در هیهات ناگزیری واقعه


Share/Save/Bookmark

در هیهات ناگزیری واقعه
by Jahangir Sedaghatfar
28-Nov-2009
 

غصه میخورم،

به رغم باوری استوار

                        که گلگشت روزگار

به جز گذار کوته و تـنگی نیست،

و رهروان پیر خردمند را

                                در این گذرا

پروای هیچ نام ونشان و ننگی نیست.

 

غصه می خورم

به رغم یقینم که در تسلسل اعصار

بسا امید ِ ماندگاری رٌد ِ شما و ما

                                     بر امتداد لایتناهی،

پندار پوچ ـ مایه ای از وهم ِ تیره رنگی نیست.

ونیز اگر بماندمان اثری،

مگر سرشک حسرت و هیهات

                                        برلوح سنگی نیست.

 

با اینهمه،

           باز

               غصه می خورم که زودا زود

شما که جملگی همه گنجینه یی ز تذکره هایید،

شما که حافظان ادب

و ناقلان اساطیر باستانی مایید،

برهنه پا،

          دریغا -

                  به جبر مقدٌ ر

بدان سفر دور ناگزیر می روید

و آن همه قصه های نگفته هنوز را

در کوله بار سینه

                     با خویش می َبرید

وهیچتان دگر،افسوس

                           مجال درنگی نیست.

 

             

خیلی غصه می خورم -

                             چکنم؟

در این رواق غریبه،

به کوچ ِ راویان حماسه های کهن

                                        درنگریستن

- حتا، اگرچه به   َرسم توالی فصل-

اندیشه ی قشنگی نیست

 

                 ***

 

جهانگیر صداقت فر

تیبوران 10 جولای 2007


Share/Save/Bookmark

Recently by Jahangir SedaghatfarCommentsDate
Oh, how I wish
1
Nov 18, 2012
شراره‌ی کبریتِ بهانه
-
Nov 02, 2012
نقش آفرین
3
Sep 29, 2012
more from Jahangir Sedaghatfar