Arts and Literature

كشورم ايران

كشورم ايران است
زادگاه كورش و اردشير بابكان
روسيه از دوستان و
چين هم از خودمان
غرب جزء دشمنان است
>>>

Norooz Blues

...>>>

شیرینی‌ عید با معلم نقاشی‌

در این اوضاع و احوال، تهران فقط در ایام عید قابل بازدید است. سال پیش، هوا ملایم و لطیف بود؛ مثل همان موقع که آقا محمد خان عاشق پایتخت جدیدش شد! همه زده بودند بیرون، و جمعیت شهر رسیده بود به حداکثر ظرفیت مجاز برای زیست انسانی‌ - یعنی‌ چیزی حدود دو میلیون. مسیر سرازیری از پارک ساعی تا کافه نادری را پیاده آمدم؛ که بنظر من، بهترین روش برای لذت بردن و شناختن هر شهری ست>>>

یاد ‬‬

‫انبوه قلب ترا‫
باد ترانه میخواند‫
در ذهن پوک زمان‫
 و قلب خیس تو
در کوچه ها ی خلوت درد میگذرد ‫ ‫ >>>

بهار تهران

باوركنید شیرینی نوروز
خشكید بر سفرۀ رؤیا:
چندین بهار رفت و
خرسِ زمان
در آستینِ اللْه خواب.
>>>

We are butterflies

Ruffled Mother-Earth
Rattles unworried islands
Obliterates lives
Vicious ocean waves
Carry more catastrophes
Jolted Japan aches >>>

نرگس مست

چار تکبیر بدنیا زدم و هر چه به دنیاست
دیده را بستم و جز مهر تو از جمله گسستم

چون سیه مستی ام از نرگس مست تو مرا بس
دل گسستم ز سوای تو و در پای تو بستم
>>>

کورش در آینه

شنها را می‌توانم شماره کنم
و آب دریاها را پیمانه بگیرم
من صدای خاموشی را می شنوم
و می‌دانم که مرد گنگ چه می‌گوید.
هشدار! بوی تند سنگ پشت می‌‌آید
با آن لاک استخوانی اش >>>

Bushehr? Earthquake? Disaster?

It is time for Iran too to revisit its nuclear ambitions. Unlike Japan, Iran is immune to devastating tsunamis, as Iran possesses no oceanfront. But like Japan, Iran has proven to be an earthquake prone country. An earthquake of a similar magnitude as experienced near the cost of Japan can potentially threaten Iran’s nuclear reactors. Furthermore, Iran’s oil and gas and other industrial sectors have historically suffered from under-investment, grave negligence, and lack of overhaul. If anything, this history raises concerns about the safety of the Iranian nuclear reactors in the long run>>>

It concerns me

It concerns me  
when we joke about catastrophes
It concerns me
when in our scale; the price of oil is heavier than freedom >>>

Newspapers & Cigarettes

Kal-Abbas is mad. Stark naked, like the day he was born, he runs out of his tattered house into the street, hollering at the top of his lungs. He curses at the people, as they try to get out of his way. When he sees women, Kal-Abbas stands still, leering. They scream and run away, holding on tighter to their chadors. He yells and runs after them, schlepping his bare feet over the hot & dusty asphalt. The neighborhood kids stop playing ball and follow him, laughing and screaming: “Divooneh! Divooneh !” Kal-Abbas beats his chest and wiggles his wrinkled penis, repeating: “Divooneh! Divooneh!”>>>

The Master

When I first heard Tara Kamangar perform with the Oakland Symphony Orchestra I had a feeling that she would soon be invited back on the same stage. As it turned out, the next time I heard her perform, Kamangar was not a behind a grand piano locked in a precise and passionate embrace with a Rachmaninoff piece; the versatile concert musician was improvising gypsy-jazz with a fiddle tucked under her chin, accompanying the group Kiosk. This March 18, Kamangar will be back on the Oakland Symphony stage, this time the young master has a Beethoven concerto under her piano fingers>>>

غم اعتياديست

باد
 یادگار جنبش برگیرا
خسته
 در گوشهایم زمزمهمیکرد >>>

The Ambassador

Hatefi was an assistant to a friend of the family stationed in the London embassy. He had been told to look after me, and he did so with great kindness. He also enjoyed taking time off from the office to take me and himself sightseeing. He liked to talk, and teaching me the ways of the world gave him a good excuse. We arrived at the embassy and walked up to the reception hall, the rumble of party chatter all around us. The ambassador was at the entrance, greeting the guests>>>

پزشک بدون مغز و زن بدون آب

براش مشروب و شام خریدم، و یه قصه کاسب شدم. رشتی بود، ولی‌ جین و تونیک رو به سبک انگلیسی‌‌ها می‌‌خورد؛ بدون یخ! دستهای پینه بسته و صورت چرمینش، آدم رو به یاد عمله‌های لر می‌‌انداخت. صداش اما خیلی‌ گرم بود، و چشماش شادابی کودکانه داشت. ماهی‌ دم سیاه (داسی) کیپ تاون رو با سالاد خیار‌گوجه محلی ... که عین سالاد شیرازی خودمونه ... به اشتها می‌‌خورد و با پیشخدمت‌ها به زبون "سواحلی" شوخی‌ و خنده میکرد>>>

هوس تازه

قرار عشق بازی را در ترن شمال غربی گذاشتیم. راس ساعت به ایستگاه قطار رسیدیم. در کوپه ی بی - چهار نشستیم. تا به خانه برسیم سه ساعت و چهل و هشت دقیقه وقت داشتیم. قرار گذاشته بودیم که نیمه لباس هایمان را در بیاوریم و کاری با نیمه ی دیگر نداشته باشیم تا به حس واقعی اش برسیم. همین که ترن شروع به حرکت کرد شروع به بوسیدن لب های همدیگر کردیم>>>

Demiurge

The ruler who is weak
has had three names:
the Accuser, the Fool
and the Masker of Truth.
>>>

Saving Farsi

It is hard to understand why in a community that prides itself for its wealth and knowledge; no one has stepped forward to help those who are desperately trying to resuscitate this “dying language.” When our children are small, we spend part of the weekend to drag them to community schools to teach them a little Persian, but when a university offers it, which would in turn train our future teachers, we don’t seem to grasp its importance. If these students are denied further studies in Persian education, then who is going to teach the children of our children? >>>