صادق هدایت[1] تبلور سرگشتگیهای «روشنفکری» ما و «اعتراض» به عقب ماندگیها و واپسگراییهای باصطلاح «روشنفکران» اخته ی ماست که از ناچاری خاک بر سر کرد و خودکشی!
هدایت «نماد» تلاشهای بی سرانجام ما در برابر افسون شیعه زدگی «پیشتازان» جامعه ی ماست. اگر هدایت [2] در نهانیترین پس زمینه های ذهنش تصور میکرد که هنرش را 200 سال دیگر خواهند فهمید؛ تجربه ی داغ 1357 و تداوم «روشنفکر»ی ابتر و اخته ی ما نشان داد که باید یک «صفر گنده» ی دیگر هم در برابر این 200 سال گذاشت؛ یعنی که 2000 سال دیگر هم نمیتوان و نباید آزادی، انساندوستی و ایراندوستی را در «روشنفکران»[3] ایرانی در چشم انداز داشت؛ چرا که افسون شیعه زدگی، عقب افتادگی، زن ستیزی و ایران ستیزی این «پیشتازان» را پایانی نیست؛ هر دم از این باغ بری میرسد!
نمونه ی تازه اش همین بلوای «سبز لجنی» و بازگشت به دوران «طلایی» امام آدمکشان کلان تاریخ، از سوی باصطلاح «رهبران» جنبش 1388 است.
صادق هدایت تبلور آرزوهای انساندوستانه، ایران دوستانه، مدرن و حتی حیوان دوستانه ی ایرانیانی است که در برابر «خشونت» ویرانگر «نادانی روشنفکری» ما به زانو میافتد و ذبح میشود.
آنانی که میکوشند «بوف کور» را «روانکاوانه» بررسی کنند، فراموش میکنند که هدایت چند صد داستان و پژوهش و مقاله و قضیه ی دیگر هم دارد که پرداختن به تنها یکی از آنها کمکی به «علم» روانکاوی نمیکند؛ اینگونه برخورد با هنرمندی «چند بعدی» چون هدایت، تنها یک بررسی تجریدی است و از آن چیزی «دستگیر» نمیشود؛ جز تداوم همان نافهمیها و کج بینیها!
«بوف کور» همان «علویه خانم» است؛ همان «کاروان اسلام» است؛ همان «حاج آقا»ست و «طلب آمرزش» و «پروین، دختر ساسان» و «توپ مرواری»... که در «بوف کور» در هیئت خوابی بر درونی ترین لایه های روحی نویسنده، شبیخون میزند و «هدایت» را تعریف میکند.
متولیان و تئوریسینهای حکومت اسلامی، خود بهتر میدانند که هدایت، جمالزاده و خیلیهای دیگر محصول و فرآورده ی دوران راه یافتن «مدرنیته» به درون ناخودآگاه ایرانیان، و شرم تازه شان از عقب ماندگی، بیسوادی، خرافات زدگی، وطنفروشی، معرب بازی و عنوانفروشیهای بی ارزش این جماعت است.
در دریافت حاکمان و تئوریسینهای چرکین اسلامی، هدایت مروج «نیاکان پرستی افراطی، دین ستیزی و فرنگی مآبی»[4] است که همه ی اینها در درک نادرست این متولیان، کفر مطلق و همسنگ با «زندقه» و «غربزدگی» ارزیابی میشود؛ چرا که در جنگ بین سنت و مدرنیته، این طیف «هنرمندان» همسوی مدرنیته، مبشر «آزادیهای اجتماعی» هستند که در فهم یکی از همین قماش [سید محمد خاتمی] «ولنگاری» تعریف میشود!
هدایت سمبل آگاهی و به خود آمدن بخشی از «روشنفکری» جامعه ی دفرمه ی ماست که به درون حرمسراها و اندرونیهای جهل زده ی «عوام کالانعام مقلد آخوندها» نقب زده است؛ نقبی ویرانگر!
هدایت «بیمار» نیست که او را روی تخت روانکاوی دراز کنیم؛ هدایت را کسانی روی تختخواب کج و کوله ی روانکاویشان دراز میکنند که «خود» مفهوم سرگشتگیها و شرم و خجالتهای هدایت را از عقب افتادگی «پیشتازان» و تحصیلکردگان ایرانی نمیفهمند. اینان، خود بیمارانی هستند که در زنجیرهای سنت، عقل ستیزی و عقبماندگی شیعه گری/کمونیستی شان قفل شده اند، و چون تعریفی برای سرگشتگیهای هدایت نمییابند، او را همچون اندیشه ی خود، «بیمار» ارزیابی میکنند؛ غافل از این که سرگشتگیهای صادق هدایت، سرگشتگیهای آنانی است که از رسوخ شیعه گری و خرافات، در بستر جامعه ی افیونی ما به فغان آمده اند.
آنچه همسنخان هدایت مینویسند، در واقع «نشان دادن» دمل چرکینی است که تا همین امروز هم جامعه ی افیون زده و شیعه زده ی ما را گرفتار شعبده بازی اش کرده است؛ دمل چرکین اسلامیسم و ضدیت با انسان، با اندیشه، و دمل چرکین بیهویت شدن سرزمینهای مفتوحه ی اعراب، به دست آنانی که از فرهنگ، هنر و سازندگی بویی نبرده اند؛ و هنوز هم پس از 1400 سال در پی نابودی فرهنگ و ارزشهای تاریخی ما، پستان به تنور اصلاح طلبی حکومتی و سبزهای لجنی و تئوریسینهای معیوب مارکسیست/لنینیست آن میچسبانند. هیچ کشوری در جهان و در تاریخ، زیر یوغ این دفرمگی گامی به پیش نرفته است؛ میدانستید؟!
هدایت، فغان و فریاد نسل شکفته ای است که میرود تا همه ی این عقل ستیزان را به جایگاه اصلیشان؛ همان حوزه های جهلیه عقب براند!
«زن اثیری» هدایت، ایران ماست که در مشت پیرمرد «خنزری پنزری» [شیعه زدگی و عقب ماندگی] به فاحشه ای بدل شده که از بخت بد عاشق همانی است که او را به مزبله ی خودفروشی و بیهویتی کشانده است.
دستمال چرکینی که آن گورکن بر روی کوزه ی قلمدان زیبای «ایران»[5] کشیده است، همان افسون شیعه زدگی ماست که تاریخ و فرهنگ ما و هویت ایرانی ما را چرکین و آلوده کرده است.
«دخترک» که در آغاز «اثیری» است، در آلوده دامنی رفاقت با پیرمرد خنزری پنزری، به لکاته ای بدل میشود!
«در دنیای جدیدی که بیدار شده بودم، محیط و وضع آنجا کاملا به من آشنا و نزدیک بود…»[6] در این «دنیای جدید» اتاقش «یک پستوی تاریک و دو دریچه با خارج، با دنیای رجاله ها[7] دارد…» و او را «مربوط به شهر ری میکند»[8] شهر ری[9] با «… کوشکها، مسجدها و باغ هایش…»[10] «از تمام منظره ی شهر، دکان قصابی[11] حقیری جلو دریچه ی اتاق [راوی] است که روزی دو گوسفند[12] به مصرف میرساند…»[13] قصابش «… آستین را بالا میزد، بسم الله [14] میگفت و گوشتها را میبرید…»[15] «کمی دورتر، زیر یک طاقی، پیرمرد عجیبی نشسته که جلوش بساطی پهن است. توی سفره ی او [علاوه بر چیزهای دیگر]… یک کوزه ی لعابی گذاشته که رویش را دستمالی چرک انداخته… فقط شبهای جمعه با دندانهای زرد و افتاده اش قرآن میخواند… گویا سفره ی روبروی پیرمرد و بساط خنزر و پنزر او با زندگی اش رابطه ی مخصوصی دارد…»[16]
پیرمرد خنزری پنزری همان اسلام مهاجم است که هرچند پیر شده، با این همه با ارتزاق از خون همان زن اثیری، نمیمیرد؛ اما زن را «ایران را» به کشتن میدهد؛ ایرانی که در برابر پیرمرد خنزری پنزری میرقصد و «دلبری» میکند... تا درد این تهاجم 1400 ساله را آرام کند؛ یا شاید این خوی وحشی مهاجم را تلطیف بخشد.
به نوشته ی خود صادق هدایت:
«ما که عادت نداشتیم دخترانمان را زنده به گور کنیم؛ ما برای خودمان تمدن و ثروت و آزادی و آبادی داشتیم؛ و فقر را فخر نمیدانستیم؛ همه ی اینها را از ما گرفتند و بجاش فقر و پشیمانی و مرده پرستی و گریه و گدائی و تاسف و اطاعت از خدای غدار و قهار و آداب کونشوئی و خلا رفتن برایمان آوردند؛ همه چیزشان آمیخته با کثافت و پستی و سودپرستی و بیذوقی و مرگ و بدبختی است...»[17]
و کار همه ی آنانی که در پی نگهداشتن این کج فهمی در بنیان اندیشه و خرد ایرانی هستند، نیز همچنین!
نادره افشاری
www.nadereh-afshari.org
*** *** ***
1- جهانگیر هدایت، مسئول بنیاد «هدایت» پس از خواندن این نوشته در فصلنامه ی «توشه/شماره ی سه/پائیز 89» برای ناصر فرخ، ناشرم و صاحب امتیاز «توشه» نوشت: «جناب آقای ناصر فرخ... مقاله ی «راز سربه مهر بوف كور» را خواندم. من تقریباً آخرین كتب و مقالات و مطالبی كه در باره ی بوف كور نوشته شده اند، خوانده ام. اخیراً كتاب بوف كور را دراروپا چاپ كرده ام كه دراین كتاب در بخش «نقدها و نظرها درباره ی بوف كور» 46 مورد از صاحبنظران ایران و خارج ذكرشده اند. این كتاب را از طریق وبسایت «آمازون» میتوان تهیه كرد. مقاله ی خانم نادره افشاری یكی از بهترین مقالاتی است كه درباره ی صادق هدایت و بوف كور و دیگر آثارهدایت خوانده ام. این خانم عزیز دقیقاً انگشت خود را روی غده ی چركین ایام گذاشته و عقده و بدبختی را درك كرده و نوشته است. از جانب من این دیدگاه وسیع و درك جامع را به ایشان تبریك بگوئید. این مقاله را برای همه ی آنهایی كه میفهمند، خواهم فرستاد. به هر تقدیر ما خوشوقتیم که محققانی در میان «زنهای ایرانی» این چنین میجویند و میكاوند و حقایق را مینویسند. میتوانید ایمیل مرا خدمتشان بدهید كه اگر تمایل داشتند تماسی داشته باشیم. ضمناَ منتظر دریافت مجله و كارهای جدید شما از آثارهدایت هستم/با سپاس/جهانگیرهدایت»
2- صادق هدایت در سه شنبه 28 بهمن ماه 1281در خانه ی پدری در تهران تولد یافت. پدرش هدایت قلیخان هدایت [اعتضادالملک] فرزند جعفرقلیخان هدایت [نیرالملک] و مادرش خانم عذری/زیورالملک هدایت دختر حسین قلیخان مخبرالدوله ی دوم بود. پدر و مادر صادق از تبار رضا قلیخان هدایت یکی از معروفترین نویسندگان، شعرا و مورخان قرن سیزدهم ایران بودند که خود از بازماندگان کمال خجندی است. او در سال 1287 وارد دوره ی ابتدایی در مدرسه علمیه ی تهران شد و پس از اتمام این دوره ی تحصیلی در سال 1293 دوره ی متوسطه را در دبیرستان دارالفنون آغاز کرد. در سال 1295 ناراحتی چشم برای او پیش آمد که در نتیجه در تحصیل او وقفه ای حاصل شد؛ ولی در سال 1296 تحصیلات خود را در مدرسه ی سن لویی تهران ادامه داد که از همین جا با زبان و ادبیات فرانسه آشنا شد. در سال 1304 صادق هدایت دوره ی تحصیلات متوسطه را به پایان برد و در سال 1305 همراه عده ای از دیگر دانشجویان ایرانی برای تحصیل به بلژیک اعزام شد. او ابتدا در دانشگاه بندر[گان] در بلژیک به تحصیل پرداخت، ولی از آب و هوای آن شهر و وضع تحصیل خود ناراضی بود؛ تا بالاخره او را به پاریس در فرانسه برای ادامه تحصیل منتقل کردند. صادق هدایت در سال 1307 برای اولین بار دست به خودکشی زد و در ساموا حوالی پاریس عزم کرد خود را در رودخانه ی مارن غرق کند، ولی قایقی سررسید و او را نجات دادند. هدایت سرانجام در سال 1309 به تهران بازگشت و در همین سال در بانک ملی ایران استخدام شد. در این ایام گروه ربعه شکل گرفت که عبارت بودند از بزرگ علوی، مسعود فرزاد، مجتبی مینوی و صادق هدایت. هدایت در سال 1311 به اصفهان مسافرت کرد. در همین سال از بانک ملی استعفا داد و در اداره ی کل تجارت مشغول کار شد. در سال 1312 سفری به شیراز کرد و مدتی در خانه ی عمویش دکتر کریم هدایت ماند. در سال 1313 از اداره ی کل تجارت استعفا داد و در وزارت امور خارجه کار گرفت. در سال 1314 از وزارت امور خارجه هم استعفا داد. در همین سال به تامینات در نظمیه ی تهران احضار و به علت مطالبی که در کتاب «وغ وغ ساهاب» نوشته بود، بازجویی شد. در سال 1315 در شرکت سهامی کل ساختمان کار گرفت. در همین سال عازم هند شد و تحت نظر محقق و استاد هندی بهرام گور انکل ساریا زبان پهلوی را فرا گرفت. در سال 1316 به تهران مراجعت کرد و مجددا در بانک ملی ایران مشغول به کار شد. در سال 1317 از بانک ملی ایران مجددا استعفا داد و در اداره ی موسیقی کشور به کار پرداخت. ضمنا همکاری با مجله ی موسیقی را آغاز کرد و در سال 1319 در دانشکده ی هنرهای زیبا با سمت مترجم به کار مشغول شد. در سال 1322 همکاری با مجله ی سخن را آغاز کرد. در سال 1324 بر اساس دعوت دانشگاه دولتی آسیای میانه در ازبکستان عازم تاشکند شد. ضمنا همکاری با مجله ی پیام نور را آغاز کرد و در همین سال مراسم بزرگداشت صادق هدایت در انجمن فرهنگی ایران و شوروی برگزار شد. در سال 1328 برای شرکت در کنگره ی جهانی هواداران صلح از او دعوت به عمل آمد، ولی به دلیل مشکلات اداری نتوانست در کنگره حاضر شود. در سال 1329 عازم پاریس شد و در 19 فروردین 1330 در همین شهر بوسیله گاز دست به خودکشی زد. هدایت هنگام مرگ 48 ساله بود. مزارش در گورستان پرلاشز در پاریس است. او تمام مدت عمر کوتاه خود را در خانه ی پدری زندگی کرد. هدایت در عمر ادبی کوتاهش داستانهای کوتاه و بلند متعدد، دو نمایشنامه ی تاریخی، یک نمایشنامه ی فکاهی، یک سفرنامه و مجموعه ای طنز منتشر کرد؛ همچنین نقدهای ادبی متعدد، مطالعات بسیار بر فولکلور ایرانی و ترجمه های بسیاری از متون فارسی میانه و از زبان فرانسه در کارنامه اش دیده میشود. اعتبار او به خاطر آوردن ادبیات و زبان مدرن ایرانی به جهان ادبیات است. اما تجدد و مدرنیته برای هدایت فراتر از مساله ی نسبیت علمی و تقلید صرف از ارزشهای غربی بود./برگرفته از وبسایت صادق هدایت
3- لشکر آدمهای دفرمه و از ریخت افتاده و «مسخ» شده توسط مذهب و ایدئولوژیهای کهنه ی ضد زن، ضد انسان، ضد مدرنیته و ضد حقوق شهروندی...
4- به نقل از نشریه ی اینترنتی آفتاب/ایران
5 - علی اکبر سعیدی سیرجانی نیز «ایران» را «آزاده بانو» میبیند که در چنگال خلیفه ی نااهل «تهران» به «قدرت خاتون» تغییر ماهیت میدهد و این منجیان جهل و بندگی بر سر این «قدرت بانو» همدیگر را تکه/پاره میکنند.
6- بوف کور ص 53
7- سعیدی سیرجانی را نیز چون دیگر روشنفکران «مدرن» ما به کشتارگاه خشونت حاکمان اسلامی بردند و «ذبح شرعی»اش کردند...
8 - بوف کور، ص 60
9- چرا شهر ری؟ من انتخاب این شهر را از سوی هدایت، ناشی از عشق او به زکریای رازی از اهالی همین شهر «ری» میدانم که فلسفه را بالاتر از نبوت قرار داد و معجزه را هذیان ارزیابی کرد؛ دانشمندی که شریعتمداران، آنقدر کتابهایش را بر سرش کوفتند که نابینا شد و نابینا از دنیا رفت؛ مردی که کاشف الکل و اسید سولفوریک بود و نخستین جراج چشم پزشک؛ هزار سال پیش از این در همین سرزمین افیون زده...
10 - بوف کور، ص 61
11 - کشتارگاه اوین
12 - ضحاک روزی دو جوان را خوراک ماران سر شانه هایش میکند؛ و هدایت اینها را دو گوسفند مسخ شده در دکان قصابی محله اش میبیند. قصاب شبها زمانی که با زنش ور میرود، [هم] ماتحت زنش را چون دنبه ی گوسفندی وزن میکند. شما بین حاکمان اسلامی و روشنفکران ضد زن ایرانی، با این قصاب در «بوف کور» همسویی نمیبینید؟!
13 - بوف کور، ص 61
14 - «بسم الله» گفتن این اسلامیون زمان «ذبح شرعی» مرا تنها به یاد آن امریکایی بدبخت میاندازد که زرقاوی القاعده او را برای «مجازات غربزدگی» در برابر تمام اسباب تمدن و تجدد [تلویزیون و اینترنت] سر برید.
15 - بوف کور ص 131
16 - بوف کور ص 62 و 63 برگرفته از کتاب «هدایت، بوف کور و ناسیونالیسم» ماشاالله آجودانی
17 - از رمان توپ مرواری، آثار ممنوعه ی صادق هدایت در ایران، چهار رمان، صفحه ی 104 نشر نیما، آلمان
Recently by Nadereh Afshari | Comments | Date |
---|---|---|
نادره افشاری درگذشت | 10 | Nov 10, 2012 |
پیش از حکومت کهریزکی اسلامی | - | Jun 29, 2012 |
جادو | - | Apr 01, 2012 |
Person | About | Day |
---|---|---|
نسرین ستوده: زندانی روز | Dec 04 | |
Saeed Malekpour: Prisoner of the day | Lawyer says death sentence suspended | Dec 03 |
Majid Tavakoli: Prisoner of the day | Iterview with mother | Dec 02 |
احسان نراقی: جامعه شناس و نویسنده ۱۳۰۵-۱۳۹۱ | Dec 02 | |
Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day | 46 days on hunger strike | Dec 01 |
Nasrin Sotoudeh: Graffiti | In Barcelona | Nov 30 |
گوهر عشقی: مادر ستار بهشتی | Nov 30 | |
Abdollah Momeni: Prisoner of the day | Activist denied leave and family visits for 1.5 years | Nov 30 |
محمد کلالی: یکی از حمله کنندگان به سفارت ایران در برلین | Nov 29 | |
Habibollah Golparipour: Prisoner of the day | Kurdish Activist on Death Row | Nov 28 |
Excellent observation dear Roozbeh!
by Souri on Mon Jan 03, 2011 07:31 AM PSTVery valid observation, right to the point. I have nothing more to add to your great comment. Bravo!
The good behavior of the people, warms our heart and make us thankful..... And the bad ones, just make us to recognize and appreciate the good ones!
ذبح اسلامي
G. RahmanianMon Jan 03, 2011 04:54 AM PST
اينكه ذبح اسلامي شد. فقط بسم الله رو كم داشت
ماشالله آجودانی و هدایت
Farah RustaMon Jan 03, 2011 02:54 AM PST
به جرات میتوان گفت که پویندهترین نقدی که در چند سال اخیر از بوف کور بچاپ رسیده از آن ماشاالله آجودانی و آخرین کتابش "هدایت، بوف کور و ناسیونالیسم" است. آجودانی در این اثر برخلاف پیشینیان که همواره از دید روانکاوی به بوف کور نگریسته اند، از دیدگاه تاریخی با آن روبرو میشود و از روش "میان متنی" که خود منبعث از فلسفه هرمونتیک هایدگر میباشد استفاده نموده و باز گشای سمبولیسم تاریخی بوف کور است. خانم افشاری، با تمام ارادتی که به ایشان دارم، عمدتاً از نقد آجودانی الهام گرفته اند ولی فقط در یک مورد به او اشاره کردهاند! توجه علاقمندان را به دو نقد بسیار آموزنده از کتاب آجودانی، یکی از داریوش آشوری و دیگری از شاداب وجدی، جلب کرده خواندن کتاب او را توصیه میکنم.
//ajoudani.com/index.php?option=com_content&task=view&id=29&Itemid=36
//ajoudani.com/index.php?option=com_content&task=view&id=42&Itemid=36
FR
دست مریزاد سرکار خانم افشاری
incognitoMon Jan 03, 2011 12:43 AM PST
از نوشته خانم افشاری اینطور استنباط میشود که هدایت که عمر هنریش با حکومت رضا شاه، جنگ جهانی دوم و هرج و مرج سیاسی سالهائ ۲۰ (یعنی زمانی که به گفته سلطنت طلبان، حکومت ایران سکولار بوده) مقارن بود، وقوع انقلاب و سر کار آمدن روشنفکران "دفرمه"، "ابتر و اخته" و "پیشتازان" "شیعه گری، عقب افتادگی، زن ستیزی و ایران ستیزی" را ۲۷ سال بعد از مرگ خود پیش بینی کرد، و به همین دلیل "از ناچاری خاک بر سر کرد و خودکشی."
به عبارت دیگر، آثار هدایت هیچ ارتباطی با آنچه در زمان حیاطش میگذشت، و خود شاهد بود ندارد، و به زعم خانم افشاری، هم و غم هدایت که نه ملی شدن نفت را پیشبینی کرد نه ۲۸ مرداد را، نه اصلاحات آرضی و تبعید خمینی، نه تاجگذاری و جشنهای دوهزار پانصدمین سال را، فقط و فقط محدود بود به آنچه قرار بود دهها سال بعد از مرگش اتفاق بیفتد. جل الخالق! تنها چیزی را که در مورد هدایت نمیدانستیم این است که او کسندرا (Cassandra) بود.
"بلواي سبز لجن"
G. RahmanianSun Jan 02, 2011 09:17 PM PST
The movement was real, uprisings real, brutalities of the murderous regime of IR real, people's sacrifices real. The only thing that was not in sight was real leadership. To keep blaming lame-brained "Islamic Intellectuals" for the historical mistakes of the opposition is as ugly as it can get! Stop blaming others for the failures of the opposition to unite. Do you expect the regime to cave in as soon as people pour into the streets of major cities without any idea of what to do next? Iranians inside the country know who the so-called leaders of the Green Movement are. What they can't find is any viable alternative. Not being able to see these simple facts will result in more failures.
I hope you wouldn't mind a critical comment...
by Roozbeh_Gilani on Sun Jan 02, 2011 09:08 PM PSTGiven all the approval and praise for your blog and Mr. Hedayat.
Given the political. rather than the literary perspective of your blog, I'd like to point out there were many intellectuals and writers, before and since Hedayat, some even "marxist_leninist!!" who clearly identified the damaging nature of religion in general and islam in particular case of Iran. Further, these writes and thinkers instead of constantly lamenting about what Iran was "before arab invasion" 1400 years ago, put forward ideologies, strattegies and even tactics to vanish islam from our land and to replace it with a system ultimatey free of all religious superstition. A lot of these thinkers paid the ultimate price for their ideals and patriotism and were killed by Pahlavis and islamist regime, by various means, from having air injected into their blood, to be shot in cold blood in hills around Evin, to be abducted on his wedding night and then tortured and executed, you name it. None of them committed suicide! You know why? Because they all loved life, yet they were tough, brave and willing to take a risk and if necessary pay the ultimate price for their ideals.
As a writer, Yes, Hedayat was a good writer. He was heavily influenced by Kafka. To that end he has his own place in Iranian litrature. But he was no Jack London, Steinbeck, let alone chekov or Tolstoy! He did not write for or to influence the ordinary Iranians to think for themselves, which would surely be his task if we believe what you say in your blog. I believe he simply did not believe in people and their historical role. If he did, he would write a story or two touching on why indeed the sasanid empire fell so easily to a gang of arab bandidts!
"Personal business must yield to collective interest."
Great Analysis
by farzin1953 on Sun Jan 02, 2011 07:24 PM PSTI enjoyed reading your article. Keep up the good work.
www.blindowl.org
Thanks for a great essay,
by Hooshang Tarreh-Gol on Sun Jan 02, 2011 06:37 PM PSTHedayat for ever remains one of those great writers that almost all want to avoid , but can't.
On a more specific level we could say he also had different phases in his life, was greatly influenced by French Surrealism, and eternally fascinated with the pre-Islamic Iran.
Haj Agha, Toop Morvari, and Olovieh Khanom are probably from his most "optimistic" period: the post-1940 Iran and the possibilities for change that caused such optimism. This was also for him a time of active participation in the cultural life of the country, chairing the First Iranian Writers' Congress (1943?) along with Bahar and others.
As for Blind Owl many have pointed to French Surrealists' influences on Hedayat: special issue of Iranian Studies, on Hedayat.
Sadegh Chobak in one of his last interviews mentions how Hedayat always had this indefatigable fasciniation with pre-Islam Iran and whatever he thought represented that "un-touched" Iran , not polluted by arabs abd Islam, sometimes bordering on very naive simplifications.
After all these years he still makes most contemporary writers look like midgets.
Hedayat vs Luther.. comparison
by SamSamIIII on Sun Jan 02, 2011 06:35 PM PST"His circumstances were no worst to that of Martin Luther with the Catholic Church of his time. The issue is that one Chooses to be Martin Luther and intelligently fights the Pope, and one choose to kill himself and deny his people of having him... "
Luther was a priest of the Holy Roman church, A well known entity within the circle of theological power who had the means, credibility & power to question the Catholic church. Hedayat was but a mere unknown "Fokoli , Farangii" free thinker in the ocean of Qaadessi worshiping Ommah and with no power/ties to either theology circle or within Shia power elites.
To answer your question, a thousand years before Hedayat another kiaani principalist free thinker named , Ferdowsi, did almost as you wished to turn the Omaru tides yet he failed . His failure was not because he was less than Luther but because his audience at home were mere alien ommaties and too numbified culturaly to be moved or impressed with his cause/msg.
Cheers!!!
Path of Kiaan Resurrection of True Iran Hoisting Drafshe Kaviaan //iranianidentity.blogspot.com //www.youtube.com/user/samsamsia
Very interesting
by divaneh on Sun Jan 02, 2011 06:01 PM PSTThanks for your excellent analysis. Hedayat was a true genius.
چرا هدایت خود را کشت؟
TapeshSun Jan 02, 2011 04:20 PM PST
//www.youtube.com/watch?v=XyQbeA3nc_0
A very good analysis
by Azadeh Azad on Sun Jan 02, 2011 04:43 PM PSTThere are those who use the so-called post-colonial theories of Edward Said, Frantz Fanon, and Jalal ale Ahmad to analyse Hedayat's works.
For instance, Yasamine C. Coulter asserts that the narrator in The Blind Owl, or Hedayat himself, is both an Orientalist and a native Iranian, therefore victimised by foreign ideas, although he is not aware of this. She says that this narrator *imposes* (sic) his intellectual superiority and Western views on *Iranian traditions.*
We know that these traditions are about Shia Islam and superstitions, but she abstains from mentioning them. She says that Hedayat’s ''superiority complex, which runs parallel to an Orientalist's ego,'' outcasts him since he discovers that there is an abyss between him and other people. Then, she concludes that the narrator in The Blind Owl, like Hedayat himself, is ''neither a true Westerner, nor a true Easterner;'' that he is scorned because he is ''distanced from the norm.'' The norm being the *Iranian traditions* aka Shia Islam and superstitions.
Someone should tell these so-called anti-colonial theoreticians that it is only by opposing the status quo and *native norms* that a society can advance.
This kind of reactionary analysis considers as ‘’normal’’ only those Iranian citizens who follow the Shia Islam and do not question the traditions. A fashionable and backward approach among the Western academia nowadays, which reinforces the grip of the Islamists on power in Iran.
//docs.lib.purdue.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=1081&context=clcweb
Azadeh
Nadereh Afshari, Sadegh Hedayat, Boof Koor
by Abdy Sadri on Sun Jan 02, 2011 04:11 PM PSTI am impressed by articles of such quality. And while I accept that Sadegh was well ahead of his time and clearly saw and suffered his society’s lack of education and knowledge, and while I also agree that the quality of the Iranian Western elite to be that of the 3rd world quality, it is very difficult to deny Sedegh’s weakness in his approach to change and bring his anger to work for him in a positive way. His circumstances were no worst to that of Martin Luther with the Catholic Church of his time. The issue is that one Chooses to be Martin Luther and intelligently fights the Pope, and one choose to kill himself and deny his people of having him. Strength, Determination and a Practical approach is what Sadegh sadly did not have.
Goes without
by SamSamIIII on Sun Jan 02, 2011 04:03 PM PSTsaying but I quadruple What was said below for a reading time well spent. Cheers!!!
Path of Kiaan Resurrection of True Iran Hoisting Drafshe Kaviaan //iranianidentity.blogspot.com //www.youtube.com/user/samsamsia
Delete
by Mehrban on Fri Apr 08, 2011 01:52 PM PDT*
Thank you.
by benross on Sun Jan 02, 2011 03:29 PM PSTThank you.
Wonderful read
by Monda on Sun Jan 02, 2011 02:50 PM PSTMamnoon.
Great ...
by ebi amirhosseini on Sun Jan 02, 2011 01:47 PM PSTEnjoyed reading every line.
Sepaas
Ebi aka Haaji