Arts and Literature

The Pork Eaters (1)

The runway at the old Tehran airport did not run parallel to the visitors’ viewing area. After the passengers boarded, the plane, whistling quietly, trundled out of sight off to the side of the building. Visitors went back to their chatter while they waited for the metamorphosis to occur. The conversation was full of travel: “Don’t cry, he’ll be back before your tears are dry.” “On my last trip to Amsterdam...” “The best restaurant in Cairo...”>>>

کابوس ویروس اسلامی در تهران

خواب می‌‌دیدم که سال ۲۰۲۱ است و بنده در خدمت گروه شیمیایی- میکروبی- هسته‌ای (شین- میم- ه) سپاه پاسداران در تهران، مشغول کار روی ویروس اسلامی هستم. طرح ویروس اسلامی، اولین بار توسط برادر پاسدار پشمیان به خدمت مقام معظم ولایت فقیه رسیده بود، و ایشان هم مختصر پایین صفحه نوشته بودند؛ "نصر من الله و فتح عن قریب ... اقدام شود!" >>>

دکمۀ احساس

پس از سالهای سال
که نخواهم گفت چند سال!
به من تلفن کرد که
دعوتم کند به شرکت
در یک کار اجتماعی و فرهنگی >>>

Frozen in time

The two art series that I am submitting relate to the culture of Iran during the 70s pre-revolution. The series "When Iran Went Pop!" was created back in early 2010, and the second series "Minimalist Posters for Iranian 70's TV Cinema Radio" I completed recently. Despite their appearance and titles the two series (that are closely related) are two conceptual works of Art disguised as a pop art and a minimalist series. I have used an Art school as a medium just as one might use tapestry or metal as mediums for conceptual work>>>

Which Road to Iran?

As revolutionary spirit is gaining momentum in the Middle East, it is only a matter of time before we see millions of Iranians take to the street demanding democratic change. The question is whether the US should seize the opportunity, at a time when Iran’s central government becomes vulnerable, to effect regime change militarily, through a coup, or other coercive methods? The Saban Center for Middle East Policy at the Brookings Institution drafted in 2009 nine different policy options for deal­ing with Iran>>>

Searching for Meaning

Much is written about Iranian women, Iranian films and Iranian women in Iranian film. But, the lives of Iranian immigrants in their new Western homes are rarely projected. In her debut film, The Neighbor, The New Yorker film editor, Naghmeh Shirkhan, takes a brave leap to make an elliptical narrative film about the rarely mentioned reality of Iranian women’s lives in ‘exile’. A dance instructor, struggling with memories of her mother and grandmother encounters her enigmatic neighbor Leila and her young daughter>>>

سرود سپاه گمشده ی کمبوجیه

شمشیرهایمان را در دریاچه ی سیوا بشویید
و از آن داسغاله های بُرنده بسازید
و هر ساله از برداشت خرما و زیتون خود
بخشی را به زائران معبد دهید >>>

آخرین خطابه‌ی عشق

و این
واپسین خطابه‌ی من در آستان معبد توست،
ای با من آمده شانه‌ به شانه‌ این همه راه
ای با من شریکِ سال‌های آن همه آه >>>

طناز

از زلف بلند تو دلم بند کمند است
بر تک تک هر رشته دلم سلسله بند است
کوتاه بود قصه ما در خم این زلف
هر چند مرا غصه این قصه بلند است >>>

آزادی سرود فرشتگان است

عموی من زنجیرباف بود. او همه زمستان برف ها را به هم بافت و سرما را به سرما، گره زد و یخ را به یخ دوخت. و هی درختان را به زنجیر کشید و پرنده ها را به بند و آدم ها را اسیر کرد. جهان را غل و زنجیر و بند و طناب او گرفت. ما گفتیم: ای عموی زنجیرباف! زنجیرهایت را پاره کن که زنجیر، سزاوار دیوان است، نه آدمیان که آزادی، سرود فرشتگان است و رهایی، آرزوی انسان>>>

ای بشر

من تو را بیش از خدایت دوست دارم ‌ای بشر
آنچه دارم من در عالم از تو دارم ‌ای بشر

من ز تو بیش از خدایت بیم دارم ‌ای بشر
شر تو گاهی‌ بود افزون ز خیرت ‌ای بشر
>>>

صادق هدایت و برتری نژادی

نمی دانم اما کافی‌ست که به آلبوم های خانوادگی عکس های دوران رضاشاه نگاه کنیم تا دریابیم که گذاشتن این نوع سبیل رواج همگانی داشته و مانند سبیل پرپشت ملی ‌گرایان و ریش شرعی اسلام ‌گرایان نشان از دلبستگی ‌های آرمانی می ‌دهد. در آن زمان تب هیتلردوستی در کشور بالا گرفته بود و طبیعتاً گذاشتن سبیل هیتلری نیز میان جوانان باب شده بود>>>

پل مدیریت

پیرمرد کنار دست راننده جا به جا شد. به دقت نگاهی به صورت شوفر جوان انداخت و گفت: من پل مدیریت پیاده می شوم. راننده با بی حوصلگی اصلاً نگاهش هم نکرد و زیر لب غرغر کرد: باشه! پیرمرد بدن نحیفی داشت با کله ای به اندازه توماس مان. دماغش مثل بینی مجسمه های جزیره آستر بود. راننده قیافه مچاله شده ای مثل ادگار آلن پو داشت. به همان عنقی>>>

درد

می کاود روح ِبی صبرم
می گوید و می گوید
و تیغ  فرومی کند باز
در زمان
بیرون می کشد از سیاهی ِستیز >>>