POETRY

فردا که آمدی

یادت بماند

پوست کاغذی خوشبوی آدامسم را بیاوری

که رویش عکس خروس داشت


شاپرک خشکی که پای چراغ حیاط رقصید و مرد

و توی قوطی کبریت توکلی به تو دادم


مو بند قرمزم

که توی دعوا جا ماند توی مشتت


عکس جشن تولد خواهرم

که با مداد سیاه

روی سرم گل کشیده بودم و پشت لب تو سبیل

و بر سر خواهرم شاخ


من هم می آورم


پرهای آن چهارده مگسی که ظهر تابستان گرفتی

و کندی برای من


تیرو کمانی که بارها به من بخشیدی و به جیک هر گنجشک پس گرفتی

و آخرش جا ماند پیش من


تیله های شیشه ای که توی بازی برده بودی و با لواشک من طاق زدی


اما

کاغذ تکلیف شب را که غایب بودی و برایت نوشتم

و با ماتیک قرمز مامانم پایین اش را بوسیدم را نیاور


قهر قهر تا روز قیامت