Archive - 2008 - Article

دوستی به همین سادگی؟

آنچه مسلم است دنیا در مرحله گذارو رهایی از زیرسلطه نظام امپراطوری قراردارد. انقلاب ایران در منطقه استراتژیکی خاورمیانه نقش ارزنده ای در این گذار رهایی بخش ایفا کرده و می کند. لذا هر اظهارنظری از جانب مسئولین بویژه دولت عدالتخواه زیر ذره بین دشمنان انقلاب (امپریالیزم و صهیونیزم) ودوستان انقلاب، یعنی نیروهای عدالتخواه قرار می گیرد. بنابراین حتی اصل ظاهرا مسلم دوستی بین ملت ها می باید با نگرش علمی مورد بررسی قرار گیرد.تجربه عملی در راه مبارزات استقلال طلبانه و عدالتخواهانه نشان داده است که بی اهمیت دانستن بسیاری از این گفتمانها و گذشتن از آنها بعدها به مانند ویروسی در جامعه پخش میشود که احتیاج به صرف وقت و انرژی بسیار دارد تا بتوان با آن مقابله کرد. بنابراین مقابله به موقع از اهمیت خاصی برخوردار است.>>>

یاد آرفتوی خون و جنون را!

رابطه ی فقیه و خون, و مفتی و جنون در تاریخ میهنمان مثال های خوبی برای توضیح وتبیین " تداعی مشابهت" اند. این امر نه تصادفی, و نه از دین ستیزی و اسلام ستیزی ست , ملتی واقعیت های دردناک و هراسناک رابارها دیده و تجربه کرده است, وچنین دیدن ها و تجربه ها یی تشابه ای در ذهنیت تاریخی و فردی اش حک کرده است, که ماندگار به نظر می رسد. بی تردید شماری از فقیهان بودند , و هستند که تاب تحمل دگراندیشی را داشته و دارند, که اینان انگشت شمارند. اما اکثریت فقها و مفتی یان خونریز و دارای افکار و کرداری جنون آمیز بوده , و هستند . کافیست تاریخ مان را ورق بزنیم تا با نمونه های فراوانی از این موجودات,که به چندنمونه از آن ها اشاره می کنم, مواجه شوید .>>>

Our blended imagination

In my eighth year as a child growing up in Iran, I spontaneously composed a stanza, a poem, observing the falling of snow, when something took over and I knew it was poetry I was jotting down in a nylon-covered notebook. That notebook remained in the piles of things left behind. This was the country in which I recited over and over again “The woods are lovely, dark and deep, / But I have promises to keep, / And miles to go before I sleep, / And miles to go before I sleep” for our fifth-grade English class. In the fourth grade, the entire class would stand up from our wooden benches and recite an homage poem to mothers. At home, it was Sohrab Sepehri, “Wherever I am, let me be / The sky is mine / … Our work is perhaps / To run after the song of truth/in the distance between the lotus and the century.”>>>

ex-super power

Americans are fascinated with bigness. We believe we should have the best and the biggest of everything. Only ten years ago, the United States was at the top of the world’s biggest lists in most categories. That is the thing of the past according to Mr. Fareed Zakaria the author of a book entitled; The Post-American World. Consider the following facts: “The tallest building in the world is in Taipei, The world’s richest man is Mexican. Largest publicly-traded company is Chinese. The world’s biggest plane is built in Russia and Ukraine, (the) leading refinery is under construction in India, and (the) largest factories are in China. The biggest movie industry in terms of both movies made and tickets sold is Bollywood, not Hollywood. Of the top ten malls in the world, only one is in the United States; the world’s biggest is in Beijing” according to Mr. Zakaria>>>

The Scream (3)

Sure enough, David was gone from his pedestal. Soon to follow were the Venus of Milo and the Nike of Samothrace both skipping town the same day. The Thinker no longer thought. Oslo’s Vigeland Sculpture Park, once like a fully functioning city within a city, was but a ghost town. The Vatican was the hardest-hit, losing Jesus Christ from their famous Pieta. The Virgin Mary now cradled just a bunch of air where her slain son had once laid, expiring. Like their painted brothers and sisters, the marble and terra cotta and stone creatures dreamed up by geniuses from the Far East to the Wild Wild West had inexplicably disappeared>>>

Why doesn't Tarzan have a beard?

...>>>

آشتی ملی

باری، بعد از سالها تفکر و اندیشه در مورد پیدا کردن یک راه حل منطقی برای فیصله دادن به درگیری تمام نشدنی بین ملت ایران با دولت و حکومتشان و امید تحقق به آنچه که برخی آنرا آشتی ملی میخوانند، سرانجام به یک نتیجه گیری و راه حلی رسیدم که به امید خدا اگر شما آنرا مطا لعه بفرمائید و بدون غرض ورزی و چوب لای چرخ گذاشتن سبک ایرانی مفاد آنرا مورد بررسی قرار دهید، شاید بلطف حق آنرا متفقاً تاُیید و به دفتر سازمان ملل ارائه دهیم تا در یک رفراندم با تمام هموطنان در میان بگذارند و ملت ایران سرنوشت خودرا انتخاب کند. حالا بنده کاملاً آگاه هستم که با خواندن حتی همین چند سطر، بعضی بلافاصله پرگار شک و تردید را باز کرده اند که دلیلی پیدا نمایند تا دور مارا خط و دایره بکشند. لذا قبل از اینکه آن چند هموطن از گفته ما دل ببرند و بقیه مطالب را نخوانند، بنده باطلاع و سمع ایشان برسانم که: نروید! چون مسئله مهمی است و خیلی پول توشه! >>>

War of words

If you favor a forward, nonviolent strategy to tackle the Middle Eastern challenges of the 21st century, “diplomacy” is the only game in town. To illustrate my claim that, for us liberals of the Middle East, talk or negotiation with adversaries has become the only alternative for ending a row that has triggered regional tension, I shall discuss the recent shift in the US policy toward Iran. When Senator Barack Obama expressed his readiness to pursue diplomacy with America’s adversaries should he win the November election, President Bush was quick to denounce such plans to engage the enemy, saying: “We have an obligation to call this what it is—the false comfort of appeasement, which has been repeatedly discredited by history.” >>>

Watching the West

While some of the most important topics of debate among the Iranian net addicts, and the blogsphere, seem to be about democracy (where it is not about treason and conspiracy) the real changes are taking place not among the Iranians, or in Iran, but in Turkey and in parts of the Arab world. Unfortunately, we as Iranians, did our bit a while ago, and Khomeini was just ready enough to decapitate whatever intelligentsia was truly, excitingly, capable of having any seriously positive effect on the Iranian community probably for more than a couple of generations. And Khomeini's acts are still shadowing the opportunities that the Iranian community can take>>>

هزارتوی شرقی

نویسنده ی شرقی همچون مادر نقال خود "شهرزاد"، دروغ می گوید، چرا که دروغ تنها واقعیت قابل پذیرش درجوامع بسته است. در اینجا(خاورمیانه) مجاز نیستی خود را برهنه کنی و رازهایت را بر آفتاب بیافکنی. باید از آن "خودی" بگویی که نیستی. باید از ناممکن ها، از خیال، از "ای کاش"ها بگویی. گفتن از آنچه می خواهی باشی، بیشتر به آرزویی محال می ماند. روی زمین ارزوها ملموس اند و گفتن از آرزوهای دست یافتنی (از امروز و فردا)، خطرناک است، چون "آنها" نباید بشنوند یا بدانند تو از کدام محله یا خانه صحبت می کنی! "آنها" کیستند؟ به راستی نمی دانیم! تنها می دانیم که "آنها" هستند! در جایی وجود دارند و "نامحرم" اند. مخاطب(خواننده)، خود روشن می کند که از خودی هاست، یا از "نامحرمان". نویسنده ی شرقی برای "خودی ها" قصه می گوید و این "خودی ها" خود را در آینه ی اثار او باز می یابند.>>>

هياهوئی برای هيچ

اگر نگاهی به کره زمين بيافکنيم می بينيم که، با يک تقريب نود درصدی، اعضاء جنبش غيرمتعهد همان کشورهائی هستند که در مجموعهء ديگری به نام «جهان سوم» هم جمع بندی می شوند و نام ديگرشان چيزهائی همچون «عقب مانده»، «توسعه نيافته»، و «در حال توسعه» است؛ کشورهائی با توليد ناخالص اندک، رانت خواری شديد، حاکميت های استبدادی و ايدئولوژی زده، و ديوانسالاری های سراپا غرقه در فساد. و درست همين دولت ها هستند که بی اتکاء به انتخابات دموکراتيک و صرفاً از طريق اعمال زور و سرکوب بقدرت رسيده اند و همگی در سراسر نيم قرن گذشته بصورتی پنهانی و نامشروع و ضد ملی به قدرت های بزرگ دوران خود وابسته بوده اند. >>>

Mission possible

The war between the United States and Iran is on. American taxpayer dollars are being used, with the permission of Congress, to fund activities that result in Iranians being killed and wounded, and Iranian property destroyed. This wanton violation of a nation's sovereignty would not be tolerated if the tables were turned and Americans were being subjected to Iranian-funded covert actions that took the lives of Americans, on American soil, and destroyed American property and livelihood. Many Americans remain unaware of what is transpiring abroad in their name. Many of those who are cognizant of these activities are supportive of them>>>

Time's up

Negotiations over the future role and status of America’s armed forces in Iraq have been underway for some time, while any sign of agreement between the respective parties appears inconclusive and highly precarious. With the July 31st deadline already passed, the ongoing dispute over the Status of Forces Agreement (SOFA) shows little sign of resolution. The Bush administration has been somewhat desperate to push the measure through and establish a legal framework for the continued presence of US forces in Iraq since the UN Security Council mandate is due to expire this December>>>

Glowing ever so brightly

On our 3rd day in Tehran, we visited a couple of museums and then went to the House Of Artists. On our way back, we were passing through Fakhrabad, one of the old neighborhoods in central Tehran, when my niece pointed at a glass gallery. The contrast couldn't have been more. In the middle of all these narrow and car packed streets, and among all these shops, there it was a small and beautiful gallery glowing ever so brightly! Since we were tired, we decided to visit the next night. On Wednesday night, we headed for Fakhrabad again. We parked the car a block away and walked to the gallery >>>

My Heart Knows Best

To my battered heart
By the thought of a new love
I keep screaming … ENOUGH IS ENOUGH!!!
But my heart shrugs it off, as if HE is the one in charge!
While the shadow of her smile
still covers the rays of my sun
While the sound of her name
still rings into my ears >>>