Archive - Jul 6, 2008 - Article

Making music, not war

On Saturday, June 28, when the fear of looming war against Iran was on the rise, here, in Prague, Iranian and Israeli musicians came together to perform in a warm and memorable concert in a prestigious and the oldest Czech world music festival, Respect, in a Woodstockesque flavor and atmosphere. Saeed Shanbehzadeh, a maestro of Ney-Anban (or as we call it in southern Iran: Ney-Anbooneh), after an hour of playing Bushehri ethnic music together with his 15 year old son Nagheeb, a very skilled drummer and percussionist, invited two Israeli percussionists participating in the festival to join them and let the people listen to an improvisation>>>

Obama's Jimmy Carter Disaster

President Carter's misguided approach to raising human rights (catered to fundamentalists and communists) in the context of US-Iran relations, led to the Shah's fall. Iran then became a theocratic abyss, whose radical fundamentalists tolerated far more abuse and torture of political prisoners than the Shah ever had, and supported a stream of terrorist acts and causes. The individuals who comprise Iran's theocracy are now the worlds, as well as the vast majority of the Iranian people's greatest enemies. Now, Barack Obama has said that he is inclined to meet with the internationally controversial Iranian President at the right time after due preparation and advance work by US diplomats>>>

Banking on God

Khums and Zakat are two charitable sums paid respectively by Shiites and Muslims collected by religious authorities in charge of them. Although, they are primordially supposed to be contributed among poor Seyyeds (descendents of the Prophet Muhammad) and the poor in the community.To some extent, they cover the questions of financial support for Jihad and terrorist activities in and out of the Muslim community, legitimacy of booty, and the financial benefit of the collectors, in Iran, the clergy. Booty (Ghanima / Ghanaemis taken by Mulims from “Infidels”) is legal after paying Khoms / Zakat. However, the lands which have been seized as spoils of war belong to the Muslim society>>>

بی سیر یا با سیر!

آقای علی اشتری را به جرم جاسوسی محاکمه و به اعدام محکوم کرده اند. تا اینجای مطلب هیچ چیز غیر طبیعی وجود نداره. این که یک جاسوس محاکمه بشه، طبیعیه. این که جرمش سنگینه، طبیعیه... اما بالاغیرتن "فریب خوردگی" این جاسوس، یک پایش میلنگه! اگه آقای علی اشتری یک دختر چهارده پونزده ساله ی خوشگل مامانی بود، خوب، می گفتیم "فریب خوردگی" تا اندازه ای طبیعیه. ولی آخه با این پیشونی بلند که تا مغز سرش رفته (واژه ی "کچل" در مورد کسانی مثل من که هنوز چند تار مو روی سرشون هست، واژه ی مناسبی نیست!) و با این بینی درشت (همین الان دوباره تو آینه نگاه کردم، دیدم سزاوار نیست بینی آقای اشتری را "خربزه ای" خطاب کنم!) خلاصه این که این منار را به کدوم جای کدوم گنجشگ بدبخت فرو کنیم که بگنجه؟ >>>

استقلال، ديروز يا فردا؟

دکتر مصدق، که بزودی به چهرهء اصلی ملی گرائی ايران تبديل شده بود، با بدست گرفتن رهبری «جنبش ملی» علم استقلال خواهی را برافراشت و از آنجا که در ميان گيره های استعمار امپرياليستی و استعمار استالينيستی قرار داشت ناگزير به مفهوم استقلال ضد استعماری نوعی معنای انزواجويانه و منفی بخشيد که در فرمولبندی سياسی او به نام «موازنهء منفی» معروف شد و ذهنيت يارانش نيز، در بلند مدت، در تنگنای همين تعريف باريک باقی ماند؛ حال آنکه اگر نيک بنگريم می بطنيم که سياست موازنهء منفی تنها يکی از انواع شکل های مبارزات استقالال طلبانه است و هر جنبش ضد استعماری لزوماً دارای ميژگی های نفی گرايانه نيست. استقلال به معنای انزوا و سختی کشيدن ناشی از آن نيست، بلکه می تواند حضور باز و همه جانبهء ملتی را در صحنهء بين المللی به ذهن متبادر کند که روی پای خويش ايستاده است، خود دوست و دشمنش را بر اساس منافع ملی خويش بر می گزيند و هرگز دارای دوستان و دشمنان دائم نيست بلکه، بقول چرچيل، دارای منافه دائم است>>>