارد در اروپا مایه مباهات بود و طبقات اشرافی در کشورهایی مثل آلمان فرانسوی حرف زدن را مایه مباهات خود می دانستند. اما امروز هیچ آلمانی ای اینگونه فکر نمی کند و زبان آلمانی را به زبان های دیگر ترجیح می دهند و در حفظ و گسترش و ترویج آن می کوشند. در این منطقه هم روزگاری زبان عربی و بعدها زبان فارسی زبان تفاخر و مایه مباهات بود و ما هم از این مرحله باید عبور کنیم و زبان مادری مان را دریابیم و در حفظ و گسترش آن بکوشیم. اگر هزار سال در ترویج زبان فارسی و غنا بخشیدن به آن فعالیت کرده ایم امروز دیگر وقت آن رسیده است که از این بیگانه پرستی و عاشق و شیفته زبان بیگانه شدن رهایی پیدا کنیم و زبان مادری مان را دریابیم پیش از آنکه به کلی از بین برود