POETRY

سپاس

سپاس مجدد
از عزیزان صاحبدل خانم ها بهرخ مهنا و دکتر پریدخت صمیمانه سپاسگزارم ... محمود سراجی م.س شجاهد

قطره ام و میل به دریا مراست

درود بر شما استاد گرانقدرم

جرعه جرعه از جام عشقی که می سرایید نوش می کنیم و محظوظ می شویم ... تا همیشه پایدار باشید و برقرار

  توان هنری

توان هنری شما دوست و استاد عزیز و ارجمند ستایش برانگیز است. افکار و اشعارتان از عشق الهام میگیرد و آسمان دل را تسخیر می‌کند. درود بر شما. مانا و توانا باشید

با هزاران مهر و سپاس

سپاس فراوان

جناب سراجی عزیز،
دست مریزاد. الحق که با این دو قصیده حق این دو گوهر مرصع بر تاج عرفان را ادا کردید.
از نقطه پایانی کفر و پوشش و آغاز "لا اله" تا محو در "الا انا" برزخ و گستره ای به درازا و سعی بایزید را طلب می کند.
عارف سلطانی که از وادی تعین و حصار اسم " لا اله الا الّله" عبور کرد.
و به وادی احدیت بی تعین " لا اله الا هو" رسید. همه چیز اوست و در اوست.
از پای ننشست و به بستر حیرانی " لا اله الا انت" وارد شد. همه جا حضور
است و شهود و دیگر " من " جایگاهی ندارد تا "او یی" مضمون داشته باشد. من و
او به زیر سوال می رود. اما تکلیف " تو " این میان چیست؟
و سرانجام سی مرغ را سیمرغ می بیند. به سیمرغ که می رست زبانش از "تو" گفتن بند می آید. خود را سیمرغ می بیند و سیمرغ را خود.
به اتحاد می رسد و این ذره ورز دیده محو می شود. " لا اله الا انا". لیس فی جبتی سوا الله.
چقدر زیبا بیان نمودید که:
این ذره کـــــــــه در فنای مطلق
داعی شده این چنین به عصیان
*
این قطره که در ورای هستـــی
با ذات بحــــــــور گشته یکسان
ذره ای که داعی می شود و عصیان می کند. عصیانی که حیرت آور است. قطره ای
که خود را ذات بحور و دریا می بیند. قطره ای که ادعای در یا بودن دارد.
این است که بگویی بایزید برایم تافته جدا بافته است و نامش همواره شورشی در دلم ایجاد می کند.
شاد و برقرار باشید و سایه وجودتان مستدام.

که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکلها

مروری بر احوالات حضرت سلطان العارفین، بایزید بسطامی؛
  حضرت ايشان فرموده اند: تا بنده، در اين انديشه است كه بر روي زمين بدتر از او كسي هست، متكبر است!
 در مناجات ایشان نیز آمده است: پروردگارا، مرا از سوي خويش بفهمان، كه من از تو، جز به تو چيزي نفهمم.
 بار خدايا، هر كس كه با من بد كرده است و بد گفته است نعمت خويش را بر او انبوه كن ، آن گونه كه باد، دم برف را در ميان دره، توده و انبوه مي كند.
 مرا آن تهيدستي تسليم تو كرد كه با آن جز تو كسي برايم باقي نماند.حاصل همه، در نهايت، رجوع ايشان به يك چيز : طلب عفو.
و نيز فرموده اند: حظ من از خداي در ياد كرد اوست و حظ او از من در غفلت من.
همچنين گفته اند: زاهد گويد من چه كنم ؟ و عارف گويد او (حضرت حق) چه خواهد كرد.
بايزيد مي فرمود: مرا با خويش به در آمد نگاهي درآورد ، پس همۀ خلق را از ميان دو انگشت ديدم.
نقل كرده اند: ابو موسي گفت كه مردي آمد و در سراي بايزيد را كوفت. بايزيد گفت: چه مي جويي؟ گفت بايزيد را. بايزيد گفت: و من نيز بيست سال برآمده ام، در طلب بايزيد کوشیده ام، اما وی را نجسته ام، تو چطور می خواهی با یک در زدن بایزید را بجویی!!!
و بايزيد گفت : من، نه منم. نه من منم زيرا كه من، منِ اويم ، و او ، من او. او (حال از خود بي خود شدن و خود را در برابر حضرت محبوب نديدن).
بايزيد را گفتند به چه چيز معرفت را يافتي؟ گفت: به تني برهنه و شكمي گرسنه از همه.
از او دربارۀ (( اسم اعظم)) الاهي پرسيدند. گفت : بگو «لا اله الا الله» و خود آنجا استوار باش. او را گفتند اين چه گونه است؟ گفت: بشناسي اش چون يادش كني ، اگر یک تهلیله ( لااله الاالله ) از من باصفا برآید، پس ازآن پروای هیچ چیزم نیست.
و گفت : به هنگام فراموش كردن نفس است يادكرد آفريدگار نفس................................................................................................
آسمان بلند فرهنگ و هنر ایران زمین، پیوسته پرستاره باد و فروغ فرهنگ فرزانگی ایرانیان هماره دل و دیده جهانیان را روشنی و گرمی بخشیده است که جوهر این فرهنگ ناب، ایمان است و جان مایۀ آن عشق، و این است راز ماندگاری و جاودانگی عارفان و اندیشمندان حکیم و فرزانۀ ایران زمین.----------------------------------------------------------------------------------نازنین پدر مهربان و گرانقدرم، استاد العارفین و حکیم و اندیشمند فرزانه، جناب دکتر محمود سراجی ...
خدای را شاکرم که دوباره، فرصتی فراهم شد تا از محضر شما استاد بزرگوارم مستفیض شوم و بتوانم از کلام و سروده های عارفانۀ حضرتعالی، ره توشه ای معنوی را در مسیر پر از فراز و نشیب سیر و سلوک، به همراه داشته باشم و بر دانش خود بیفزایم.
 ...............................................................................................
با مهر و احترام، ارادتمند همیشگی شما - رضا شیرینکام

قدردانی

استاد سراجی بزرگوار

قلم توانا و زیبای شما خود نمایشی از

لا اله الا انا ، سبحانی ما اعظم شانی است ، که هر چه هست از یک ذات است

ای کاش همه چون شما بکوشیم به هر ورق که خوانیم  

درود بر شما

زیبا و باشکوه

عمیق ،زیبا و باشکوه ،،،خسته نباشید استاد

از تو غم عشق دهد جان مرا
از غم این عشق بسوزان مرا

غیر تو ام نیست بدل آرزو
گر چه بسازند ز خونم وضو

زنده ام ار عشق تو ام زنده کرد
نام مرا شهره آینده کرد

خواهمت ای دوست ببینم دمی
چون به گلی خفته نم شبنمی

wow - so beautiful

Minoospellerberg

غیر تو ام نیست بدل آرزو

گر چه بسازند ز خونم وضو

نازم قلمت که چشمه جوش شرابست

استاد سراجی عزیزم
با سکر می ات خراب و مستم کردی
صد ساغر و صد جام به دستم کردی
نازم قلمت که چشمه جوش شرابست
ازطعم خوشش باده پرستم کردی
درود برشمااستاد ادیب وفرزانه

محمود بُدّوحی