POETRY

در حضرت تو غرق گناهم ای دوست
روی سیه ام بود گواهم ای دوست
از موی سپید خود ندیدم ثمری
من ماندم و این روی سیاهم ای دوست

******

در عشق تو دست از دل و دین بردارم
با عشق تو من بهشت خود را دارم
در دوزخ اگر وصل تو را وعده دهند
فردوس برین بر دگران بگذارم

******

یک موی تو بر هزار جان می ارزد
گیسوی تو بر هر دو جهان می ارزد
ابروی تو در پس صف مژگانت
بر صید دلم به صد کمان می ارزد

******

من بی تو بلای جان جهان را چه کنم؟
ای حور جنان بی تو جنان را چه کنم؟
عمری به قمار عشق تو باخته ام
من بی تو کنون سود و زیان را چه کنم؟

******

بازآ که سری بی سر و سامان دارم
دست از تو نمی کشم که تا جان دارم
از مردنم ای دوست غمی نیست مرا
بی روی تو زنده ام غم آن دارم

******

از تو همه عشق و ناز بادا ای دوست
واز ما غم جانگداز بادا ای دوست
مائیم و غم دراز و صد گونه نیاز
عمرت چو غم ام دراز بادا ای دوست

******

ای دوست که هم دشمن و هم دوست توئی
خون و رگ و استخوان و هم پوست توئی
هر جا که نظر کنم تو را می بینم
گویی که جهان و هرچه در اوست توئی

محمود سراجی
م.س شاهد