PROSE

سایه

صبح که از خواب بیدار شدم داشتم به همین مرگ فکر می کردم . مرگ پروری در ذهنمان جا خوش کرده ولی باز هم خودمان را گول می زنیم و ادامه می دهیم . خب چاره ای هم نداریم . چند روزی شنگولیم و چند روزی منگول . خدا خودش کارمان را درست می کند و توفان خنده ها

Painfully true

سایه مرگ از زندگی ما بیرون نمی ره ... چه در هوای آفتابی و چه در هوای طوفانی

اوه

اجرت با آقا امام زمان گم شده در غبار زمان

Hadi Jaan

 Maa chaakerim

At work I don't have access to Farsi font,but when I'm home,I always try to use Farsi fonts.

Ebi aka Haaji

ابی جان

رفیق  عزیزم . ممنون از کامنت ات . قبل از هر چیزی باید بگویم من به هیچ عنوان هیچ نوشته ام را ویرایش نمی کنم . یعنی همان لحظه ای که کارم را می نویسم  در وبلاگم می گذارم مگر اینکه اشتباه املایی داشته باشم . در رابطه با فنس و هوم لس باید بگویم حق کاملن با توست ولی چون به خودم قول داده ام کلمه ای که از ذهنم می گذرد همان طور بنویسم ولی دفعه دیگر حتمن رعایت می کنم . این را هم بگویم که گاهی بعضی کلمات در مغزم راحت به مسبر انگشت هایم می روند تا تایپش بکنم . راستی چرا ایرانی های ایرانیان دات کام فارسی تایپ نمی کنند . بهانه ی   نداشتن نرم افزار فارسی  خیلی قدیمی شده . فارسی شکر است !!! راستی من تو رو خیلی دوست دارم رفیق شیطون و همیشه خندان کرمانی مننننننننننننننننننننننننننننننن .

Hadi Jaan

 نسل سوخته به زندگی اش ادامه داد. همسری و بستری پیدا کرد و آب از آب تکان نخورد.

I can't say which one is better,I love all your writings.One connects with them so easily & becomes a part of the story.

May I suggest that you use the Farsi equivalent for the English words you have used,since I believe it is all about us; Nasle Sookhteh!!  correct me if I'm wrong please.

Parchin=Fence

Bi khaane maan=homeless

....... 

Ebi aka Haaji

آذرین جانم

دقیقن من هم از این تکیه خوشم امده .بی هیچ تعارفی این کابوس ها حتی در وقت خوشی هم دست از سر ما بر نمی دارد . من همیشه به تو افتخار می کنم هم زبان مهربان من

Half true, half imagination!

Great piece of writing, dear Hadi, as always! I love the imaginative way you tell your stories ...and they move me because somehow, they are also part of the memories of a whole generation: ours. 

My favorite lines:

به تو که فکر می کردم همه سایه ها از میان می رفتند. به تو که فکر می کردم دیگر اجساد شبانگاهی از جلوی اتاق و تختم رژه نمی رفتند. لعنت!  لعنت به این همه خاطره!

Thank you for sharing!

نازی قشنگم

قربون تو برم من .  حتمن می نویسم تا شررهایی که این نسل سوخته من و تو شاهدش بوده ایم را دوباره گویی کنم . 

شیرین و غمناک

هادی جان، پابه پایت آمدم و قصه ات شرر خاطرات عشق و جدایی و فراق را در جانم افکند. قصه گو، باز هم قصه بگو.

تکنیک

سرور خوب و مهربانم ، خیلی ممنون که همیشه با دقت نوشته های مرا می خوانی . من هم این نوشته ام را دوست دارم .چون وقتی داشتم می نوشتم سیل اشک صفحه ی کیبردم را پر کرده بود و من در لا به لای آب  کلمات را کورمال کورمال پیدا می کردم تا هجوم تصویرها مجالی برای نوشتن به من بدهد . این روزها  به این فکر می کنم که به قول کوندرا باید انچنان نوشت که انبانی از شعر و موسیقی کلام و عمق اندیشه بر سر خواننده اوار شود . نمی خواهم مثل احمق ها از خودم تعریف بکنم ولی این را با خیال راحت  می نویسم . من این روزها آنی را می نویسم که با پوست و خون تجربه اش کرده ام . من آنی هستم که دوست داشتم سالها باشم . از این همه شخصیت متضادی که در ایران داشتم حالم داشت به هم می خورد . پنهان کاری در همه ی زمینه ها . پرهیز از دشمنی . دقیقن یک مامور اطلاعاتی شده بودم که حتی از سایه ی خودش هم می ترسید . ولی زمانی فرا رسید که به جزیره ام آمدم و پس از چند ماه حس کردم ای وای چه  قدر پتاسیل دارم برای رها شدننش . شروع به دوباره نوشتن کردم . از شکل بستن کلمات نترسیدم . درست مثل کودکی شدم که به هیچ چیز قابل نیست . تنها خودش است و دنیای دور و برش . برای خودم هیچ ایستی قایل نشدم . راستی چرا باید می شدم .  دیگر به هیچ تشکیلاتی دلبسته نشدم . خواندم و خواندم . از سانسور درون خودن نترسیدم و حالا دارم آدمی می شوم که می داند دارد چه غلطی می کند . می داند دارد به کجا می رود . حتی عشق بازی کردن هم برایم تمرینی شده برای کامل شدنم ولی باز هم تشنه هستم . با اینکه بطری آب معندن همیشه کنارم است ولی تشنه تر  به خود زندگی نگاه می کنم . 

خانم مهربان

ماندای مهربانم برایت شادی پاینده در همه لحظه هایت آرزو می کنم

حتما

... در اولین فرصتی که آماده باشم برای اون نوشته ها.

هادی جان، امروز خیلی‌ دلگیر بودم و دیدم لازم دارم کمی‌ خوش و بی‌ خیال باشم. نوشته‌های مهم رو باید در مود جدی خوند که احساساتت حروم نشن. فعلا حباب‌های خوشیم کمی‌ ترکیده اند و فکر کنم تا چند ساعت دیگه بتونم کاملا دوباره به موضوعات جدی زندگی‌ فکر کنم.

This is the most beautiful story I've ever read from you.

This one is the most beautiful story I've ever read from you.
Amazingly beautiful, dear Hadi.
I have always read all your stories from the beginning, and am really very impressed by this one.
Not only the content but also the technique  is something completely unarguably splendid.
Actually I'd read it this morning right after it was posted, but wanted to read it again before making a comment.
That one really touched my heart.
More power to you.

The good behavior of the people, warms our heart and make us thankful.....  And the bad ones, just make us to recognize and appreciate the good ones!

بهانه های زندگی

ممنون رفیق جانم . کلمات ردیف شده ی تو دلگرمم می کند که باز هم بنویسم . گرچه نسل ما بدون نوشتن از پا خواهد افتاد . راستی بی تعارف شعر خودت در باره ی شهلا بهتر و محشر بود . به سامان باشی رفیق

Outstanding

I also found it a beautiful and sincere writing, and agree with Monda that this brief reflection on life is one of your outstanding writings. I also very much liked your last story about Shahla and found it as moving.

همه رفیق هایم

عزیزک نازنین من  این نوشته ام را دوست دارم چون به قول خودت آگاهانه نوشته شده . بی جهت واژه خرج نکرده ام . سعی کردم خود خودم باشم . حسابش  را که می کنم می بینم که چه جان سخت بوده ام من . در کشوری زندگی کردم که شاهد مرگ بهترین رفیق هایم بوده ام . شاهد وا زدگی رفیق های دیگرم . مصالحه با همه چیز و همه کس . آخ که چقدر خوب است که من زنده ام تا کتاب خاطراتم را بنویسم . زنده بودنم را دوست دارم چون می توانم از خودم و از نسل سوخته ای بنویسم که در هیاهوی پرچم ها و پلاکاردهای زنده باد و مرده باد زندگی اش را به یغما بردند .  راستی من فیس بوکم بلاک شده . می توانی به اسم پایین ادم بکنی و مرگ بر استکبار جهانییییییییییی . 

Pari pirahanpush

بهانه های واقعی برای با خود بودن

هادی جان این یکی‌ از بهترین نوشته‌هات بود که من تا الان خوندم. چون بدون هیچ سعی، خود آگاهی‌ واضعی در بر داشت، حتا از نوشته‌های قبلیت هم صادقانه تر بود. خسته نباشی‌.